**Şarkıya da bakın bence sözleri fice uyuyor ve youtube'da çevirisi var.
İyi okumalar♥**
**** 35. gün
"Sehun!" Luhan uzandığımız koltukta altımda ismimle inlerken ben de elimi kemerine atmıştım. Onu bir an önce hissetmek istediğim için epey sabırsız hareketlerim vardı. Hatta bu işi koltukta yapacak olmamız bile beni düşündürmüyordu. Nasılsa büyükanne eve zile basmadan giremeyecekti. Mutfakta kilitliydi. Yani yakalanma ihtimalimiz yoktu ve haliyle de oldukça rahattık.
Bu yüzden de Luhan'ı ıslak bir şekilde öpüyor, onun da ellerini üstsüz bedenimde gezdirmesine izin veriyordum.
"Sehun?" Ta ki aniden duyduğumuz o sese kadar... "Burada neler oluyor?" başımı aniden kaldırıp sesin sahibine baktığımda içimden küfür etmiştim.
"Ağhh... Şey... Açıklayabilirim." Luhan'ın üzerinden kalktığımda o da doğrularak karşısındaki adama bakmaya başladı.
"Neyi açıklayacaksın, Sehun? Burada herifin tekiyle sevişiyor olduğunu mu?"
"Herifin teki değil. Luhan. Adım Luhan!" Luhan sinirlendiğini belli eden bir ses tonuyla cevap verdikten sonra bana dönüp ekledi. "Ama bence senin bana açıklaman gereken bir şey var, Sehun. Kim bu?" Luhan kıskandığını belli eden bir şekilde sorduğunda sırıtmıştım. Eh, haklıydı da ona bir açıklama borcum vardı.
"Bu değil. Chanyeol!"
"Luhan, bu Chanyeol. Menajerim." Luhan'ın kaşları söylediğimle biraz yumuşadığı için Chanyeol'e dönüp onu daha da sinirlendirecek cümleyi kullandım. Fakat mecburdum. "Chanyeol, bu da erkek arkadaşım, Luhan."
"Neyim dedin? Bir an kulaklarım yanlış algıladı. Erkek arkadaşım dedin sandım da."
"Öyle dedi zaten. Ben onun sevgilisiyim." Luhan ondan hiç hoşlanmadığını belli eden tavırlarla konuşurken bir yandan da kemerini tekrar bağlayıp üstünü düzeltmişti.
"Ne? Sehun... Sen... Bir dakika! Ne?" Chanyeol inanamayan ifadelerle bakarken burnumun kemerini sıktırdım. Çünkü her ne kadar ondan korkmasam bile sürekli konuşacak ve azarlayacak olduğu gerçeği beni geriyordu.
"Sana bunu sonra açıklayacağım. Sadece bir yere otur ve sakinleş."
"Sehun, sen kafayı mı yedin? SEN BENİ DELİRTMEK Mİ İSTİYORSUN?"
"Chanyeol, biraz sakin olur musun?"
"KALKMIŞ BANA BİR ERKEK ARKADAŞIM VAR DİYORSUN SONRA BİR DE UTANMADAN BENDEN SAKİN OLMAMI MI BEKLİYORSUN? SİKTİR ORADAN DELİ!" Chanyeol bir anda bağırarak konuştuğunda benim için bu sorun değildi. Cidden değildi çünkü ona ve bu fevri tavırlarına alışkındım. Yanlış yaptığımda genelde böyle parlar, bağırır sonra kediye dönerdi. Fakat Luhan... O bu duruma alışkın olmadığı için şu anda sinirli sinirli Chanyeol'e bakıyordu. Her an onun üzerine atlayıp kavga başlatacak gibiydi. Sanırım bana karşı olan korumacı yönü ortaya çıkıyordu ve açıkçası bu oldukça hoşuma gitmişti.
"Sehun sana sakin olmanı söyledi. Ayrıca sesini de alçaltmanı istiyorum. Ona bu şekilde bağıramazsın. Ha eğer devam edersen de benim de ses tonum değişecektir." Luhan dik bakışlarla söylediğinde onu çenesinden tutup kendime çevirdim. Dudağına bir öpücük kondurduktan sonra ise tebessümle mırıldanmıştım.
"Bebeğim, sorun yok. Bu onun her zamanki hali, sinirlenme boşuna. Biz böyle anlaşıyoruz."
"Emin misin? Nedense sana zorbalık yapıyormuş gibi geldi. Eğer öyleyse söyle ki onu bir güzel benzeteyim. Zayıf gözüksem de yumruklarım sağlamdır, iyi kavga ederim."
