Grabe. Sabihin nyo ng ang babaw ko pero naiiyak talaga ako sa comments nyo. Maraming maraming salamat sa lahat ng naglagay ng story ko sa reading list nila, sa mga nagvvote at mga taong nagccomment lalong lalo na sainyo @GabrielaAngeles @kpopfangirl18 @MINSULfinity @diannemarille. Hinding hindi po ako magsasawang magpasalamat sa inyo every update ko. :) Sana magustuhan nyo to, ginawa ko talaga to kahit sobrang busy ko para sa inyo. :)
"Would you believe me if I tell you that I love you so much? Actually, I'd prefer it if you wont. Why? So that I can spend the rest of my life proving to you how much I do."
ENJOY READING MGA LABS :*
****************************************************************************
STEFF’S POV
I woke up and finally feeling fine. Buti hindi masyadong malala yung atake ng dysmenorrhea ko. Oo, mild palang to. Madalas sumusuka ako, hindi ko alam kung hindi ba ako talaga nasuka kanina o nasuka ako pero nilunok ko nalang ulit kasi nahihiya ako kay Bryan.. I know, GROSS.
I felt Bryan arms tighten. Nakayakap pa din siya sakin at hindi niya pa din nabibitawan yung electronic heat bag na hawak niya but I’m sure he’s asleep because of his calmed breathing.
I slowly take his hands off me so I could sit back and stare at him.. What a beautiful sight! Kinuha ko yung phone ko sa at pinicturan ko siya.. Yaaan, may pangwallpaper na akong bago. I’m so kiligggg! Naiihi ako sa sobrang kilig..
Sino ba namang magaakala na ang lalaking pinapangarap, hinahangaan at pinagnanasaan ko (Wait. Pinagnanasaan? Where the hell did I get that word. Erase, erase, erase.) sa loob ng tatlong taon ay makakatabi ko sa pagtulog ngayon? *o*
What happened earlier suddenly strikes me.. SHT. Nakakahiya! -_- Hindi ako magtataka kung na’turn off na siya sakin. Huhubels..
“I wonder what you’re thinking. Parang kamatis na yang mukha mo sa sobrang pula..” he murmured sleepily.
Sheez ==, Nakakahiya talaga. “A-Ah.. Hi.” I greeted him. Peste lang. When I’m near him, I always lost for words.
“Hi.. Hungry?” he smiled.. Wag ka ngumiti, nakahiga ka pa.. Baka hindi ako makapag-pigil please, bata pa ako. Ayokong magkasala.
Hindi ko alam what’s up with us.. I feel like I’m betraying Laine, but what he said last night was so overwhelming.. I couldn’t even think right.. “Yep. Can we eat now?” he nodded and we both get out of the tent.
“Asan sila?” bakit ang tahimik? Mayroon kaming in-organize na mesa kahapon at may pagkain dun.
“Pumunta ata dun sa bahay sa may taas, baka yung team nagt-training na..” he said yawning.
Naalala ko nga may maliit na bahay sa may taas ng pinupwestuhan namin. May electricity kasi dun, baka nagcha-charged sila ng phones na parang worthless naman kasi walang signal, 3G at wifi connection dito. Doon din kami pwedeng maligo.
“Bakit hindi ka sumama sa drills? Baka magalit si Coach sayo.” I said as I handed him a disposable plate, spoon and fork.
“Nagpaalam ako.. Umupo ka na, ako na ang maglalagay ng pagkain mo. Lagi ka ngang kumain ng kanin, ang payat-payat mo..” tuloy-tuloy nya na sabi habang nilalagyan ng pagkain ang plate ko. Tuna and ham ang ulam. I wonder who prepared this..
“Why don’t you try to be a pastor?” he narrowed his eyes to me, “What!? You’re seriously good at preaching.”
BINABASA MO ANG
Be Mine
Romance"Ang tagal kong naghintay sa babaeng akala ko mahal ko talaga.. Ang tagal kong nagdusa.. Darating pa kaya siya? Yung taong para sa akin talaga? Para kasing imposible na.." Kitang kita ko yung paghihirap sa mga mata niya.. Kung kaya ko lang pawiin...
