Kan ik je helpen?

hoofdstuk 13

joowww iedereeeen,

hoofdstuk 13 alweer hopelijk brengt het geen ongeluk ;)

in dit hoofdstuk komen er flashbacks ik geef dit aan door schuingedrukt te schrijven, het is maar dat jullie dat weten :)

veel plezier

greeeetttzzzzzzz _justkeeponsmiling_  

xxxxxx

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Charlotte:

Ik ga zitten op de bank met Samuel naast me, hij houd nog steeds men hand vast en ik glimlach naar hem. Er zit een vrouw tegenover me maar je zou niet zeggen dat ze van de politie is want ze draagt normale kleding. "Dag charlotte, mijn naam is inspecteur Betrains maar zeg maar michèle. Ik weet dat het wat moeilijk gaat zijn maar ik zou je willen vragen om me alles te vertellen over sven, hoe je hem hebt leren kennen en die dingen" ik knik naar der en voel een krop in men keel, moet ik nu echt alles gaaan vertellen zelfs men eigen moeder weet nog niet alles. Wel de grote lijnen, maar echt niet alles. Ik slik en begin te vertellen: "Een jaar geleden had ik met een paar vriendinnen afgesproken in een parkje, ze hadden daar afgesproken met een paar jongens maar durfde niet alleen te gaan dus ik ging mee voor moest er iets gebeuren. Toen we daar aankwamen liepen men vriendinnen meteen naar die jongens, ik zag meteen dat er niet veel goeds was aan hun maar ik zei er niets van omdat men vriendinnen er gelukkig uitzagen en ik wou dat niet verpesten. Ik liep achter hun aan en ik zag sven  alleen zitten dus ging ik naast hem zitten en begon een gesprek:

"ook meegesleurd?" ik knik naar hem en glimlach. We binnen een gesprek "kom ik weet iets leuker dan hier naar flirtende koppeltjes te kijken" zegt sven opeens, ik kijk hem verbaast aan. Hij staat recht en steekt een hand naar me uit, ik aarzel even maar ga dan toch mee. Zo erg kan het niet zijn, toch? 

"hij nam me mee naar een donker gedeelte van het parkje, een deel waar ik nog nooit geweest was. Hij begon me zachtjes te kussen, het voelde goed dus ik hield hem niet tegen." Ik word even stil en de krop in men keel is weer terug. Ik voel een kneep in men hand en kijk naast me en zie Samuel bemoedigend naar me kijken. Ik weet niet of ik dit wel kan, ik weet niet of ik dit kan vertellen tegen een wildvreemde "sorry" zeg ik snel, ik sta recht en loop naar buiten. Ik loop en loop en loop en kom uit bij de vijver ik ga zitten en laat men tranen over men wangen rollen. Ik doe geen enkele moeite om men tranen te stoppen ze komen er gewoon uit.

Ik heb me lang genoeg sterk gehouden. "heej gaat het?" " Nee Samuel het gaat niet, ziet het er misschien uit of het gaat!" roep ik "ga gewoon weg!". "ik ga niet weg" zegt hij stil en komt naast me zitten "waarom niet, iedereen gaat weg, eerst gebruiken ze me en dan laten ze me toch vallen, dus doe me een lol en laat het gebruiken voor een keertje zijn en laat me inneens vallen. Dan heb ik die pijn toch al niet" roep ik boos, ik wil niet boos zijn op hem maar kan er op het moment gewoon niets aan doen. "ik laat je niet vallen en ik zou je al zeker niet gebruiken!" zegt Samuel nog altijd even rustig. Ik begin nog harder te huilen en Samuel neemt me in zijn armen. hij zegt geen woord meer, hij laat me gewoon uithuilen. Al de tranen die ik heb opgekropt dit afgelopen jaar komen er allemaal tegelijk uit. Het voelt goed precies of alle last van me af is maar ik weet dat het niet zo is en dat het alleen nog maar erger gaat worden door die verklaring en die klacht bij de politie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~