Intoxicated|SaiDa

34 : Request

Sana.

Yung pakiramdam na alam mo sa sarili mong sa kahit anong oras may taong bigla nalang mawala sayo?

Yung bigat at pasakit na iniinda mo habang pinanonood mo siyang nasasaktan?

Nangyayare sa akin yan ngayon eh.

Masakit sa dalawang tao pa, sa anak ko na may hinaharap na sakit at sa asawa kong parang gusto ng sumuko dahil nahihirapan kaming panoorin siyang nahihirapan.

Inuuwi na muna siya at next month nalang daw niya uumpisahan ang treatment niya.

Hindi pa bagsak at mukhang normal pa naman ang pisikal na katawan ni Dana pero alam ko at alam namin sa mga sarili namin na unti unti ng babagsak ang katawan niya.

Isang linggo narin ang nakalipas mula ng malaman namin ang sakit niya.

Sa loob ng isang linggo walang luha ang hindi tutulo sa mga mata ng asawa ko sa bawat araw.

Nakikita ko kung gaano na nawawalan ng sigla ang pamilyang tinaguyod namin dahil sa unos na natatamasa namin sa ngayon.

Pero gaya ng pangako ng anak namin walang susuko. Lalaban lang kami.

"Love, magpahinga kana muna." napahinto ako sa pag iisip ng may dalawang brasong pumulupot sa bewang ko mula sa likod.

"Ikaw ang dapat magpahinga. Sa isang linggo kulang ang pahinga mo." saad ko at hinarap siya ng yakap.

"Hindi naman problema sa akin yun. Para sa anak natin wala akong hindi gagawin." Dahyun said.

"Pero baka ikaw naman ang magkasakit. Dahyun, sobra sobra na kung pati ikaw pa. Ayoko na, masakit na." naiiyak kong sabi.

Tinignan ako ni Dahyun sa mga mata ko dama ko yung haplos ng pagmamahal niya kapag ganito.

Maagap niyang pinunasan ang namumuong luha sa mata ko gamit ang hinlalaki niya.

"Sa loob ng isang linggo ako lagi yung umiiyak, ikaw lagi yung nakayakap at nakaantabay sa akin. Hindi ko na napansin yung epekto ng problemang 'to sayo." my wife just spoke.

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko bago ituloy ang pagsasalita.

"You've done to much. You've been strong for me through the years and I'm sorry if nakakalimutan ko na hindi lang ako yung nasasaktan sa nangyare. Na hindi ka umiiyak kase ayaw mo kong sabayan. Thank you for loving me, for accepting and being so strong for me, Sana. I love you so much." I saw Dahyun hardly bit her lower lip to prevent sobbing coz' now she's crying.

"Hindi ko man lang naisip na ikaw pala yung pinakanahihirapan sa ganitong sitwasyon. Dahil pati ako inaalala mo, thank you for not giving up." she continued.

"Hush now." pag aalo ko sa kanya. "It's my responsibility. I'm the strongest wall behind this family, pain is just nothing for me as long as I can protect and take care about my family." tama naman eh, kailangan kong magpakatatag coz' after all pareho silang sa akin kukuha ng lakas.

Pinatahan ko siya dahil lagi nalang din siyang umiiyak.

Iniyakan niya na nga yung anak namin sasali pa ko.

"You should sleep first, wala ka pa namang matinong pahinga." sabi ko sa kanya.

Tumango lang siya binigyan ko siya ng masuyong halik sa labi bago siya hayaang magtungo sa kwarto namin dalawa.

Sa pag alis niya nagstay ako sa sala at pilit na kinakalma ang sarili dahil di ko lubos maisip ang problemang dumating sa pamilya ko.

Masyadong bata si Dana para maranasan ang ganung problema.

Napalingon ako sa may center table ng magring phone na nakapatong doon.

Phone yun ni Dana, at si Irly ang tumatawag.

Ang alam ko nagpapahinga sa kwarto si Dana mukhang yon kaya nagdecide akong sagutin nalang.

"Hello? Thank God you answered the call."

"Irly, hindi si Sab 'to. It's your aunt Sana."

"Sorry po. Dana is not answering my calls or chats since last night."

"Really? Kakausapin ko nalang siya para sayo."

"Thanks Aunt Sana. Nag aalala na po kasi ako. I know she's fine since nakauwi na siya."

"Irly, about her situationㅡ" I was cut off when someone snatched the phone. It's Dana.

"Who is it?" malamyang tanong ni Dana as she look at me.

"Irly." tipid na sagot ko.

Nilingon niya yung at walang alinlangang ibinaba ang tawag tsaka ibunulsa yung phone.

"Hey what's the problem?" I asked.

"Dad, will you.. will you avoid to mention me or anything about me to Irly or even her parents, Ego and the others?" nakita ko ang gumuhit na sakit sa mga mata niya.

"And why?" seryosong tanong ko.

"Daddy, my mind has changed. I won't take the procedure. I won't go to any treatment. I still have 2 years to live normal, I want to spend it happily and crazily used to the things that I wanted to do." seryoso siyang nagsasalita habang nakikita ko sa mga mata niya ang buo niyang pasya.

"What do you want me to do?" I asked heavily.

"Daddy, once that my sickness will be physically weaken my body can you bring me to the place away from here. I wanna peacefully die with no tears except you guys. I... I mean can I live normal in the remaining times of my lifeline?" she asked.

"Dana, I want to see you grow older. You think your mom will agree on what you wanted? Matagal ka naming nilaban sa buhay and now you are just... here already know the end of lifeline." I said hopelessly.

"Daddy it's my fate and I will gladly accept that. I wanna enjoy my life until end. Ayoko sa ospital tas mamamatay din ako atleast nagawa ko na yung gusto ko." she smiled as her tears fell.

"Did I heard it right, Dana? You're giving up? Nag uumpisa palang tayo." dun ko pinigilan lalo ang sarili ko na umiyak dahil dumating si Dahyun.

"Yes, mommy. I will surrender myself to our God, I will fight not in the way that you want. I'll just fight in the way that everything could be easily granted." Dana just answered.

My wife just pulled our daughter into hug.

"I'm afraid that decision would get you away from this family. Dana, why?" Dahyun just cried.

"Mom, ayoko ng nahihirapan kayo. O kahit sino man. It's my request, let me live normal, never tell anyone about it specially Irly and my friends. I can peacefully die and promise me that you and daddy would be stronger." yes, our daughter just open-ended her fate.

It's her only request, where we have to cherish our every second while she can speak, smile or act as person before her fate just hardly left us behind.

She's Dana Sabrina Kim Minatozaki and because of her things are now intoxicated.

---

A/N : Okay, nakapag update naman ako. Mahaba pa yung story na 'to since hindi nalang SaiDa ang focus sa story. It's all about their family now, so tell me if you want Dana's PoV para alam ko kung maglalagay ako.