Broken Home - (L.H./5sos fanfiction)

60 (epiloog)

~~POV Jara~~
"Jara" hoorde ik iemand mijn naam fluisteren. "Jaar" Ik voelde een hand door mijn haar gaan en opende mijn ogen. Luke keek me aan met een lieve glimlach en gaf me een kus, "We moeten over een uurtje weg, naar het ziekenhuis" zei hij. Ik knipperde even met mijn ogen en gaapte "is goed", ik ging rechtop in bed zitten. Vandaag kregen we te horen of we een jongen of een meisje kregen, eerlijk gezegd maakt het mij helemaal niet uit, en Luke ook niet. We zijn allang blij dat we een kindje krijgen.

Luke hield de autodeur voor me open en stapte toen zelf aan de bestuurderskant in. Het was ongeveer een half uurtje rijden naar het ziekenhuis, dus dat valt wel mee.

Ondertussen lag ik al in de kamer waar ze de echo zouden maken, Luke zat naast mij op een stoel en hield mijn hand vast. "Ik krijg non-stop appjes in de groepschat van Evie en de jongens of we het al weten" lachte Luke. Ik moest lachen, op dat moment kwam de dokter binnen. Hij stelde zich voor en begin met de echo maken.

Ik stapte terug de auto in, Luke zat al aan de bestuurderskant en kreeg de glimlach maar niet van zijn gezicht af, ik ook niet als ik eerlijk ben. We hebben zojuist te horen gekregen dat het geen jongen OF meisje is... Het is een tweeling! een jongen en een meisje. Ik kan het nog steeds niet geloven, twee kinderen. Het zal zwaar worden maar ik weet zeker dat het het waard zal zijn. Luke legde zijn hand op mijn wang en draaide mijn hoofd naar hem toe zodat hij me kon zoenen "ik ben zo blij" zei hij en glimlachte tegen mijn lippen aan, "ik ook" zei ik en een traan van geluk rolde over mijn wang. Luke had de jongens en Evie geappt om naar ons huis te komen zodat we ze het persoonlijk konden vertellen, dus nu zijn we op weg terug naar huis.

Luke en ik zaten naast elkaar in de grote stoel die in de woonkamer stond, Evie en de jongens zaten gespannen op de bank te wachten tot we iets zeiden, Luke en ik houden al de hele tijd onze poker-face voor. "Zeg nou iets!" zei Evie. Luke pakte mijn hand vast "Jara is niet zwanger..." begon hij. Iedereen keek geschokt "dat kan niet! de test zei-" Michael begon al te protesteren. Ik kapte hem af "...Ik ben miet zwanger van één, maar twee baby's" glimlachte ik. Evie was de eerste die doorhad wat er aan de hand was "EEN TWEELING?!" gilde ze en vloog me om de hals. "Een jongen en een meisje" zei ik blij. Al snel ontstond er een groepsknuffel.

Iedereen zou hier vanavond blijven slapen, het was ondertussen al bijna 1 uur 's nachts en Luke en ik zaten op het bed, klaar om te gaan slapen. Het was al zeker een kwartier stil tussen ons, ik weet niet waar Luke over aan het denken was, maar ik dacht aan alles wat er is gebeurd de afgelopen jaren. Wie had ooit gedacht dat ik hier zou eindigen, ik ontmoete een vreemde jongen in het vliegtuig die later mijn broer bleek te zijn, via hem heb ik mijn man ontmoet (het klinkt nog steeds raar om dat te zeggen) en ik heb er ook nog eens een super hechte vriendengroep aan over gehouden. Ik ben zwanger en gelukkig, ging van een broken home naar het stichten van mijn eigen gezin.

Luke haalde me uit mijn gedachten toen hij mijn hand pakte "Ik ben blij dat ik je heb ontmoet Jara, ik zal Ash voor eeuwig dankbaar zijn voor het thuis brengen van de beste vrouw ooit." grijnsde hij en gaf me een kus. Hij kegde zijn hand op mijn buik "Ik hou van je". Ik glimlachte naar hem "Ik kan niet wachten om te zien wat de toekomst ons brengt" zei ik en gaf hem een laatste kus voor het licht uit ging en het tijd was om te gaan slapen, tot morgen wereld.

Hellooooo iedereen.
Dat was het dan, ik heb eindelijk dit boek afgeschreven, het heeft even geduurd maar eindelijk is het dan klaar. Ik zal dit verhaal missen, maar om eerlijk te zijn is het maar beter dat het verhaal afgelopen is want zoals jullie wel gemerkt hebben werd het uploaden steeds minder, puur om het feit dat ik de passie voor het schrijven verloor. Ik weet niet zeker of ik in de toekomst nog boeken zal schrijven, maar we zullen zien (en hopelijk zijn ze wat beter dan dit verhaal haha)