Hayat hiç bir zaman adil olmamıştı. Bazı insanlar vardı, kendi yağında kavrulan elinde ki ile yetinebilen. Bazı insanlar vardı elindekinin değerini bilmeyen hep daha fazlasını isteyen.
İşte Korel ve Yusuf'un hikayesi böyle başladı. Elindekilerle yet...
💐Satır arası yorum yapmadan ve yıldızımızı doldurmadan geçmeyelim çiçekler💐
Bir hafta içinde bir çok yeni okuyucu kazandık. Hepiniz ufak ailemize hoşgeldiniz.Bu satıra selam yazarak kendinizi bize tanıtın isterim😍
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Sizce bundan kapak olur mu?Yoksa şuan ki kapak kalsın mı?)
*******
Şu son bir kaç ay içinde o kadar çok şey yaşamıştım ki,Arslan beyin hayatımıza yeniden girmesi,Yusuf ile tekrardan karşılaşmam,babamın ölümün arkasında ki büyük sır ve çocukluk arkadaşım hatta tutkum diyebileceğim adamla evlenmem.
Peki ben bunca şeyin gerçekliğine neden inanamıyorum.Benim de her insan gibi ortalama bir yaşantım varken nasıl oldu da böyle bir bilinmezin arasına dalış yapıp kaybolmuştum.Hatta öyle ki en çok inanmadığım şey şuan da Yusuf Şadoğlu'nun kollarının arasında aynı yatakta uzanıyor olmam.Nasıl oldu da öyle bir tartışmanın ardından böyle bir pozisyona geldik bilmiyorum ama korkuyorum.
Mantığımı devre dışı bırakıp kalbimle hareket etmem bana büyük patlayacaktı.Kollarının arsında huzur bulduğum adam ondan sakladığım bu koca sırrı öğrendiğinde bize ne olacaktı.Ona bağlandıktan sonra beni bırakıp gidince geride kalan bana ne olacaktı.Tamam küçüktüm unutmuştum olanları peki şimdi biliyorken neden susuyordum.Hem sevdiğim adamı hemde annesini bu pislikten kurtarabiliyorken neden susuyorum.
"Sessizsin?"
Saçlarımın üstüne bıraktığı minik buse kalbimin takla atmasını sağlarken nefesimi tuttum.Hayalini bile kurmaya çekindiğim bu tabloyu şuanda yaşıyor olmak gerçekten anlatılmayacak kadar güzeldi.
"Düşünüyorum."
"Neyi düşünüyorsun?"
"Bundan sonra ne olacağını."
Yusuf beni kendinden ayırıp yatakta oturur konum alarak karşılıklı oturmamızı sağladı.Elleri ellerimi bulurken gözleri gözlerimdeydi.
"Düşünme!Bundan sonrasını düşünme,bırak bu zamana kadar nasıl aktıysa öyle devam etsin."
Sözleri birer ok misali kalbimi hedef alınca konuşamadım.Nasıl derdim ki amcasının katil olduğunu,nasıl derdim senden seni saklıyorum diye,bu suskunluğumu bir kabul ediş olarak algıladı yada öyle algılamak istedi ve ustaca konuyu değiştirdi.Bir haftadır duymaktan korktuğum onun da beni tedirgin etmekten korktuğu o soruyu sordu.
