LAVİNİA (ölüm çiçeği)

39/Romantizm %100

"Bizim çocuklar Pier Loti'deymiş.Biz de oraya geçelim."

"Trafik vardır şimdi Sinan!Yakın bir yere gidelim,çok fazla iş var."

"Bir kere de yan çizme be kardeşim kalk gidelim işte."

Şirketten çıkan iki genç trafiği umursamadan köprüden geçip soluğu arkadaşlarının yanında Pier Loti'de almıştı.Yusuf her zaman ki gibi kafasını tablete gömmüş yemeği gelene kadar işleriyle uğraşıyordu.
Sinan ise masa da oturan arkadaşları ile koyu bir sohbete dalmıştı.

"Oğlum evledin yine de değişmedin şu iş kolik halinden.Yenge bir şey demiyor mu?"

Sarp'ın sorusuyla masada ki herkes gülerek Yusuf'un cevap vermesini beklemişti.Yusuf ise hiç istifini bozmadan elinde ki tableti kapatıp masaya bırakdı.Alaycı bir şekilde kaşlarını havaya kaldırmış Sarp'a bakarken gözü arka masada oturtan karısına ve yanında duran adama takıldı.

Karısı!

Bir müddet olduğu yerden karşı masayı izledi.Hala karısının neden burada olduğunu düşünüyordu tabi adamın karısına git gide yaklaşmasıyla sinirleri tavan yaptı.

Kimseyi umursamadan hızla masadan kalkıp karısının oturduğu masaya ilerledi.Ama keşke ilerlemez olaydı sevdiği kadının pamuk ellerine dokunmak üzere olan elleri görünce genç adamda artık film koptu.Bir de üstüne sarf ettiği sözler ile feriştahı gelse Yusuf'u tutamazdı.

Sevdiği kadına şiddet uygulayacaktı öyle mi?

Ömrü hayatı boyunca sadece bir kadına zorbalık etmişti o kadın ise şimdi karısıydı.Ama şimdi karşında duran adamın üzerinde şiddet kapsamında ne biliyorsa uygulanmaya hazırdı ve uygulayacaktıda.

****

"Hoşuna gitti mi Yusuf?"

"Gitti!Hem de sandığından daha çok."

Yok manyaktı bu adam hem de öyle böyle değil.Bir de utanmadan yaptığı şeyi savunuyordu.Karakolun bahçesine çıktığımızda temiz havayı bir solukta içime çektim.Allah'tan Sinan vardı da Kartal'ın şikayetçi olmaması için elinden geleni yapmıştı.Yoksa kocası şuan da nöbetçi mahkemeye doğru yola çıkmış olacaktı.

"Şiddet çözüm değil biliyorsun değil mi?"

Sanki her şeyin sorumlusu benmişim gibi sinirle önden yürürken sarf ettiğim kelimelerle durup hızlıca üzerime doğru yürüdü.

Beni de dövmezdi değil mi?

Aramızda nefes alacak mesafe kalmazken alev saçan gözlerini gözlerime dikmiş öylece bakıyordu.Gözleri bir ara yüzümde dolandırdıktan sonra tekrar gözlerime baktı.

"Herifin teki karımın dibinde gezecek elini tutmaya çalışacak ben de bir şey yapmayacağım öyle mi?"

"Öyle!"

"Deli etme lan beni!"

"Doğru konuş benimle,o adam bana yardım etmişti.Kaçırıldığım gün onun yardımı ile beni buldun."

"Başlatma kızım yardımına!Yardım etmişmiş s- seveyim onun yardımını!"

Son anda edeceği küfürü büyüyen gözlerim sayesinde yutmuştu.Hala kendi kendine söylenen adama sinirle bakarken derin bir nefes aldım.
Şiddete her zaman karşıydım ama gelin görün ki evlendiğim adam tam bir şiddet yanlışı çıkmıştı.

"Yusuf!Özür dileyeceksin."

"Başka!Herifin teki gözümün önünde karıma yürüsün bende-"