His Wife for 30 Days

Day 26: Giving Up

Day 26...

*knock*knock*

"Anak? Gising ka na ba?"

Agad ko namang pinunasan ang mga luha ko.

"Opo nay. Bakit po?"

"Hays. Ano ba talaga ang nangyare anak? Nakakagulat ka naman. Dadating ka dito na mag isa kang nagmamaneho ng kotse."

"Namatay po yung baby ko..."

"Ano?! Anong nangyare? Kaya ba pinaalis ka nila dahil namatay ang baby?"

"Buhay pa naman po ang isa kong anak...kam--kambal po sana sila."

"Jusko! Ano bang nangyare? Bakit ka madaling madali sa pag uwe dito kagabi? Akala ko ba ay nasa bakasyon kayo sa Tagaytay?"

"Nay, a--ayoko na po. Suko na po ako. Hindi ko na po kaya itong misyon. Ayoko na po talaga."

Niyakap lang ako ni nanay at doon ako umiyak.

"Shh...maaayos na din ang buhay mo anak. Apat na araw na lang. Anong balak mo ngayon?"

Nakapg isip na ako kagabi pa lang. Wala akong ibang ginawa buong biyahe ko kundi ang isipin ang lahat ng gagawin ko.

"Pupunta po ako sa kakilala kong abogado. Ako na po ang magpapaayos ng annulment papers."

"O sige. Ikaw ang bahala. Tandaan mo, nandito lang kami lagi ha. O sya tara na at kumain ka na ng tanghalian. Kagabi ka pa hindi kumakain eh. Makakasama na yan sa baby."

Paglabas ni nanay ay pumasok na ako sa banyo. Habang naliligo ay napapaluha ako.

Tama na. Pinal na ang desisyon kong ito. Ayoko nang masaktan. Tama na 25 araw. Ayoko na. Hindi ko kakayanin na pati ang baby ko ay mawala pa. Tama na na isa ang nawala. Wala nang susunod.

I wore a black shirt and slacks. Black 3 inches heels and black shades. I dont care if people will think Im mourning. Because I really am. I lost my child.

Sadness appeared to my family's face. But still they gave me a smile. A weak one.

"Ate, may good news ako!"

"Ano naman yan Russel?"

"Top 1 ako ngayon! At sabi ni teacher kapag na maintain ko yun ay ako ang magva valedictorian ako!"

"Mabuti naman. Hayaan mo, pag naayos na ang inaasikaso ko kakain tayo sa mall"

"Talaga ate?"

"Oo naman. Basta ba maayos ang grades mo ha"

"Opo ate!"

Masaya kaming kumain ng tanghalian.

"Nay, ito po, pangdagdag sa gastusin dito sa bahay"

"Naku anak, sobrang laki naman nito?"

"Kulang pa po yan nay. Ipon ko naman po yan. Hindi rin po yan galing sa mga Pelaez. Babalik na din po ako sa trabaho, siguro baka next week po. Basta ma settle ko lang ang lahat"

"O sige. Salamat dito nak. Mag iingat ka ha"

"Opo nay. Mauna na ho ako"

Gamit ang kotse ni Ali, nagmaneho na ako papunta sa law firm ni Kassandra. Kaibigan ni Mike.

"Uhm, good afternoon, I have an appointment to Ms Kassandra"

"Good afternoon maam. Ms Kassandra is in her office, 15th floor."

"Thank you"

Agad naman akong nakarating sa opisina ni Kassandra.

"Good afternoon, Im Heart Buenavida. A friend of Mike. He recommended you to me"

"Oh, yes. Come in. Please have a seat. Nasabi nga sakin ni Mike kagabi. So how can I help you?"

"I want to process an annulment paper. Here are some of the conditions"

It took her about 15 minutes to finish reading what I gave her.

"You're the wife of Mr Pelaez?"

"Oh gosh. But..."

"Can we talk about the annulment?"

"Oh yeah sure. But we can't do the papers."

"Why? I can pay. I have enough money for that"

"Its not about the payment. Actually we have free legal council and service. The problem is, all lawyers received a notification about your marriage."

"Notification?"

"Yes Mrs Pelaez. You can't process any annulment papers unless Mr Pelaez said so."

My jaw literally drop! How dare he do this to me! Im not even his property! He can't control my decisions!

Nanpupuyos ako sa galit ngayon! How dare him! Ang kapal ng mukha niya! Wala akong karapatan at sya meron? Para ano? Para ako yung magmukhang kawawa? Oh f*ck him!

Drive lang ako ng drive. Hindi ko alam kung saan pupunta.