Hindi ako magsasawang magpasalamat sa inyo ng paulit-ulit. :)
"I don't know where I stand with you. And I don't know what I mean to you. All I know is every time I think of you, all I wanna do is be with you."
Believe me when I say that I'm inlove with you.
*******************************
2:30 am nung nagpagising ako sa kasambahay namin dahil hindi ako tinatablan ng alarm. 4 am ang call time.. Nagpahanda muna ako ng pagkain at nag-almusal.. Hindi ko na ginising sila Jm dahil baka bugbugin lang ako sa pang-iistorbo sa kanila. Ibinilin ko nalang sila sa mayordoma sa bahay na si Nana Susan at nagsimula ng mag-ayos ng sarili.
Hindi na ako naglagay ng kung ano-anong kolorete sa mukha dahil antok na antok pa talaga ako. Nagsuot lang ako ng isang tshirt tapos pinatungan ko ng black jacket ng Harris na medyo malaki sakin, maong shorts at white rubber shoes. Ipinuyod ko lang ng isa ang buhok. Uso naman messy hair. Hahaha. Ready to go na ako! :)
“Miss, hindi po talaga pwede na kayo lang.. Sasama na po ako..” pangungulit ni Manong Ding. Sinabi ko na ngang okay lang ako e. Kainis naman..
“Manong Ding, kailangan nga po kayo dito dahil walang maghahatid kela Jm.”
“Pero Miss andito naman po si Eddie para ipagmaneho po sila. Malalagot po ako kay Ma’am Amanda kapag nalaman nyang hinayaan kong umalis kayo ng mag-isa..” aniya
“Look, Manong. Hindi ako mag-isa, okay? Kasama namin ang Coach namin sa school and sobrang dami namin.”
Ang aga-aga at hindi talaga okay ang mood ko kapag kulang ako sa tulog. Pero diba nga good girl na ako ulit? Kaya heto ako at pinipilit pahabain ang pasensya dahil mukhang malapit ng maubos.
“Pero Miss..”
“Please naman Manong.. Don’t worry tatawagan ko sila Mommy mamaya to inform them..” even though alam ko na namang alam na nila.
“Miss.. Hindi kami mapapalagay ng ikaw lang ang aalis--” sabi pa nito in almost a pleading tone.
“Darn! Sige Manong maglokohan pa tayo dito! Kunwari nalang hindi ko alam na may mga hidden bodyguards ako na kahit ata sa may CR ay posibleng sinusundan ako.. Now, ngayon mo nga sabihin sakin na ako lang talaga ang mag-isang aalis?!” there. Hindi ko na talaga kayang pigilin yung inis ko e.
Yumuko naman ito na tila napapahiya..
*BEEP BEEP BEEEPPPPP*
“Miss, mayroon pong van sa labas, sabi ng security ay mga kasamahan nyo daw po..” sabi ng isang kasambahay.
Sinulyapan ko muna si Manong Ding na nakatungo pa din ang ulo and a sudden guilt thud in my chest. “Sige. I’ll be there.”
Hayss. Sorry, Manong. :(
Lumabas ako at tinignan kung sino ang mga dumating at pagkakita ko ay parang bigla ko nalang gusto tumakbo papasok sa bahay. =_=
Great. Hindi talaga magandang ideya ang messy hair kahit uso pa ito.. Nakakahiya. Pagkalabas ko ay nakita ko ang isang malaking white van at may mala-prince charming na nakatayo at nakasandal dito, nakapamulsa pa ang prinsipe.
At ang yummy yummy nya tignan kahit madaling-araw samantalang panigurado akong mukha akong mangkukulam sa panahong to.
Lord.... Huhuhu. Bakit di Nyo naman po ako binigyan ng sign mag-ayos? Kahit magsuklay lang po. Huhuhuhu.
BINABASA MO ANG
Be Mine
Romance"Ang tagal kong naghintay sa babaeng akala ko mahal ko talaga.. Ang tagal kong nagdusa.. Darating pa kaya siya? Yung taong para sa akin talaga? Para kasing imposible na.." Kitang kita ko yung paghihirap sa mga mata niya.. Kung kaya ko lang pawiin...
