Kaybedenlerin Umudu..(Klaroline)

Sonsuzluk..

Hayatımda iki dakikanın bu kadar uzun süreceği başka bir zaman olamazdı. O elindeki tahta kazıkları bana isabet ettimeye çalışırken bir oraya bir buraya kaçıyordum.Göz ucuyla baktığımda merdivenlerin başından ileri gidemiyordu,neler olduğunu anlayamadan ortadan kayboldu yavaşca kendimi koruyarak aşağı indim.Birden yok olmuştu bu sırada gürültüyle kapı yerinden söküldü bende elimdeki tahta parçasını oraya doğru salladım. Klaus seri bir hareketle kazığı tutup yere fırlattı,bağırmaya başladı.

"O nerede?" 

"Bilmiyorum birden yok oldu."

Beni dinlemeden her yeri aramaya başladı,çıldırmış gibiydi. Bende korkuyla peşinde dolaşıyordum bütün kapıları gürültüyle açıyor,kontrol ediyordu en sonunda yok olduğuna emin oldu.

Sonra  gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı kendine geldiğinde beni incelemeye başladı.

"Sen iyi misin aşkım? O sana bir şey yaptı mı?"

"Hayır Klaus, bir şey olacak diye çok korktum."

Kendimi Klaus'un kollarına bıraktım sakinleşmem gerekiyordu bana zaman vermek için sadece saçımı okşuyordu. Biz öyleyken içeri Elijah girdi.

"Her yere baktım ormanda hayvan izlerinden başka iz yok. Bir anda ortadan kaybolmuş."

Klaus'tan ayrıldığımda küçük bir çember oluşturduk.

"Mikael işini yarım bırakmazdı." Elijah düşünceli bir şekilde etrafı tarıyordu.

Yarım kalan işin ben olduğum gerçeği yüzünden huzursuzca Klaus'a baktım gelecek bir saldırıya hazır bir şekilde bekliyordu.

"Onu öldüreceğim karşıma çıktığı ilk dakika yok edeceğim ve cehennemin en dibine yollayacağım."

"Klaus bir şeyler oluyor,tuhaf şeyler bu iş sandığımızdan karışık."

Korkuyla fısıldadım. İkisi de bana odaklandı.

"Onu benim yanıma yaklaştırmayan bir şeyler vardı,ben yukarda onun kazıklarından kaçarken o benim yanıma çıkamadı,denedi ama yapamadı ardından birden yok oldu ve o ortaya çıkmadan önce şiddetli bir fırtına çıktı."

"Bu şehirdeki cadıların ne iş çevirdiğini öğrenmek için birkaç tanesini öldürmekten çekinmeyeceğim."

Klaus beni de yanına çekerek kapıdan çıkarken Elijah konuşmaya başladı.

"Kardeşim dur."

Klaus tuhaf bir şekilde dediğini yapıp durdu ve Elijah'a döndü.

"Elijah bildiğin bir şey varsa hemen şimdi söyle aksi takdirde ben öğrenirsem bunun hesabını kötü bir şekilde ödersin"

İki kardeşin arasına girmeye niyetim yoktu ama Klaus yavaş yavaş sinirlerinin etkisine giriyordu yine.

"Kimden şüphelendiğimi biliyorsun Klaus. Bu burdaki cadıların yapamayacağı şeyler."

"Beni tanıdığın kadar seni tanıyorum Elijah hala bir şeyler saklandığını biliyorum.Bu sana verdiğim son şans."

Elijah kitaba olanları itiraf edecekti bunu hareketlerinden belli ediyordu,bende Klaus'u biraz olsun sakinleştirmek ve mantıklı düşünmesini sağlamak için kolundan kavradım.

"Annemizin.. büyü kitabı çalındı Klaus."

Elimi sertçe itekleyip Elijah'ın boynuna yapıştı,asil köken karşı koyabilecek gücü varken ondan kurtulmak için bir şey yapmıyordu.Bu oldukça mantıklı bir davranıştı çünkü Elijah karşılık verirse iş kavgaya dönüşürdü ve Klaus'un onu dinleme ihtimalini ortadan kaldırırdı. Ben korkuyla ona bir adım atacakken Klaus'un gürlemesiyle durdum.