Kan ik je helpen?

Hoofdstuk 7

Hallootjes iedereen die dit leest ;)

Ik ga het proberen kort te houden, en zou eigenlijk gewoon willen vragen hoe jullie het boek tot nu toe vinden. Duuuuusssss als jullie zo lief willen zijn laat een comment achter of een vote, of wat je nog kunt doen hierop. Daar zou je mij zeeeeeer gelukkig mee maken.

Alvast bedankt ;)

Greeeeettttzzzzzzz _justkeeponsmiling_

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Samuel:

Het is nu twee weken geleden dat ik Charlotte ontmoet heb. En dus ook twee weken geleden dat ik ze nog gezien heb. Het is best druk geweest dus heb niet echt tijd gehad om met haar te appen of af te spreken. Ik mis haar aanwezigheid wel. Vandaag zijn we weer onderweg naar een optreden. Ik verveel me kapot dus ga twitter maar bekijken 'missing her' zet ik erop. Men mentions ontploffen zowat.

'@haappyone: ben je verliefd?" Maybe, maybe not ;)

Ik laat het er vijf minuten opstaan en verwijder het weer net zoals de 'missing her' tweet. Pech voor diegene die het niet gezien hebben. We komen aan en ik steek men telefoon weer weg. Op naar de kleedkamer.

Charlotte:

Louise is nu al twee weken hier, wat best goed is zo denk ik minder aan samuel en aan sven die ik het liefst van al gewoon vergeet. We lopen wat rond op het domein want we vervelen ons een beetje. Ik lach me kapot met sommige opmerkingen die ze maakt. Louise is de arrogante van ons twee en absoluut geen katje om zonder handschoenen aan te raken. Sommige zijn zelfs bang voor haar wat echt super grappig is. Eigenlijk is ze super lief en aardig maar ze doet zich zo voor om minder snel gekwetst te kunnen worden. "Heb je nu eigenlijk al iets van Samuel gehoord?" vraagt ze dan "nope, ik was denk ik een van de zovele, leuk voor twee dagen maar daarna niet meer." " als hij zo iemand is is hij je niet waard" ik knik maar ik baal wel ik vond hem best wel leuk. " seg maar had die samuel geen leuke vriendjes ofzo?" "hahaha weer op jongensjacht?" zeg ik met een grijns "misschien" "en ja er zit misschien wel wat bij voor jou ja maar of je het ooit gaat zien is iets anders" we lachen en lopen weer verder "louise zie jij dat ook?" fluister ik "wat?" vraagt ze even stil terug. "Die schim daar achter die boom" "waar? Ik zie niets?" "Daar" en ik wijs naar de boom, alleen nu is de schim weg. huh hoe kan dat? Ik zal het me wel gewoon verbeeld hebben zeker. Na nog een half uur te hebben gewandeld beslissen we om terug te gaan.

We komen aan in mijn kamer en zie een briefje op men bureau liggen. Ik ga ernaartoe en lees wat erop staat, 'je wordt snel weer de mijne" kan ik er nog net uit op maken. Want echt duidelijk is het geschrift niet. Maar hoe slordig het ook geschreven is ik weet al wie het gedaan heeft. "Wat is dat?" Vraagt Louise dan "een liefdesbriefje van Sven" zeg ik kil, ze kijkt raar op en trekt het briefje uit men handen "wat een creep!" Roept ze en gooit het briefje weg. Ik haal het er weer uit en steek het in een doosje "bewijsmateriaal" zeg ik omdat ze me niet begrijpend aankijkt en ze knikt.

Dan gaat me, telefoon af, zonder te kijken wie het is neem ik op "Met Charlotte!" Zeg ik opgewekt. Ik ben best verrast met wie ik aan de lijn heb...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~