Kaybedenlerin Umudu..(Klaroline)

Cevaplar..

"Seen,seni hissediyorum,sen o'sun"

"Evet Davina,aradığın cadı benim. Her şeyi sana anlatacağım ama öncelikle zamanımız dolmadan seninle bir şey yapmamız gerekiyor."

Davina kızın sözüne güvenerek salona geçti.

-

-Caroline Forbes-

Onların ne yaptığını anlamaya çalışıyordum içeri girdiğimizde Hope halasına yaklaştı.

"Ona ait bir şeyin var mı hala ?"

Rebekah sanki Hope'un söylediği şeyi anlamakta zorlanıyor gibi baktı,bir süre düşündü.Kolundaki ince bilekliği çıkartıp onun küçük ellerinin içine bıraktı.

"Bu onun değil,ama hediyesi.Elimdeki tek şey bu."

Burnunu çekerek konuşmuştu.

"Olsun onun buraya ait eşyası yeter. Şimdi lütfen bana biraz zaman verin.Büyüye odaklanmam lazım."

"Hope sen büyü yapamıyorsun."

Elijah nazikçe söyledi bunu cevap vermesine fırsat vermeden Hayley ekledi.

"Bunun sana zarar vermeyeceğine emin misin? "

"Amca,anne lütfen sabırlı olun. Ben bir cadıyım ve artık kullanmaya hazır hissediyorum."

Gözlerini annesinin ve babasının olduğu tarafa döndürdü.

"Bana güvenin anne,baba.."

Klaus hiç itiraz etmemişti sanki ondan fazlaca etkilenmişti ama sonunda konuştu.

"Yaptığın her neyse Hope sana zarar verdiğini hissettiğim an durdururum."

Sadece kafasını salladı.

-

Davina ve Hope el ele tutuşup anlayamadığım sözler mırıldanıyorlardı. Davina'nın saçları havalanırken Hope sadece daha da şiddetli söylüyordu. En sonunda yavaş yavaş havalanan saçlarının ardından gülümsedi. İkisi tekrar tekrar büyüyü söylerken bileklikten ateşler çıkmaya başladı. Hope bunu görünce daha da keyiflendi.

Ve o anda Matt'in görüntüsü belirdi. Rebekah onu görünce ayağa fırladı,bende bir adım atacakken Hope bizi bakışlarıyla durdurdu.

"O sadece bir yansıma,burda değil. Ona dokunursanız sadece havayla temas edersiniz.Veda etmek istedi size."

Sanki daha önce başıma gelmiş gibi Hope'u anlarcasına kafamı salladım.

O üçümüze bakarken konuşmaya başladı.

"Matt.."

Rebekah fısıldadı ona doğru.

"Üzgünüm Rebekah. Seni yalnız bıraktığım için üzgünüm. Keşke beni vampir yapmak istediğinde buna karşı çıkmasaydım,zayıflığım yüzünden bu durumdayız."

"Seni dinlememem gerekiyordu ve tek başına gitmene izin vermemeliydim. Bütün suç benim,özür dilerim."

Rebekah çatallaşan sesiyle konuşmasını bitirdi.

"Kendini suçlu hissetme,sonsuz ömrün boyunca buna kafanı takıp yaşama,yeniden hayata başla.Ben..seni seviyordum,seviyorum ve seveceğim."

"Beni koşulsuz ve bir çıkarın olmadan sevdiğin için teşekkür ederim.Kendimi değerli hissettirdiğin için teşekkür ederim. Seni seviyorum Matty."

Yaşlı gözlerle bize döndü.

"Elena ve Caroline,sizi tek bıraktığım üzgünüm,lütfen kendinizi kaybetmeyin. Yapmanız gereken şeyler var,kavuşmanız gereken insanlar. Onlar için savaşmayı unutmayın."