Hate... 'cause he left me! (Completed)

hoofdstuk 37

-Ashley POV-

Ik open de deur van de woonkamer en stap naar binnen. Ik zie hoe Liam met zijn rug naar me toestaat en zodra hij me hoort, draait hij zich om. Hij heeft een zwarte jeansbroek aan met een wit hemd en een zwarte leren vest. Hij ziet er echt goed uit. Ik zie hoe zijn ogen over mijn lichaam gaan en ik voel hoe ik rood word.

"Wauw, Ashley you-you look gorgeous!" zegt hij.

"Thanks." zeg ik en ik kijk verlegen naar mijn voeten. Als ik weer opkijk, zie ik hoe hij naar me toeloopt en hij heeft een bos witte rozen vast, mijn lievelingsbloemen.

"I hope that these are still your favourites." zegt hij verlegen en hij geeft me de bloemen.

"Yes, you remember?" vraag ik verbaast en ik voel hoe de kriebels in mijn buik heviger worden.

Hij knikt verlegen en ik zie hoe er blosjes op zijn wangen komen. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik kijk nog eens naar de bloemen.

"Thank you."

Hij glimlacht nog eens en ik draai me om en leg de bloemen voorzichtig neer op het kastje. Ik steek ze straks wel in een vaas.

"Are you ready to leave?" vraagt hij dan.

Ik knik en neem zijn hand vast. "Let's go!" zeg ik en we lopen naar de lift en gaan naar beneden. We lopen door de lobby, naar buiten, naar een auto, die hij blijkbaar heeft gehuurd. Hij loopt naar mijn kant en houd de deur voor me open zodat ik kan instappen.

"Thank you." zeg ik en ik voel mijn wangen rood worden door het gebaar.

Hij glimlacht en loopt dan naar de bestuurderskant en stapt ook in. Hij start de auto en we vertrekken. Het is even stil en ik bekijk hem eens goed. Zijn blik is strak op de weg gericht en zijn lippen vormen een strakke lijn, zijn handen zitten rond het stuur en ik kan zien dat hij nerveus is. Ik schrik als hij plots begint te praten.

"I actually had planned something really cool for our date. We would go to a fair, but then I realised that there are so many people over there and I wanted to do something just with the two of us, you know, without any other people or paps or fans. So, I just planned this thing and I really hope you like it, because I-"

"Liam." onderbreek ik hem met een glimlach als hij steeds sneller begint te praten door de zenuwen. Hij kijkt me even snel aan en richt zijn blik dan weer op de weg, "Calm down, it's just me and I'm sure that I'll like whatever you have planned."

Het lijkt hem gerust te stellen want hij ontspant weer. "Ok."

Na zo'n tien minuten komen we aan bij een park. Liam parkeert de auto en stapt snel uit, waarna hij naar mijn kant loopt om mijn deur voor me open te houden. Ik neem zijn hand en stap uit.

"Thanks."

Hij glimlacht en sluit de auto, waarna hij mijn hand weer vast neemt en me mee trekt richting het park. Na even stappen, komen we aan bij een groot meer. Aan de rand liggen er een paar roeibootjes en de takken van de bomen aan de kant van het meer hangen over het water. Liam trekt me voorzichtig mee naar één van de bootjes. Hij stapt er voorzichtig in en steekt dan zijn hand naar me uit, terwijl hij me vragend aankijkt.

"Are you serious?" vraag ik en ik voel een glimlach op mijn gezicht verschijnen. Dit is zo schattig.

Ik zie hoe hij rood wordt en hij knikt. Ik glimlach, neem zijn hand aan en stap voorzichtig in de boot. Als de boot begint te schommelen, grijp ik Liam snel vast.

"It's ok." zegt hij en ik voel mijn wangen rood worden. Wauw Ashley, goed gedaan, nu gaat hij je echt raar vinden.

"Sorry." zeg ik en ik laat hem los en ga voorzichtig zitten. Ik kijk toe hoe hij het bootje losmaakt en daarna voor me komt zitten.