Kalbim Senin (Tamamlandı)

24. BÖLÜM

"Zeynep neler olduğunu anlatmak ister misin?"

Zeynep sanki bu soruyu bekliyormuşçasına olanları gözyaşları içinde bir bir anlatmaya başladı.

"Ben bugün buluşmak için onun yanına gittim. önce bi kafeye gidip bir şeyler içtik sonra ben sinemaya gidelim dedim yok dedi ben sinemayı sevmiyorum ama daha iyi bir fikrim var bana gidelim orda izleriz film dedi. Ben ilk başta istemedim ama sonra çok ısrar edince kabul ettim ve beraber onun evine gittik. ilk başta her şey güzel iken bana meyvesuyu getirdi ben onu içtikten sonra bi anda içimde bi sıcaklık oluşmaya başladı. sonra... o bana yaklaştı beni öptü ben o an karşı çıkamadım sonra daha da ileriye gitti ve biz... birlikte olduk."

"Nasıl yani sana zorla mı sahip oldu?"

"En çok içimi yakan da bu zaten o bana sordu durmak istiyorsan durabilirim diye ama ben onu durdurmadım."

Zeynep sanki tekrar o anları yaşamışçasına tekrar ağlamaya başladığında Derin ise hala zeynebin nasıl ona engel olmadığını düşünüyordu. Ama şu an bunların sırası olmadığını bildiği için bunu sonra konuşacaktı.

"Zeynep hadi sen gir bir duş al konuşuruz sonra. "

"Derin senden bi şey istiyorum Lütfen kimsenin haberi olmasın ben bakamam ailemin yüzüne. "

"Zeynep ama onun cezasını çekmesi lazım. "

"Derin her şeyi biliyorum Serkan anlattı. Zaten ben bütün bedelleri ödedim. Artık olay çıkmasını istemiyorum. "

"Zeynep ama-"

"Derin daha fazla konuşmak istemiyorum lütfen çıkar mısın yalnız kalmaya ihtiyacım var."

"Tamam ama bi ihtiyacın olursa lütfen çağır beni. "

Derin odadan çıktıktan sonra Zeynep kapıyı kilitleyip üstündekileri çıkardıktan sonra banyoya girmişti. Suyu ayarlayıp altına geçtiğinde hıçkırarak ağlamaya başladı. En çok da ona inanıp onu sevdiğine üzülüyordu. İlk defa birini sevmişti ilk defa güvenmişti ama işte sonu hüsran olmuş kullanılıp bir köşeye atılmıştı. Düşündükçe aklına Serkan ın söyledikleri gelince kulaklarını kapattı duymak istemiyordu.

"Kullandım seni Zeynep kullandım. Anla artık bunu abinin ve Derinin yaptıklarının bedelini sen ödedin."

"Hayır hayır inanmıyorum sana."

"İster inan ister inanma. Bunlar gerçekler. Haa aklımdayken ben sadece Derini sevdim ve bu hep böyle kalacak."

Zeynep düşünceleri içinde bir süre daha öylece suda kaldıktan sonra elleri buruşmaya başlayınca sudan çıkıp kıyafetlerini giydikten sonra yatağa girip gözlerini kapattı uyuyarak tüm bunları unutmak istedi.

Derin mutfağa girdiğinde hâlâ ağlıyordu zeybebin başına gelen şeylerin sorumlusu kendisiydi ve buna sebep olmak çok zoruna gidiyordu. Böyle düşünürken telefonu çalınca gözyaşlarını silip telefonu açtı.

"Efendim anne."

"Kızım aklım çıktı meraktan kaçtır arıyorum cevap yok bi de evden öyle bir an da çıkınca öldüm meraktan kızım."

"Kusura bakma anne sizi de endişelendirdim ama şey ben gelmeden önce yemek yaptım da ocağın altını kapatıp kapatmadığımı tam hatırlamadığım için öyle bi anda çıktım ama neyse ki kapatmışım."

"Ohh iyi bari kızım valla aklım çıkacaktı meraktan."

"Yok annecim merak etme iyiyim ben."