KARA ELMAS - KARA SERİSİ I -FİNAL

20.BÖLÜM - HAZIR MISINIZ?❤

YENİ VE UZUN BİR BÖLÜM SİZLERLE =) KEYİFLİ OKUMALAR ❤

SEN VE YÜREĞİN,
BENİMLE GÖKLERE UÇMAYA HAZIR MISINIZ?
BEN VE GÖZLERİM,
SADECE SANA HAZIRIZ...

Genç kız duştan çıktı ve bornozuyla şifonyerdeki aynanın karşısına oturdu. Önce yüzüne kaliteli olan makyaj öncesi kremini ardından da fondötenini sürdü. İddialı makyajı oldu olası sevmezdi, bugün de soft bir makyaj yaptı. Saçlarını hep kendi yapardı ve bununla uğraşmayı severdi. Ama önce giyinmesi gerekiyordu.

*

Genç adam banyodan çıkıp, belindeki havluyla giyinme odasına gitti. Yaraları hala biraz acıyordu. Aynada uzun uzun yaralarına baktı. Muhtemelen ömür boyu izlerini taşıyacaktı. Bu durumda da ömür boyu Ayra’nın onu terk edişinin sembolleri bedeninde kalacaktı. O gece o bara gittiğinde canı çok sıkkındı. Bir haftadır ülkeden ülkeye geçiyor, kendini oyalıyordu, ama iki gün sonra ülkesine dönmesi gerekiyordu artık. Peki onu görebilecek miyim, diye düşünüp duruyordu. O gün hastahanede peşinden gitmek istememişti. Çünkü çok sinirliydi ve içeri geçtiğinden dolayı, ailesinin önünde tartışmak hoş olmazdı, diye düşünmüştü.

Ama o uçuştan döner dönmez konuşacaktı. Tabi o talihsiz olay olmasaydı.
Düşüncelerini bir kenara atıp, çekmecesinden bir iç çamaşırı çıkardı ve havluyu belinden çekip, kenara attı.

*

Ayra ten rengi parlak çorabını ayak ucundan geçirip, yukarı kadar kaldırdı ve jartiyerine taktı. Aynı işlemi sağ taraf için de yaptı. Siyah, tek omuz, kısa ve parlak elbisesini üzerine geçirdi. Tekrar aynanın karşısına geçip, saçlarını düz bir şekilde maşaladı ve hepsini geriye doğru sabitleyip, spreyledi.
Aynadaki görüntüsü hoşuna gitmişti.

*

Siyah gömleğini yavaş yavaş kollarından geçirip, düğmelerini ilikledi. Siyah pantolonunu da üzerine geçirip, onlara uygun siyah parlak kol düğmelerini taktı. Kemeri ve ayakkabısını da giyince, ceketini eline alıp, odadan çıktı.

Babası ve annesi onu görünce çok şaşıracaklardı. Çünkü Deniz ilk defa böyle bir organizasyona ailesi ile birlikte katılacaktı. Her sene yeni yıla başka bir ülkede girerdi. Ama artık o serseri uçarı adam değildi.

*

Ayakkabılarını giyip aşağı indiğinde herkes ona gülümseyerek baktı, “Ayra harika olmuşsun güzelim,” dedi kızına sevgiyle bakan Arya.
“Teşekkür ederim anneciğim ve artık gidebiliriz.”
Behram ise karısına kaşlarını çatarak bakıyordu. “Sana üçüncüyü yapalım, dedim. En azından bir desteğe ihtiyacım var.”

Arya kahkaha atarak kocasının koluna girdi. “Merak etme bebeğim, Karahan, Cem, Alihan ve diğerleri bunlara göz açtırmazlar.”
“Kızların önünde de bana ‘bebeğim’ falan deme, heybetim kalmıyor.”
Arya bu sefer daha da yüksek sesli bir kahkaha attı ve hep birlikte evden çıktılar.

***

Balo salonu çok kalabalıktı. Sahnenin sağ köşesine dedesinin üç sene önce yeni yılda bir konuşmasında gülerken çekilen fotoğrafı yerleştirilmişti. Herkes o fotoğrafı görünce kötü olmuştu. Ecrin’i zor sakinleştirmişlerdi. Bu sene konuşmayı dedesinin adına Karahan yapacaktı ve çok heyecanlıydı.
Sandalyesinde rahatsızca oturuyordu. Eli karısının elindeydi. Sevda halasını gördüğünde elini kaldırdı onlara. “Karahan abi, buraya,” diyerek yanlarındaki sandalyeyi gösterdi.

Masaya geldiklerinde selamlaştılar. Sevda ikisinde de gördüğü pırıltılarla çok doğru bir iş yaptığını anlamıştı.
“Nasılsın Elmascım?”
“İyiyim Sevda hala, teşekkür ederim,” kadına sarılırken kulağına fısıldadı “Her şey için.”
Sevda kıza göz kırptı, “Her daim,” diyerek yerine oturdu.