Chapter 55- Explanations

Start from the beginning
                                    

I took a glance on Bryan. His face was so pale and his eyes are now misty. He walked forward near to us. “Oh jeez. I’m sorry baby. Fck. I’m such an ass. I’m sorry baby..” he was trying to hold me pero iniwas ako ni Jake.

“This is enough for today Bryan. Let her take a rest.” matigas na sabi ni Jake. His face hardened when Bryan tried again to touch me.

“Gaddamnit Clarence! You’re holding my girl! I’m the one who supposed to carry her and take her home! Damnit! She’s mine.... “ tumingin si Bryan sakin. “P-Please baby.. I’m sorry. I was just...troubled.. I can’t think straight right now. I’m sorry.. Please..”

Tinignan ko si Jake at bahagyang tumango. We may fight but my heart still belongs to him..

Ibinaba ako ni Jake at madali naman akong niyakap ni Bryan ng sobrang higpit. “I’m sorry baby. I’m being unreasonable. I’m sorry.” sabi niya sa pagitan ng paghalik sa ulo ko. Yinakap ko siya pabalik. “Let’s go home.”

BRYAN’S POV

Katabi ko si Steff ngayon sa kama nya habang mahimbing na natutulog, marahan kong pinapasadahan ng kamay ko ang malambot nyang buhok. I want to let her sleep first bago ako umalis.

I’ve been a big fat jerk.

Mariin kong naipikit ang mga mata ko. Tangina. Hindi ko matanggap na nagawa ng sarili kong pinsan yun, pero alam kong mali din na pinagtanggol ko sya sa harap ni Steff kanina when I really don’t know the real story behind Laine’s accusation.

I know he’s an arse but not to an extent that he can rape someone.. and for Petes’s sake! It’s Melalaine! Sa dinami-dami ng babae nya ay bakit yun pa? Kayang-kaya nya kumuha ng babaeng luluhod sa harapan nya, why did he have to be a criminal?!

Sa isiping yun ay nabwisit na naman ako. Kung hindi ko lang iniisip si Steff at ang Clarence na yun na laging umaaligid sa kanya ay kanina ko pa nasugod si Ryan. I really want to beat the shit out of him!

“Hmmmmmm.” Steff’s forehead creases and she moan.. I think she’s having a nightmare.

I hug her tight. Naiinis talaga ako tuwing nasa tabi niya si Clarence, lalo na kanina nung binuhat pa ng sushi na yun si Steff. Nakakakulo talaga ng dugo. Pagbuhulin ko sila ni Ryan e.

I stared at her.. Unti-unting nawala ang pagkakakunot ng noo niya. I really love her sleeping face.. I really love her. Kahit gaano siya kakulit at kadaldal. I love how naive she is, how she smile, laugh, frown.. everything..

Natutuwa akong makita ang mukha nyang namumula sa inis, yung mata nyang nawawala tuwing galit. Hayyy Steffie.. kung alam mo lang kung gaano ako kabaliw sayo..

Kung gaano kita kamahal.. Kung gaano ako katakot na mawala ka.

“Hoy Harris! Bumangon ka na dyan.. baka naman matunaw si Lian nyan!” sabi ng asungot sa may pinto.

Be MineWhere stories live. Discover now