Arkadaşlar bu bölüm kısa ve küfürlü oldu ama affedin artık. Bir sonraki bölüm eğlenceli şeyler olacak ve sizi merakta bırakmak istedim. +100 yorum olursa bölüm gelir. Sınır koymayı sevmiyorum ama çok yorum göresim var.
“Avşar? Anıl geldi çabuk kalkıp giyin.” Uyku esnasında hiçbir şeyin umurumda olmamasına rağmen babamın adını duymamla yerimden sıçramam bir oldu. Aslan yatağın ucuna çökmüş bana bakıyordu. “Kalktın mı?”
“Babam…” dedim daha kendime bile gelememiştim! “Tamam, güzel. Şimdi fırına git bize güzel şeyler al kızlar acıkmış.”
Bir insan neden katil olurdu?
Vahşetler, katliamlar, bunca şiddet, bunca ölüm…
Sebebini bulmuştum.
“Allah senin belanı versin hayvan!” kendimi tekrar yatağa attım ama ağlamak istiyordum. Güzelim uykum kaçmıştı. “Bebeğim hadi kızlara sözüm var.” Beni sallamaya başlayınca Koray “Lütfen uyumak istiyorum.” Diye inledi. “Dün sabahlara kadar seviştiğinizi bilmiyorum mu sanıyorsunuz? Kalk Avşar fırına gideceksin.”
“Neden ben gidiyorum?” diye sızlandım yüzümü yastığa gömerken. “Çünkü evdeki en küçük en genç insan sensin. Ve kızlara mahcup olamam.”
“Sen git lan.”
“Kızım delirdin mi benim misafirlerim var gözünü seveyim bak gidersen sizinle bir daha uğraşmam.”
Son dediği ilgimi çekince göz ucuyla ona kertenkele bakışı attım. “Yalancısın.” Gözlerini büyüttü. “Kim yalancı? Ben mi? Esas yalan varsa o da benim yalancı olduğumdur.”
“Aslan şuan da yalan söylüyorsun.”
“Anlaşma yapalım, sen şu parayı cebine at ve bize güzel şeyler al. Düzgünce kahvaltı edelim. Eğer yaparsan asla size bulaşmayacağım.”
“Söz ver ulan.”
“Erkek sözü anasını satayım ya kalk hadi uyanacaklar şimdi.”
Anlaşma kafama yatsa da inleyerek yataktan kalktım. “Git giyineyim.” Dedim, yavru köpek bakışı atınca ona kaşlarımı çattım. Koray’ın büyük ceketlerinden birini giydim. Altımda şortla donacaktım belki de ama dün geceden alışkındım. Koray hala uyuyordu ki uykusunun çok ağır olduğunu fark ettim. Öyle güzel uyuyordu ki şerefsiz… Öpsem uyanır diye korkuyordum. Ama dayanamayıp açıkta kalan çıplak sırtına minik bir öpücük kondurdum. Tek tepkisi hafifçe gülümsemek oldu. Uykulu olduğu için uğraşmadım ve telefonuyla kulaklığını alarak banyoya gittim. Yüzümü yıkarken Aslan’ın kahvaltı hazırladığını duyabiliyordum.
“Aferin lan.” Dedim kulaklıkları takarken. Gülümsedi. “Sana da aferin.”
“Anlaşmayı unutma.” Dedim, “En azından bugün unutmam.”
“Puştluk yapma Aslan.”
