Mam do ciebie tą cholerną słabość

Dwadzieścia jeden

Pomimo tego,że pomiędzy tobą,a Tomkiem było względnie dobrze nadal żałowałaś słów wypowiedzianych podczas kłótni. Na dodatek od kilku dni gorzej się czułaś. Było ci niedobrze i strasznie bolał cię brzuch. Próbowałaś udawać,że wszystko jest w porządku jednak Fornal zauważył,że coś jest nie tak. Jakimś cudem przekonałaś go,że jest to wynik nerwów i dość napietej sytuacji w twoim rodzinnym domu. Po waszej kłótni Tomek osobiście udał się do twojego ojca i przemówił mu do rozumu. Odbyli poważną męska rozmowę dzięki, której adwokat kopnął w tyłek twoją matkę i kazał jej zniknąć z waszego życia. Sam udał się porozmawiać ze swoją małżonką. Grażyna na początku była sceptycznie nastawiona,jednak po długich namowach dała się przekonać,by Nowicki wprowadził się do domu. Ich relacje z dnia na dzień stawały się coraz lepsze.
Przekroczyłaś razem z Mikołajem próg rodzinnego domu. Tomek był na treningu,natomiast ty skorzystałaś z okazji,że skończyłaś wcześniej zajęcia i przyszłaś w odwiedziny. W domu była tylko Grażyna. Przywitałaś się z macochą,która od razu wzięła Mikołaja na ręce.

-Jak tam u was?-zapytałaś i do kubków włożyłaś torebki z herbatą o smaku owoców leśnych.

-Wszystko idzie ku dobremu. Najlepsze jest to,że pewnie gdyby nie Tomek to Andrzej nie poszedł by po rozum do głowy.

-Taa Fornal potrafi być cudotwórcą-udlśmiechnęłaś się pod nosem i zalałaś herbatę.-Masz może jutro chwilę wolnego czasu?-

-Tak nic specjalnego nie planujemy,a coś się stało?

-Mogłabyś się zająć Mikołajem dwie góra trzy godziny. Tomek ma mecz,a ja umówiłam się do ginekologa na wizytę-widząc wzrok macochy szybko wyjaśniłaś-Nic złego się nie dzieje. Po prostu rutynowa wizyta- dodałaś
Grażyna z wielką chęcią przystała na twoją propozycje. Porozmawiałaś jeszcze chwilę z macochą i ruszyłaś w drogę powrotną do mieszkania przyjmującego. Kwiecień przywitał was dość piękną pogodą i dlatego rozkoszowałaś się wiosną oraz zbliżającymi się wielkimi krokami świętami,kiedy to w poniedziałek wielkanocny Mikołaj miał przyjąć chrzest,a właściwie jego dopełnieniew rodzinnej parafii Tomka.

Cała oszołomiona wsłuchiwałaś się w słowa,które skierowała do ciebie ginekolog. Nie mogłaś w to uwierzyć,jak to? Wyszłaś z gabinetu i ze łzami w oczach usiadłaś na ławce w swoim ulubionym parku. Przymknęłaś powieki i pozwoliłaś słonej cieczy płynąć po twoich policzkach przy okazji rozmazując twój makijaż. Chłodny wiatr owiewał twoją twarz i sprawiał,że ulżyło ci choć trochę.  Nie miałaś już ochoty iść na mecz Tomka poza tym wyglądałaś jak siedem nieszczęść. Udałaś się tylko po Mikołaja i w domu spędziłaś trochę czasu doprowadzając się do porządku. Wmówiłaś Grażynie,że wpadło ci coś do oka i dlatego tak wyglądasz. Kilka minut przed godziną 20 byłaś w mieszkaniu przyjmującego.

-Hej skarbie,przepraszam,że nie przyszłam ale wizyta mi się trochę przedłużyła,a później jeszcze zaglądałam się z Grażyną- powiedziałaś i pocałowałaś Fornala w policzek.

-Nic się nie stało. Wszystko w porządku?-zapytał z podejrzliwą miną. Pokiwałaś tylko głową i zaczęłaś podgrzewać wczorajszą kolację,natomiast Tomek poszedł umyć Mikołaja. W czasie gdy dzwoniłaś do koleżanki z prośbą i wysłanie notatek z dzisiejszych wykładów z anestezjologii przyjmujący zrobił mu mleko i próbował uśpić syna. Usiadłaś na parapecie w salonie i wpatrywałaś się w panoramę Radomia.  Jedna łza wydostała się z twoich oczu,co musiał zauważyć siatkarz wchodzący do pomieszczenia.

-Oluś co się dzieje?-zapytał zaniepokojony i oparł brodę na twoim ramieniu. -Tylko proszę cię nie kłam,widzę przecież,że coś się stało-zastrzegł sobie.

-Nie wiem,jak mam ci to powiedzieć,bo pewnie nie będziesz chciał mnie widzieć.

-Ej nawet tak nie mów,przecież wiesz,że cię kocham pomimo wszystko.