LAVİNİA (ölüm çiçeği)

33/Oyun Bitti!

DÜZENLENDİ✔

✔INSTAGRAM ✔

"Laviniaaolumcicegi"

💐Satır arası yorum yapmadan ve yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim çiçekler💐 Kitabı yazdığımdan bu yana hiç bir bölümümüz 150 yorumu geçmedi bu bölümde geçme dileğiyle kefiyli okumalar!

Multi: Sizce kim😂

Rahatsız edici yatakta gözlerimi huzursuzca açınca beynimde dört dönen anılarla kendime vakit tanımadan sert yataktan hızla kalktım.Her ne kadar gördüklerimin bir rüya olduğuna kendimi inandırmak istesemde camdan görününen ıssız bucaksız orman ile her şeyin gerek olduğunu bir kez daha inanmış oldum.

Gözlerim yavas yavaş dolmaya başlarken odadan çıktım.Bu gerçek olamazdı!Yaşıyor olamazdı.Salon olduğunu tahmin ettiğim odaya koşarak girince tekli koltukta oturan beden ile gerildim.Gerçekti,yemin ederim ki gerçekti.

Yunus Şadoğlu yaşıyordu!

Gözyaşlarım benden bağımsız çeneme doğru yol alırken tam karşındaki koltuğa oturdum.Ne diyeceğimi bilemiyorum tek yapabildiğim zar zor o koltuğa oturmak ve göz yaşlarımı akıtmaktı.

Benim sessizliğimi bozmayacağımı anlayan Yunus baba elinde duran küçük kumanda tarzı düğmeye basıp konuştu.Robotik diye hitap ettiğim ses buradan geliyordu demek ki,konuşamıyordu.Okuduğum bir dergide ses telleri zarar gören insanların alternatif olarak kullandığı bir teknolojik aletti.Adını şimdi anımsayamadım.

"Bütün bu olanlara inanamadığının farkındayım.Ama her şey gerçek güzel kızım."

Ağzımdan kaçan hıçkırığa engel olamazken ne diyeceğimi bilemedim.Aklımda o kadar soru vardı ki cevabını bekleyen ama dilim tutulmuş gibiydi,ne cevap verebiliyor ne de konuşabiliyordum.

"N-nasıl."

Bütün bunlar nasıl oldu,nasıl kurtuldu ve neden bunca yıl saklandı.Beni neden kaçırdı.Aslında sormak istediğim sorular bunlardı ama ağzımdan sadece nasıl kelimesi döküldü.Ama beni anlamıştı,tek kelimem ile ne demek istediğimi anlamış ve anlatmaya başlamıştı bile.Geçmişin sayfaları bir kez aralanmış ve artık gerisi çorap söküğü gibi geliyordu.

Meğerse iki aile olarak yıllarca bir yalanın içinde yaşamıştık.Ben babamın eceli ile öldüğünü sanarken öldürülmüş.Yusuf babasını yine aynı şekilde öldü sanarken öldürülmüştü ama şuan da öldüğünü sandığımız adam tam karşımda kanlı canlı oturmuş ve bana geçmişin sayfalarını aralamıştı.

"Yıllar önce herkesin çizdiği mutlu aile tablosuna leke süren bir hikayemiz var.Bunun zaten çoğunu biliyorsun.Araştırdığın dosyaları artık biliyorum.Biliyorum bilmesine de kızım sen hazırmısın peki bilmediğin bu karanlığa."

Hazır olmayıpta ne yapacaktım ki,ben değilmiydim gerçekleri öğrenmek adına hayatımı hiçe sayan.Ben değilmiydim bu gerçekler için ailemi arkamda bırakan ama bu kadardı,her şey bitecekti.Bugün burada her şey son bulacaktı ama ondan önce işler daha kötü olmadan Yusuf'u arayıp geç geleceğimi söylemem lazımdı.

"B-ben hazırım.Ama önce Yusuf'u aramam lazım."

Yunus baba oğlunun adını duyunca gözünden geçen hüzne bende ortak oldum.Ama bu onun suçuydu,Yusuf'u ve karısını terk eden kendisiydi.

"Tabi kızım,içeride ki odalardan birini kullanabilirsin."

Bir şey söylemeden masada duran çantamı elime alıp az önce uyandığım odaya geri girdim.Yatağa bıraktığım çantamdan telefonu çıkarıp önce Aslı'ya mesaj attım.