Intoxicated|SaiDa

02 : Convinced

Sana.

"Case closed."

Napangiti ako ng marinig ko ang desisyon ng judge.

Isang kaso nanaman ang naipanalo ko. Isang taong napawalan nanaman ng sala ang napalaya ko.

It's a big achievement for me, every case na masusolusyunan ko ang kasiyahan ko.

"Thank you, Atty. Minatozaki." a man with an age of mid 40's said.

Siya yung client ko. His case is Robbery with Intimidation pero ang totoong nangyare ay na-frame up lang siya dahil sa inggit ng mga kasosyo niya sa negosyo.

Medyo tumagal din ang paglilitis ng kasong ito umabot din ng 6 months, sinubukan ng ibang panig na pagalawin ang kaso gamit ang pera pero hindi ko hinayaan yun.

"Trabaho ko ang gawin ang tama." I smiled at him.

"No doubts na anak ka ni Steven Minatozaki, business man nga lang siya pero pareho kayong matalino." papuri ng asawa ng client ko.

May kompanya si Appa, ako yung magmamana nun pero not now kase malakas pa si Appa. Isa pa hindi pa ko ready na pang hawakan ang kompanya namin.

"I have to go now. May gagawin pa po ako." paalam ko.

"Okay, thank you again." saad ng client ko.

Lumabas ako sa korte at sumakay sa sasakyan ko.

Agad ko namang tinawagan ang bestfriend ko na si Momo.

Calling Momo...

"Hello Attorney!"

"Gago."

"Chill. Congrats pala, case closed mo na si Mr. Oh."

"Salamat."

"Ano pala kailangan mo?"

"Hmm, hang out mamaya?"

"Tsaka nalang wala naman kami sa SoKor ngayon nasa business trip kami."

"Okay. Sabi mo eh. Uwi nalang ako sa bahay ng maaga matutulog ako."

"Ingat!"

Call ended.

Kala ko naman makakagala ako ngayon pero okay lang nararamdaman ko narin naman yung pagod at antok.

Dumaan lang ako sa grocery to buy some soju para agad akong makatulog.

Pagdating ko naman sa bahay sakto andun si Appa sa sala. He's busy na nanonood ng TV. Aga niya ring nakauwi ngayon galing opisina.

Kami nalang sa bahay ni Appa kase patay na ang mommy ko highschool palang ako.

"Good afternoon Appa." sabi ko at hinalikan siya sa pisngi.

"Buti nalang maaga kang umuwi. I have something to discuss on you." pormal na tugon niya.

"Ah, ano po ba yun?" I just asked.

"Do you have a girlfriend?" tanong niya sa akin.

"Wala po." I answered.

"Great. Anak may ipapakiusap ako sayo." my dad stated.

"Ano po yun?" I asked.

"Kilala mo ang tito Dan mo diba?" tanong niya.

"Yes."

"Her daughter needs you."

"What? Why? I mean how?"

"Marry her."

"Seriously? Dad are you kidding?! Are you even not aware that I was tired to say those nonsense?"

Trip ba ko ni Appa? Nakakainis yan ah.

"I'm not kidding. Marry her, panagutan mo siya." he said in a serious tone.

"Damn, di ko nga yun kilala. Bat ko pananagutan?" naguguluhang sabi ko.

"You need to help her. She's pregnant and I want you to marry her para maiwas sa eskandalo." madiin na sabi ni Appa.

"Why me? Infact I'm still a woman and di ako makakabuntis kaya paano mo ipapaliwanag sa public?!" agad na tugon ko.

"Ang mahalaga may mananagot sa kanya. Hindi na iisipin ng mga tao kung bakit kayo nagkaanak everyone knows how powerful the technology so wala na silang iisipin." Dad just explained.

"My answer is no. Hindi ko nga siya kilala di ko nga alam ang ugali niya. Tsaka bat ako?! Asan ba yung lalaki na tumira sa kanya?! Bat di siya ang panagutin." nanggigigil na saad ko.

"Sana you have to!" Appa just shouted.

"For what?! Di naman ako ang gumalaw sa kanya. Walang sapat na dahilan para magpakasal ako sa disgrasyadang babaeng yun." madiin na tugon ko.

Masyado ng matindi ang iniisip ko kaya kung anu ano na lang nasasabi ko.

"You need Dahyun, Sana. Hindi habang buhay, mag isa ka. Kaya because of Dahyun masesecure ang future mo ng may pamilya na makakasama mo sa pagtanda mo. Hindi habang buhay ako ang kasama mo anak." Dad stated. "Just please, help Dahyun. You need each other. Tinakbuhan at di siya mapanindigan ng ama ng bata, kung di kapa papayag itatakwil siya." he added.

"Appa, bakit ang freedom ko ang isinusugal mo? Masaya naman akong mag isa ako pero this is too much, sobra naman yung hiling mo. Akuin ang kasalanang di ko naman ginawa, magpakasal sa hindi ko man lang kilala. Wag niyo naman akong parusahan." may himig na sama ng loob na litanya ko.

"Mapapamahal at makakasundo mo si Dahyun. Mabait siyang bata, nagkamali siya pero ikaw ang susi para itama ang lahat. Kakayanin ba ng konsensya mo na dahil pagtanggi mo buhay ng isang bata ang masisira. Bata na walang malay sa sitwasyon niya." hindi ko na alam sa mga sinasabi ni Daddy parang lumalambot ang sistema ko. "Si Dahyun alam kong di siya agree na maging ganito ang set up niyo pero wala siyang choice kaya pagbigyan mo na anak."

"Sana, I'm giving a consiquence. Pagkapanganak ni Dahyun pwede na kayong magdivorce. Yung masteral mo sa New York, hahayaan kitang umalis pagkatapos nito. Lahat ng gusto mong gawin para sa sarili mo, hahayaan kita. In just 9 months or a year please stay and be a wife nor mom because I want to make you feel kung gaano kasaya ang magkaroon ng sariling pamilya." sa mga nasabi ni Appa napabuntong hininga nalang ako.

Matagal ko ng gustong mag aral ng Masterals ko sa New York pero ayaw ni Appa at kapag pumayag ako sa pakiusap niya hahayaan niya na kong gawin ang kagustuhan ko.

"Fine. I'll marry her." pagpayag ko.

Nakita ko ang pag ngiti ni Appa. Nanalo nanaman siya sa akin, sana hindi ako nagkamali sa desisyon ko.

Sana lang hindi ako magsisi sa ano mang mangyare.

Alam ko, komplikado 'to pero aalagaan ko nalang yung mapapang asawa ko.

Halos isang taon lang naman eh. Pagkatapos malaya na ulit ako.

"Meet her tomorrow, pupunta tayo sa bahay nila. Sana maging maayos ang pakikitungo niyo sa isa't isa." sabi ni Dad at nginitian ako.

Tumango lang ako sa kanya.

Naisip ko kung hindi ako papayag siguro wala akong pinagkaiba sa ama ng bata. Wala rin akong kwentang tao, it's the chance naman para maramdaman kong magkaroon ng pamilya pansamantala.

Sana bukas na makilala ko si Dahyun, maging maayos ang impresyon niya sa akin para hindi ako mahirapan. Sabi kasi nila mahirap mag alaga ng naglilihi.

-----