Kan ik je helpen?

Hoofdstuk 4

Ik sta op van men stoel en kijk hem strak aan. "Ik heb zo men bronnen die me zo nu en dan dingen vertellen zoals jij die in dit klompenland zit!" "die bronnen van jou goh laat me raden een van je sletjes zeker" zeg ik fel. "Beetje brutaal doen eh" zegt hij en grijpt men kin vast "geef maar toe, je houdt nog steeds van me". "Nee Sven, ik hou niet meer van je en laat me los of ik roep heel het huis bij elkaar!" ik duw hem van me af, niet een van men beste ideeën blijkt, hij grijpt men pols vast en ik begin te roepen en tieren in de hoop dat iemand het hoort. Sven houdt zijn hand voor men mond en dus moet ik wel zwijgen "jij vuile bitch denk je nu echt dat iemand je heeft gehoord!" Hij wilt dichterbij komen, maar dan word hij van me afgetrokken en val ik op de grond op men knieën. Ik barst in tranen uit, ik voel iemand zijn armen om heen "en je laat je vuile kop hier niet meer zien gehoord!" Hoor ik iemand in de verte roepen ik denk David. Ik weet nog steeds niet wie me aan het troosten is. De persoon trekt me recht en ik kijk omhoog. "Samuel?" Zeg ik verbaast, hij knikt naar me. Voor ik iets anders kan zeggen voel ik de tranen weer opkomen en begin ik weer te huilen. Samuel neemt me in zijn armen en wrijft over mijn rug "sssht, rustig maar hij is weg" zegt hij zachtjes. "Eeum sam kom je zodadelijk we moeten vertrekken" hoor ik iemand zeggen "ik kom dadelijk" antwoord Samuel hem en hij laat me stilletjes los. "Ik moet ervandoor maar hier is men nummer en als er wat is maakt niet uit wat bel je me, deal?" Ik knik en neem het briefje waar hij zijn nummer heeft opgeschreven van hem over. Hij verlaat men kamer en ik ga op men bed zitten. Dan komt men moeder binnen "wie was die jongen?" Vraagt ze en ik vertel haar het hele verhaal van Sven van hoe ik hem ken en wat hij allemaal gedaan heeft. Heel men bed ligt vol met papieren zakdoeken als ik klaar ben met vertellen. Niet alleen van mij ook van mama. "Ik weet wat ons weer beter gaat doen voelen!" Zegt ze dan en ze loopt men kamer uit. Ik ga liggen op men rug en voel dan iets kraken in men zak. Ik haal het eruit en kijk ernaar, oohja het nummer van Samuel. Ik neem men telefoon erbij en voeg hem snel toe bij men contacten. Zou ik hem iets sturen ik heb hem tenslotte nog niet bedankt voor daarstraks.

Achja wat kan het kwaad, 'bedankt voor daarstraks, zou echt niet weten wat ik had gedaan moest jij er niet geweest zijn :) x Charlotte ' ik lees het nog is opnieuw en verstuur het dan. "Ziezo, het medicijn tegen alles warme chocolademelk met extra veel slagroom en extra veel chocolade!" Ik stop snel men telefoon weer weg en neem de beker aan. Ik neem een slok maar verbrand al snel men tong. "Vergeet niet het is WARME chocomelk" zegt men moeder met de nadruk op warme en ik draai met men ogen. "Dus vertel is wat na zolang kan het niet zijn dat er niks is dat je mij kunt vertellen he!" Ik glimlach en begin te praten over de geit en school en andere dingen.

Samuel:

" yo, aarde aan Samuel " hoor ik Cassius zeggen en zie een hand voor men ogen verschijnen "gast, we zijn er stap uit!" Ik doe wat hij zegt en we lopen binnen in het grote pand waar de shoot doorgaat "zo zijn jullie daar eindelijk, dat werd tijd!" Zegt Giovanni als we de kleedkamer inkomen "sorry gio, sam moest nog even casanova spelen en daardoor zijn we wat later" zegt Dioni en ik geef hem een klap tegen zen achterhoofd. Gio kijkt hem niet begrijpend aan maar gaat er niet verder op in maar goed ook. We lopen richting de kleedkamer en doen de kleren aan dat gio ons geeft, "eerst doen we de individuele foto's" zegt de fotograaf en we knikken. Ik doe nog snel men haar en ik krijg make-up op. Hoe houden meisjes dit in godsnaam vol? Zou Charlotte ook zoveel make-up dragen? Wacht wow denk ik nu serieus aan Charlotte? Ik voel men telefoon trillen, 'onbekend nummer' ik open het berichtje en lees het: 'bedankt voor daarstraks, zou echt niet weten wat ik had gedaan moest jij er niet geweest zijn :) x Charlotte ' ik krijg spontaan een glimlach op men gezicht. Ik voeg der toe bij men contacten en beantwoord haar berichtje: ' geen dank, ik doe het graag voor een meisje zoals jij ;) x Samuel '. Ik lees het nog is opnieuw en verstuur het. Dan worden we geroepen voor de foto's. Ik leg de laatste plukjes haar nog goed en ga dan naar de 'set' samen met de andere.

Charlotte:

' geen dank, ik doe het graag voor een meisje zoals jij ;) x Samuel ' een meisje zoals ik wat bedoelt hij daar nu weer mee? Ik ben te lui om er nog op te antwoorden en steek dus men telefoon weg. "Lotje kom je even helpen?" Roept men moeder "kom al!" Roep ik snel terug en doe men slippers aan en ga naar beneden. "Wil je even helpen met het eten klaarmaken, de jongens van deze morgen blijven ook eten" "hoelang blijven ze hier eigenlijk?" Vraag ik terwijl ik de ajuin begin te versnijden. "Tot morgenvroeg" ik knik en voel dat men ogen beginnen te prikken van die rot ajuinen. "Je hoeft niet te huilen hoor meisje, je zult ze nog wel een keer zien hoor" ik kijk men moeder dood aan en veeg men tranen weg. Mijn moeder is nogal redelijk jong, ze was zestien toen ze men zus kreeg en achttien toen ze men broer kreeg, beide waren ze ongelukjes. En toen kwam ik er toen ze twintig was en ja ook is was niet bepaald gepland. Begrijp me niet verkeerd zo een jonge moeder hebben is super, gewoon omdat ze me super goed begrijpt, maar zelf tienermoeder worden nee bedankt. "Maar geef toe je ziet die jongen toch wel zitten of niet dan?" "Nee mam ik zie Samuel niet 'zitten' of hoe je het ook wilt noemen" antwoord ik kort "nee ze ziet hem liever liggen" zegt David die de keuken binnenkomt, ik kijk hem niet begrijpend aan maar denk dan eventjes verder na en begrijp dan wat hij bedoelt. "En dat al helemaal niet!" Zeg ik geïrriteerd en gooi een handdoek naar zijn hoofd. Idioot dat het ook is. David is de vriend van mama, het is wel een goede gast voor haar. Sowieso beter als de vorige sukkels die ze naar huis bracht. David heeft ze leren kennen op haar vorig werk en samen zijn ze op het idee gekomen om een b&b te beginnen in Nederland en leven ze nog lang en gelukkig nu ja dat hoop ik toch. David heeft nog een zoontje en dochtertje van 5 uit een vorige relatie, de schattigste tweeling ever. Maar die zijn nu bij hun mama en komen dit weekend dus eigenlijk morgen pas naar hier.

Ik help men moeder nog wat met het eten en ga weer naar boven wat muziek spelen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~