ဒါဒါလေး အပိုင်းဆက်မှော်လောကဇာတ်လမ်း

အပိုင်း (၄)

"ဘာလို့လဲ ဘာလို့ ပြောပြလို့ မရတာလဲ"

"သမီးမှာ အန္တာရာယ် ရှိလာမှာ စိုးလို့ပါ ကတိပေးပါ အချိန်တန်လာရင် ပြောပြလို့ ရသလို သမီးရဲ့ အမေကို ဂုဏ်ယူလို့လဲ ရပါတယ် အခုက အချိန်မတန်သေးလို့ပါ"

စိတ်ထဲမှာ သိပ်ပြီး သဘောမကျသော်လည်း ဒါလေး ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး

"အချိန်က ဘယ်တော့မှ တန်မှာလဲ"

မေးလိုက်တာကို မေမေသော်တာက စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားပြီး နှစ်သိမ့်လိုသော ဟန်ဖြင့်

"အချိန်က မြန်ပါတယ် သူ့အလိုလို ရောက်လာမှာပါ ဟိုမှာ ဒါလေး အလှည့်ရောက်ပြီ သစ်ပင်တွေ ရှေ့ကို သွားလိုက်တော့"

မေမေသော်တာ ပြောသလိုမျိုး သစ်ပင်တွေ ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်တော့ သစ်ပင်တွေ အားလုံးက ဒါလေးကို ဝိုင်းကြည့်လာပြီး

"ဒီမှော်သွေး မပါတဲ့ လူသားကို ငါတို့က မှော်လက်အစွပ် ပေးရမှာ သေချာပြီလား"

တစ်ပင်တစ်ပင်က ထပြောသည်တွင် ကျန်သော သစ်ပင်များက ဒါလေးကို စိုက်ကြည့်လာပြန်ကာ

"လူသား တစ်ဝက်ပါ မှော်သွေးပါတယ် တစ်ဝက် ဖြစ်နေတာ ထူးဆန်းလိုက်တာ မှော်သွေးက အသက်မဝင်ဘူး ဖြစ်နေတယ် မှော်လက်အစွပ်တွေကို ဒီကလေးက အသက်သွင်းနိုင်ပါ့မလား"

"ဒါလေး လုပ်နိုင်မှာပါ"

သူတို့ဖာသာ ပြောနေကြတာကို ဒါလေးက ဝင်ဖြေလိုက်တော့ အားလုံးကို ဒါလေးကို အုပ်မိုးပြီး ကြည့်လာကြပြီး သစ်ပင်တစ်ပင်မှ အကိုင်းလက်က ဒါလေးရဲ့ လည်ပင်းရှိ ရေခဲလက်အစွပ်ကို လှမ်းကိုင်လိုက်ကာ မျက်လုံးတွေ ပြူးကျယ်လာပြီး အနောက်သို့ ဆုပ်သွားကာ

"လူသေပြီးတော့ ရေခဲလက်အစွပ်က ကျန်နေတယ် အံ့သြစရာပဲ ဒါကို လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်တွေတုန်းက ငါကိုယ်တိုင်ပေးပြီးတော့ အစွမ်းထက်တဲ့ ကလေးမလေးကို ငါပေးခဲ့တာ လူက သေသွားပြီး ဒါက ကျန်နေတယ် မဖြစ်နိုင်တာ"

*မှော်စွမ်းအင်သုံး လက်ချောင်းအစွပ်သည် အသုံးပြုသူ သေဆုံးသည်နှင့် ပျောက်ကွယ်သွားရသော ပစ္စည်းဖြစ်ပြီး ချွင်းချက် အနေဖြင့် ထိုသေဆုံးသူ မှော်ပညာရှင်အား သတ်သူမှ ထိုလက်ချောင်းအစွပ်ကို ရယူလိုမှသာလျှင် မပျက်စီးပဲ ကျန်ရစ်သည့် အရာဖြစ်၏။ ထိုမှော်လက်ချောင်းအစွပ်များသည် ပိုင်ရှင်မှ လွဲလျှင် အမိန့်မနာခံသည့် သဘော ရှိသဖြင့် မည်သည့် မှော်ပညာရှင်မှ မိမိ၏ လက်ချောင်းအစွပ်မဟုတ်ပဲ ကိုင်ဆောင်ရန် ဝန်လေးကြသည်။*