Kan ik je helpen?

hoofdstuk 14

charlotte:

Ik ben wel ongeveer uitgehuild nu, en laat Samuel stilletjes aan los. ik kijk hem met waarschijnlijk rode en opgezwolle ogen aan. Hij veegt de overgebleven tranen op men wangen zachtjes weg. Mag ik de maker van waterproof mascara eventjes uitgebreid bedanken, die persoon heeft al zeer veel shirts gered. "ik kan me geen betere vriend als jou voorstellen Samuel" ik zie in zen ogen een kleine teleurstelling. Ik weet wel waarom ik heb hem zojuist gefriendzoned maar ik kan niet anders. Het idee dat Samuel ook zoiemand als Sven kan zijn maakt me kapot. Ik blijf denk ik gewoon voor altijd alleen en neem 5 katten ofzo. Dat is het beste voor iedereen. "Dat kost me geen enkele moeite, maar ik denk dat ze binnen op je wachten. Ga je het aankunnen om verder te vertellen?" vraagt Samuel. Ik zucht diep en knik. We staan samen recht en lopen weer naar binnen.

Als we de kamer binnenkomen krijg ik meteen 6 ogen op me gericht. Ik negeer het en ga weer op de bank zitten. "Kun je het aan om verder te vertellen Charlotte?" vraagt Michèle "Anders kan ik regelen dat ik een ander keertje terugkom". "nee nee ik wil het nu achter de rug hebben" zeg ik snel en michèle knikt. "eeum ja na het gene wat ik al verteld heb moet ik zeker niet zeggen wat er toen gebeurd is zeker. Hij heeft me dus verkracht en dat meerdere keren maar omdat hij zij dat we een relatie hadden kon ik niets tegen hem doen en dwingde die me om te zeggen dat ik het wel wilden en over de blauwe plekken moest ik maar verhaaltjes verzinnen zoals dat ik ergens ben tegengelopen" begin ik te vertellen "blauwe plekken?" onderbreekt michèle me dan "nja soms en dan vooral in het begin als ik niet wou sloeg die me dus na een tijd liet ik het maar gewoon gebeuren dat was allesinds beter dan te worden geslagen." ik voel weer een krop in men keel maar hou me nu sterk. " en hoelang ben je bij sven samen geweest?" "tot twee maanden geleden dus zo een tien maanden ongeveer" "En heb je nooit eraan gedacht om het eerder uit te maken?" vraagt michèle dan " wat is dit nu weer voor idiote vraag tuurlijk heb ik daar al is eerder aan gedacht! Maar denk je dat dat zo makkelijk gaat denk je dat hij mij zomaar liet gaan ofso! Denk je dat ik me niet schaamde, denk je dat hij niet dreigde met verschillende dingen die eigenlijk nergens opslaan maar je op dat moment gewoon bang voor bent!" roep ik naar der en sta met recht voor der met men handen in vuisten en met een vinger naar haar gericht. Ze kijkt me niet geschrokken aan of bang nee ze heeft nog steeds die rustige koele blik. Waarschijnlijk omdat ze het wel gewoon zal zijn.

Ze schrijft echt letterlijk alles op wat ik zeg maar dan ook echt alles. Ik voel een hand op men schouder en word terug de zetel ingetrokken. Ik leg men hoofd in men handen en probeer wat te kalmeren. Een hand wrijft over men rug, ik voel gewoon dat het die van Samuel is, ik ga weer rechtop zitten en kijk hem aan. Hij schenkt me een liefdevolle glimlach en er verschijnt zonder dat ik het besef ook een op mijn gezicht. "Oke Charlotte , tot nu toe heb ik alle informatie die ik nodig heb. Heb jij misschien nog vragen?" "eeum hoe gaat het proces verder verlopen?" "Wel nu kun je een klacht indienen tegen sven voor verkrachting en mishandeling, als je die hebt ingediend wordt dat onderzocht. Zodra dat gebeurd is worden er verdere stappen ondernomen bij de rechtbank." legt Michèle uit.  Ik knik naar der "als Sven op welke manier dan ook contact met je opzoekt dan contacteer je mij!" ze geeft me een klein kaartje met daarop haar naam en telefoonnummer. Weer knik ik naar der en schud haar hand. Samen met David verlaat ze de kamer, men moeder zit nog steeds voor me en kijkt me medelevend aan iets wat ik nu echt kan missen als de pest. "Mam kijk zo niet, doe maar gewoon of er niets aan de hand is, ookal is dat niet. Dat is het makkelijkste voor iedereen" zeg ik geïrriteerd, ze staat recht en komt me een knuffel geven. "Goed, wie wilt er wat drinken?" zegt ze dan "APPELSAAAAAAP" roep ik en Samuel begint te lachen "voor mij ook alstublieft" zegt hij nog snel als hij ziet dat mama al naar de keuken aan het gaan is.

"David en ik gaan even naar de winkel moet jij iets speciaal hebben?" vraagt men moeder als ze de glazen met appelsap op tafel zet. ik schud men hoofd en ze vertrekt samen met david. "kom drink je appelsap op, wij gaan iets leuk doen. genoeg drama voor vandaag" zegt samuel en hij trekt me uit de zetel. "wat ben je dan van plan?" vraag ik verward "geen idee maar hier blijven zitten allesinds niet!" zegt hij en neemt me mee naar buiten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~