Hurtville Academy (ON-GOING)

Chapter 7- Letter

H E N R I E T T A

Gossips is a toxic. Yan ang napatunayan ko matapos ng nangyare sa Dining Hall. It was supposed to be my advantage, dahil gusto ko na maipakita ni Dawson ang ability niya but what I did turned out to be a stupid plan. Hindi ako nag iisip.

Ofcourse! Dawson have control. Hindi ko na dapat iyon ginawa. Pinahiya ko lang ang sarili ko sa lahat. Nag mukha lang akong kawawa. Buti nalang ay naka sagot pa ako kay Dawson, nakalaban pa ako even though I was nervous to death! Dahil kung ipinakita ko ang pag-aalangan ko ng mga oras na 'yon, nothing will left over my character. Even my pride will be gone. And I don't want that to happen lalo na at mga kalaban ko sila.

The name "Henrietta Dickon" is all over the campus. The bitch who have fought with their love Dawson. Lahat ng mata ng nadadaanan ko ay nakatingin saakin. They look like a prey ready to eat their meat. And the meat is obviously me. I didn't know that Dawson really adores by many. Halata naman dahil ako ang maling mali sa paningin nila at na kay Dawson ang simpatya nila.

"Yan na nga ba ang sinasabi ko eh. Dapat talaga nag sorry ka nalang kay Dawson!" Felicity said. She sounded like she's more affected. Kanina niya pa ako sine-sermonan at sumasakit na ang ulo ko at ang tenga ko sakaniya.

"Siguradong pag-iinitan ka ng mga estudyante. Lahat ng babae dito mahal na mahal si Dawson." She added. I wanted to answer 'Obviously.' But I stayed silent and mentally rolled my eyes. Nasa hallway kami papunta sa klase ko at ni Leigh.

"Tama na nga yan, Felicity.." Pati si Leigh ay naiirita na rin sa boses ni Felicity. She keeps talking! Kahapon, kagabi, at kanina pag gising. I had so much of her advices na hindi ko naman kailangan!

"Hindi niya naman sinadya eh.." Mahinang sabi ni Leigh habang nakatingin saakin. "Sa pagkakaalam ko." She eventually said.

Bahagya akong napa ngisi. They knew I meant it. Alam nilang dalawa iyon but they keep on saying na hindi ko nga sinasadya sa mga estudyante na nadadaanan nila na sobrang sama kung mag salita.

"Pero kung may maganda man nangyare ay yun ay ang ininvite ka nila Victoria na sumama sakanila sa headquarter!" Biglang nag bago ang tono ng boses ni Felicity. Ang kaninang nag aalala at nagpa-panic ay napalitan ng panghihinayang, ng saya at ng excitement.

"Oo nga! Omygod! You're so lucky!" Leigh said excitedly. Nanatili lang akong tahimik habang nag lalakad kami. Hanggang sa nasa classroom na kami. Nagpaalam na si Felicity at kami naman ni Leigh ay pumasok na sa classroom.

Ang kaninang maingay at magulo na klase ay natigilan ng mabaling saamin... or saakin. Naka taas ang kilay ng mga babae at ilan naman sa mga lalake ay nakangisi. I ignored them at pumunta sa pinaka likod para umupo. Sumunod si Leigh at naupo sa tabi ko. She's acting so uneasy. Bakit ba mas apektado pa sila ni Felicity kesa saakin? I don't even give a fvck.

"Buti nalang ay mahigpit rin na ipinagbabawal ang magkasakitan gamit ang abilities." Leigh said almost a whisper.

"Why? Gaano ba kalala ang ginawa ko para isipin mong sasaktan nila ako?" Taas-kilay na tanong ko sakaniya.

"Malala kahit hindi halata." She answered. Nagpakawala ako ng buntong hininga. Nagsisimula na rin akong mainis dahil pasimpleng nakatingin pa rin sila saakin. Tinaasan ko sila ng kilay. Nag iwas ng tingin ang iba habang ang ilan ay mas lalo sumama ang timpla ng mukha.

"Bitch." Malakas na pagkakasabi ng isang babae na naka upo sa unahan. Naka braid ang buhok niya at malamig ang titig saakin. She rolled her eyes and continue on what she's doing awhile ago.