ဒါဒါလေး အပိုင်းဆက်မှော်လောကဇာတ်လမ်း

အပိုင်း (၂)

ဒါဒါလေးနှင့် မှော်ဝင်လောက (အပိုင်း-၂)

ဒီနေ့လည်း ကျောင်းသွားဖို့ကို ဒါလေး တွေးပြီး ကျောင်းလွယ်အိတ်လေးကို ဘေးမှာ လွယ်ရင်း ခြေလှမ်းတွေ နှေးနေမိ၏။ ဖြစ်နိုင်ရင် ကျောင်းမတက်ပဲ နေလို့ရရင် ကောင်းမည်။ ဒါပေမဲ့ ကြီးကြီးဝေက လက်ခံမှာ မဟုတ်တာကို သိနေသည်။ ကျောင်းနားသို့ နီးလာလေလေ ခြေလှမ်းတွေက ပိုပြီး နှေးကွေးမိလေလေဖြင့် ကျောင်းဝန်းအဝသို့ ရောက်သည်တွင် အတန်းထဲမှ ကလေးငယ် တစ်ဦးက သူမကို လက်ညိုးထိုးပြီး ရယ်နေတာကို တွေ့လိုက်တော့ ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ခနဲ ရပ်သွားသည်။ တော်ပြီ ကျောင်းမနေတော့ဘူး၊ ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ အတူ ခြေလှမ်းတွေကို နောက်သို့ လှည့်လိုက်တော့ သူမကို လှမ်းကြည့်နေသော မျက်နှာမာမာနှင့် ဝတ်ရုံရှည် ဝတ်ထားသော အန်တီတစ်ဦးကို တွေ့လိုက်တာမို့ တအံ့တသြဖြင့် ငေးကြည့်နေမိ၏။ မြင်နေကျ မဟုတ်သော ထူးဆန်းသည့် အဝတ်စားများနှင့် ထိုအန်တီက သူမကို သေချာ စိုက်ကြည့်နေရာမှ ရှေ့သို့ တိုးလာရာ သူမ ကြောက်လန့်စွာဖြင့် နောက်သို့ ဆုတ်လိုက်မိတော့

"အား!! ငါ့ကို တက်နင်းရသလား ဒါဒါလေး အအမ"

အနောက်မှ စူးစူးဝါးဝါး အော်သံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အတန်းထဲမှာ မိဘတွေက ပြည့်စုံပြီး ဆရာမ စာမေးတိုင်း ရသော ကောင်လေး ဇက်၊ ဇက်ရဲ့ မိဘတွေက တစ်ခါတစ်လေ ကျောင်းမှာလာပြီး လှုဒါန်းဖူးတာတွေလည်း ရှိ၏။

"ငါတောင်းပန်ပါတယ် ငါ့ကို ဟိုအန်တီကို စိုက်ကြည့်နေတော့ လန့်ပြီးတော့ ဟင်!"

လက်ညိုးထိုးပြပြီး ခုနက အန်တီ ရှိနေသော နေရာသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှ မရှိတော့၊ ~ဘယ်ရောက်သွားတာ ပါလိမ့်~

"ခုနတုန်းက ဒီနားမှာ ရပ်နေတဲ့ အန်တီက ငါ့ကို ကြည့်နေတာ ငါကြောက်ပြီးတော့ နောက်ဆုတ်ရင်း မင်းကို တိုက်မိတာ"

"ခုနကတည်းက မင်းပဲ အဲ့နေရာကို ကြည့်ပြီး နောက်ဆုတ်လာတာ အဲ့မှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး လျှောက်ပြောမနေနဲ့ လာခဲ့! အတန်းထဲ သွားကြမယ် ငါတို့ ကျောင်းနောက်ကျနေပြီ"