Acaip bir bölüm geldiii 😄 Çok yorum istiyom 😄😄
Ahanda buyrun hemen okuyun ^,^
HUZUR
Sessizlik ikimizin de diline pranga vurmuşken yol arabanın altında kayıp gidiyordu. Yaşananlar sanki büyülü bir anmış gibi gözlerimin önünden defalarca geçerken içimde kıpırdanmalar oluyor, kalbim pır pır ediyordu.
En özel anımı, cesetten çıkan ateşin yanında yaşamıştım. Cesedin görüntüsü bir anda mutluluğumun içine düşüyor ve her yeri karartıyordu. Düşünmemeye çalışsam da beynim o anı kaydetmişti.
Annemin karşımda ölmesi bende hala bir travma iken üzerine gördüğüm bu kadar ölüm beni kamçılıyordu. Emir olmasaydı aklımı kaçırmıştım. Lakin yıllardır acıyla yoğrulan kalbim artık taşlaşmaya başlamıştı. Şeytan ruhumu avucunun içine almış gibi beklediğimden daha soğukkanlı ve umursamazdım.
"Ee.." dedi Emir yan bir bakışla beni süzerek. Yüzünde dakikalardır düşmeyen bir gülümseme ifadesi vardı. "Konuşsana dilini mi yuttun?" dediğinde ona dik dik baktım.
Sanki az önce biz öpüşmemişiz gibi o kadar rahattı ki ben aklıma her geldiğinde ona bakarken utanıyordum.
"Ne konuşayım?" dedim çocuk gibi çıkan sesimle. Sesimi duymakta zorlanmış olacak ki arabanın sonuna kadar açık olan camını kapadı. Rüzgarın oluşturduğu ses birbirimizi duymamızı zorlaştırıyordu.
"Mesela dünyanın en yakışıklı adamı ile öpüşmek nasıl bir duygu biraz ondan bahset." dediğinde gözlerim irice açılırken yanaklarımı hava ile doldurdum.
"Edepsiz." dedim omzuna vururken. O kadar zevk alıyor gibi görünüyordu ki sanki birkaç kez daha vursam memnun kalacak gibiydi. "Ulu orta konuşulmaz ki ama." dediğimde kollarımı göğsümde birleştirip doğrudan önüme döndüm. "Kendini beğenmiş egoist." dediğimde bu kes sesli kıkırdadı.
"Ulu orta değil ki, biz bizeyiz ve sonuçta o anı biz yaşadık öyle değil mi? Çekinecek bir durum görmüyorum." dediğinde burnumdan soluyarak cevap vermemeyi tercih ettim.
Emir'in gözlerinin üzerimde olduğunu biliyordum. Bir an önce yolun bitmesi için dualar ediyordum. Az önceki kadar rahat değildim ve geriliyordum.
"Oho.." dedi Emir yüksek sesle söylenerek. "Sen daha öpücükte böyle yapacaksan seninle işimiz var.." dediğinde "Hi..!" diye cırlayarak kolunu çimdikledim.
"Ah!.." diye inledi Emir.
"Beter ol." dedim bastırarak. "Beni utandırmaktan vazgeç, yoksa şu camdan atlayacağım." dediğimde kıkırdadı.
"Tamam tamam.." dedi gülerek. "Geldik sayılır zaten." dediğinde toprak yoldan çıkmıştı.
"Uyumak istiyorum." diye itiraf ettim. "Uyuyup kafamı toplamak ve seninle mantıklı bir şekilde konuşabilmek istiyorum." dediğinde merakla bana baktı.
"Ne konuşması?"
Bedenim ürperti ile uyarılırken derin bir nefes aldım. Onca şey konuşmuşlardı yanımda. Bu işleri bıraktıklarını dair. Aptal değildim, bir dolaplar döndüğünün farkındaydım ama konuşulması gereken zaman şu an değildi.
"Kolay bir olay yaşamadık Emir, ve kolay bir durumun içerisinde değiliz. Kardeşimi bulmam gerek fakat engeller önüme bir çığ gibi yığılıyor. Kendimi düşündüğümden değil ama bu adamların bahsettiği Şafak her kimse tekrar gelecektir." duraksadım ve dilimin ucundaki kelimeleri döküp dökmeme konusunda emin olmak istedim.
YOU ARE READING
Babasının Kızı (+15) (TAMAMLANDI)
ActionBabasına atılan iftira sonucu küçük yaşta ailesi dağılan bir kızın, yıllar sonra babasının suçsuz olduğunu kanıtlamak ve kayıp kardeşini bulmak için girdiği sırlarla dolu girdabın içinde yaşadıklarını anlatan bir hikaye.
