Kan ik je helpen?

Hoodstuk 6

Charlotte:

"Lot wie was dat?"..."LOOOOT!!!" "Huh wat?" Ik schrik op, was ik nu aant het staren? Nee Charlotte nee je mag niet verliefd worden. Wat, verliefd worden? Ik ben niet verliefd ! Toch? Nee gewoon niet dat mag niet! Waarom niet eigenlijk? Oke domme vraag het antwoord weet ik wel. "CHARLOTTE!" en weer schrik ik op, wat is dat toch met me? "Wakker worden en spelen!" Beveelt Noah en ze duwt een Barbie pop in men handen. Ik glimlach en ga weer op de grond zitten.

"Lot gaan we buiten voetballen?" Vraagt Kiano aan me met van die puppyogen waar je gewoon niet aan kunt weerstaan. "Hahaha ga jullie omkleden en kom dan naar buiten goed?" Ze springen alle twee recht en lopen naar hun kamer. Ik neem een bal uit de speeldoos en ga naar beneden. Ik zie de jongens en mensen van hun management aan de ontbijttafel zitten "goeiemorgen" zeg ik met een glimlach en ik krijg op verschillende manieren een antwoord. Ik loop naar buiten en ga op de schommelbank zitten en wacht op Kiano en Noah.

Inplaats dat Noah en Kiano buiten komen, komen de jongens en nog een best gespierde man naar buiten. "Oke jongens eerst een paar rondjes lopen!" Zegt de man en ze beginnen met lopen over heel het domein wat best groot is. Zij liever als ik. Ik moet nu wel zeggen het uitzicht bevalt me wel. "SPELEN SPELEN SPELEN!" Roepen Noah en Kiano als ze buiten komen, echt vanwaar halen die twee de energie toch vandaan. Ze trekken me mee en we beginnen te voetballen of toch iets dat er op lijkt.

De jongens hebben gedaan met lopen en beginnen te stretchen en doen andere oefeningen. Kiano loopt naar hun toe en vraagt iets aan hun maar kan niet goed verstaan wat hij zegt. Ze knikken en komen samen met Kiano naar hier. Shit, waarom ook niet. "Kijk lot die jongens willen met ons meespelen!" Zegt hij met een grijns. We maken teams en die waren als volgt: Sam, Kaj, Dioni en Noah tegen Jai, Cassius, kiano en mezelf. Het begint echt warm te worden door al dat rennen. En ik ben denk ik niet de enige die warm krijgt. De jongens trekken hun shirt uit. Halooo sixpacks, ik probeer me ze normaal mogelijk te gedragen wat zeer moeilijk is als je zo een uitzicht voor je hebt. "Kijk lot ik heb ook een sixpack!" Roept Kiano en hij doet ook zen shirt uit. Ik neem een foto want dit is gewoon te grappig. We spelen terug verder en ik sta recht voor Samuel, hij heeft de bal en ik wil hem van me afpakken wat dus langs geen kanten lukt. Als ik hem dan toch heb probeer ik weg te komen, zonder succes want hij tilt me op en rent weg met mij in zen armen. "Oke dit noem ik dus valsspelen!" Zeg ik serieus en hij moet lachen "CHARLOTTE TELEFOON VOOR JOU" hoor ik men moeder roepen, telefoon voor mij? De enige dit het nummer van de huistelefoon heeft is Louise, " OMG LOUISE!" roep ik waardoor Samuel schrikt en me meteen loslaat. Zonder nog maar een woord te zeggen ren ik naar binnen. Ik loop naar de telefoon en pak de hoorn op. "Met Charlotte" zeg ik toch maar voor de zekerheid wie weet is het iemand anders. "Met Louise" hoor ik serieuze stem zeggen. Ik begin te roepen "OMG LOUISE IK MIS JE ZO!" "IK JOU OOK, maar waarom ik bel, wat zou je ervan vinden moest ik mijn beste vriendinnetje komen opzoeken daar in Nederland?" Vraagt ze "OMG MEEN JE DIE?" "tuurlijk meen ik die morgen ben ik bij jou" "OMG AAAAAAAAAAAHHHH" roep ik en spring in het rond "Charlotte niet zo roepen!" Hoor ik men moeder zeggen en ik begin te lachen. "Maar euh niet moet ik ervandoor, zie je morgen Charlottje!" "Tot morgen louistje" "HET IS LOUISE!" Ik lach "hahaha tuurlijk joh" en leg de hoorn neer. Ik wil weer naar buiten gaan maar ik zie dat iedereen al terug binnen is gekomen. Ik loop snel naar boven om iets anders aan te trekken zo een lange broek is best warm met dit zonnige weer. Ik zoek snel een short en trek die aan. Ik loop snel men kamer uit maar bots tegen iemand "sorry ik zag je niet" zeg ik terwijl ik naar de grond kijk " "is niet erg" hoor ik een bekende stem al lachend zeggen. Ik kijk op en glimlach "Heej Samuel" zeg ik met een glimlach "zeg maar sam hoor iedereen doet dat" "maar ik ben niet iedereen" zeg ik met een glimlach "haha daar heb je gelijk in, jij bent specialer als de rest" hij komt dichterbij en legt zijn hand op men arm, is het normaal dat je arm tintelt als iemand je zo aanraakt? Nee gewoon niet het is gewoon verbeelding. Ik kijk in zijn ogen, wauw wat een mooie ogen, ik kijk naar zijn hand en hij laat snel los. Best akward die stilte dat er nu hangt, "eeum ik kwam eigenlijk afscheid nemen" zegt hij dan, ik knik " Wel het was fijn je te leren kennen" zeg ik met een glimlach ookal baal ik best dat die weg moet "Inderdaad" zegt hij en geeft me een knuffel. Eigenlijk wil ik hem helemaal niet loslaten maar ik weet dat ik dat het moet. Ik laat hem los en zonder er bij na te denken sta ik op men tippen en geef hem een kus op zijn wang. Ja op men tippen ik ben niet van de grootste en Samuel is meer als een kop groter dan mij. Men nek begint dus al pijn te doen als ik vijf minuten in zen ogen kijk. Maar die pijn neem ik er graag bij, want damn zijn ogen ik smelt al als ik er nog maar aan denk. Hij glimlacht naar me en gaat dan weg. Ik ga ook naar beneden en neem nog afscheid van de rest. Ik heb zo het gevoel dat ik deze jongens nog vaak ga tegenkomen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~