Hate... 'cause he left me! (Completed)

hoofdstuk 2

-Ashley POV-

Ik steek mijn sleutel in de deur en ga naar binnen. Eindelijk thuis.

"I'm hoommmeeee!" roep ik door het huis.

Ik doe mijn witte all stars uit en loop de woonkamer binnen.

"Hey sweetheart!" zegt mijn ma als ik haar een kus geef.

"Hey mum" zeg ik terug,"Is dad home?"

"Yeah upstairs in his office!"

"oh, ok!" zeg ik en loop naar boven zijn bureau in.

"Hey dad" zeg ik en hij kijkt op van zijn computerscherm.

"Hey Assie" zegt hij terug.

"daadd, you know I hate it when you call me like that." zeg ik en geef hem een kus.

"I know Assie, that's the reason I call you like that!" grinnikt hij.

Ik sla hem op zijn arm en hij schiet in de lach.

"ok, ok, i'm sorry. From now on I'll call you....... buddy! Yeah buddy!" zegt hij blij met zijn uitvinding.

Ik rol met mijn ogen. Ok ik moet toegeven buddy is wel beter dan Assie.

"Whatever you want dad! You can call me buddy but please NEVER AGAIN Assie!"

"Sure buddy"

Ik grinnik en verlaat zijn bureau en loop naar mijn kamer. Ik smijt mijn tas op de grond en plof op mijn bed. Ik pak mijn iPhone en open twitter. Ik maak straks mijn huiswerk wel. Na een tijdje rond te kijken besluit ik naar Jason, mijn grote broer, te gaan. Ik sta recht en loop naar zijn kamer. Ik klop op de deur en zonder op antwoord te wachten, loop ik naar binnen.

"Hey" zeg ik en ga op zijn bed zitten.

"Hey sis" zegt hij terug.

Ik zie dat hij bezig is op zijn laptop.

"What are you doing?" vraag ik nieuwsgierig.

"Oh, nothing!"

"Mmm, and why do I not believe that?" zeg ik.

Als hij niet antwoord, sluip ik naar hem toe en kijk over zijn schouder naar zijn scherm. Ik zie dat hij aan het chatten is met ene Sara.

"Who is Sara?" vraag ik nieuwsgierig.

Verschrikt kijkt Jason op. Hij kijkt... betrapt? Ja, betrapt.

"Oeehh, is little Jason in love!" zeg ik met een baby stemmetje.

Hij kijkt me aan met gespleten ogen. Oh shit, tijd om te rennen. Ik sta recht en loop zijn kamer uit. Ik hoor dat hij achter me aankomt en snel loop ik naar mijn kamer. Ik wil net mijn deur sluiten als hij zijn voet tussen de deur steekt. Ik duw zo hard als ik kan tegen de deur maar aangezien Jason ook duwt lig ik in twee seconden op de grond. Je kan zeggen dat Jason echt sterk is, ook al is hij maar één jaar ouder. Hij pakt me op en smijt me over zijn schouder. We lopen naar zijn kamer en passeren pap die net uit zijn kantoor komt.

"Hey dad"

"Hey buddy" zegt hij en kijkt niet raar als hij ziet dat ik op Jason zijn schouder lig. Hij is het al gewoon.

Jason en ik maken eigenlijk niet zoveel ruzie. Bijna nooit eigenlijk. Ik heb echt een sterke band met hem. Dat komt denk ik doordat we innerlijk hetzelfde zijn. Uiterlijk lijken we echt niet op elkaar, hij is eerder een badboy type met zwart haar en donker bruine ogen, maar hij is van karakter totaal geen badboy. Eerder het omgekeerde.

Toen Liam vertrok was Jason er altijd voor mij. Hij troostte me en zei dat hij als hij Liam zag dat hij hem zou vermoorden. Dat was natuurlijk een beetje overdreven, maar als broer vond hij dat maar normaal.

Jason loopt zijn kamer binnen en smijt me op zijn bed. Zelf gaat hij terug op zijn stoel zitten en kijkt me aan.

"Is this it? No tickle death? No shouting that I can't watch your messages?"

Hij schudt zijn hoofd. Wow, dit is nieuw. Hij staart voor zich uit.

"Are you ok?" vraag ik bezorgd.

Hij knikt. "Sara is a girl that I met on collage a few weeks ago! I bumped into her in the hallway!"

Hij grinnikt als hij er aan terugdenkt. "We talked a bit and we exchanged our numbers and yeah...."

"And now you are in love with her but you are too afraid to ask her out!" vul ik hem aan.

Hij zucht en knikt dan.

"Well, I just have one advice" zeg ik en sta recht.

"And that is...." zegt hij.

"Just go with the flow! Just ask her out!" Ik geef hem een bemoedigend klopje op de schouder en verlaat daarna de kamer.

-------------------------------

hoofdstuk 2 :) en foto van Jason aan de zijkant