ဒါဒါလေး အပိုင်းဆက်မှော်လောကဇာတ်လမ်း

အပိုင်း (၁၁)

ဒါဒါလေးနှင့် မှော်ဝင်လောက (အပိုင်း-၁၁)

"မင်းငါတို့ကို လိမ်တယ်! သူငယ်ချင်း မပီသဘူး! မင်းအဖေက မှော်လောက စောင့်ရှောက်သူ ခေါင်းဆောင်မဟုတ်ဘူး မင်းအမေကလည်း သာမာန် မှော်မရှိတဲ့ အမျိုးသမီး မဟုတ်ဘူး မင်း ငါတို့ကို သူငယ်ချင်းလို သဘောမထားဘူး!"

ဒေါသတကြီး အော်ပြောပြီး ထိုနေရာမှ လျင်မြန်စွာ ထွက်သွားတော့ လိုက်လို့ မမှီပဲ ဘာမှမပြောနိုင်ပဲ ဝမ်းနည်းစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့၏။ ဘေးနားမှာ ပါလာသော နယ်လီက သူမကို ကျောခိုင်းဖို့ ပြင်လိုက်ပြီးမှ ပြန်လှည့်လာကာ

"အနည်းဆုံးတော့ မင်း ဒရက်ကို ကြိုပြီး ပြောပြထားသင့်တယ် သူက မင်းကို တကယ် စိတ်ရင်းနဲ့ ကူညီခဲ့တာ အခုတော့ မင်းက သူ့ကို စိတ်ဆိုးအောင် လုပ်လိုက်တယ်"

"ငါနားမလည်ဘူး ငါက ဘာလဲ ဆိုတာကို အခုမှ ပြန်ပြီး ရှာဖွေနေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ် ငါ့ဖေဖေက မှော်လောက စောင့်ရှောက်သူ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ကလွဲရင် ငါ့မိဘကို ငါမတွေ့ဖူးသေးဘူး ငါ့အမေကို ငါ ဒီနေ့မှာ ကျောင်းက ပြတိုက်မှာ တွေ့ဖူးတာ ငါလိမ်တာ မဟုတ်ဘူး ငါ့ကိုယ်ငါတောင် နားမလည်သေးတာ ဒရက် ငါ့ကို နားမလည်ဘူး ဆိုတာလည်း သူမမှားပါဘူး မိုးချုပ်နေပြီ ကျောင်းမီးတွေ ပိတ်တော့မယ် ငါတို့ သွားရအောင်"

ဆယ်ဆာဗန်သို့ ပြန်လာသော လမ်းတစ်လျှောက်လုံး နယ်လီက စကားမပြောပဲ နေသည်။ အိပ်ခန်းအတွင်းသို့ ရောက်သည့် တိုင်အောင် နယ်လီက စကားမပြောပဲ ရေစိုနေသော အဝတ်တွေလဲကာ သူမ၏ အိပ်ရာပေါ်သို့ တက်ပြီး အိပ်သွားသည်။ ဒါဒါလေး အဝတ်တွေကို မလဲမိသေးပဲ အခန်းထောင့်တွင် ဒူးနှစ်ဘက်ကို ပိုက်လျက် ထိုင်ချလိုက်မိသည်။

တကယ်ပဲ ဒါလေးက ကျောင်းကို ဒုက္ခ ဖြစ်စေမှာလားလို့ တွေးလိုက်တော့ မျက်ရည်တွေက ပါးပြင်သို့ ဖြတ်စီးသွား၏။

"အဟင့်! အီး ဟီး ဟီး"

အသံမထွက်ဖို့ မျှော်လင့်ထားပေမဲ့ တကယ်ငိုမိတော့ အသံထွက်သွားသည်သာ၊