10.Bölüm: "Papaz"
"Demir! Lan! Oğlum ne yaptın? Benim lan o! Beni niye bombalıyorsun koyduğumun salağı! Davar!"
Demir kulağındaki kulaklığı çıkarıp ensesine astıktan sonra Hakan'a baktı kaşlarını çatarak.
"Seni mi bombaladım?"
"Kim dedi bu da bizimle oyun oynasın diye? Mal herif!"
"Lan pablopablo diye nick mi olur! Ne bileyim ben unuttum gitti senin nick'inin o olduğunu?"
"Takım arkadaşıyız andaval! Nasıl unutabilirsin!"
Hakan kulaklığını çıkartarak masaya fırlattı.
Kurulu Network'lerine bir bakış atarken gözü Evren'e takıldı.
Adam en iyisini yapıyordu, tekti ve zafere koşuyordu. Tüm dikkatini oyuna vermişti.
Demir ve Hakan gibi takım olma gafletine düşmemişti.
"Güya erolegemen12'ye ganking yapacaktık. Beni vurmasaydın tabii!"
"Ne bileyim ya," diye homurdandı Demir. "Ayrıca kim lan bu Erol Egemen?"
"İlk defa Kaybedenler Kulübü izlemiş, hayatını aptalca düşünceler ve yönelimler içerisinde o film üzerine yeniden inşaa etmeye çalışan bir yeni yetme ya da yetişkin ama ruhu ergen bir adam?"
Hakan gözlerini kıstı. "Muhtemelen şu an kendini Nejat İşler falan sanıyordur. Eline bir şişe Bomonti falan da almıştır radyo dinliyordur. Böyle boş beleş bir serseri tiplemesidir. Büyük ihtimalle konuştuğu 4 kelimeden 5'i de seks ve ortalıkta 'Abi Kadıköy yeaa' diye dolaşıyor, tebrikler artık siz de bir kaybedensiniz..."
Demir yavaşça gülerken oyuna yeniden başlamışlardı bile.
"Kaan'ını Mete'sini bilmem de herif çok iyi bir camper. Camper'larla baş etmek atak adamlarla oynamaktan çok daha zor. Oyunu değil rakibi okuyorlar ve dar alanda çok iyiler.''
"Ve overpowered," diye lafa dahil oldu Evren. Hâlâ vurulmamıştı. "Ama benim olduğum yerde lafı bile geçmez."
Saniyeler sonra erolegemen12 ölmüştü.
"Şefim be!''
Demir'in omuzlarına bir çift el dokundu ve saniyeler sonra tatlı, şekerli, tanıdık bir koku genzine doldu.
"Kaç yaşında adamlarsınız hâlâ şu oynadığınız oyunlara bakın.''
"Dedi 24 yaşında Sims oynayan kız?"
Demir sırıtarak konuştuğunda omzunda duran ellerle kasılmamaya ve heyecanlanmamaya çalışarak Derin'den yana döndü. Derin'de o sırada ona baktığı için yüzleri arasında çok az bir mesafe varken ilk çekilen Demir oldu. İstemsizce panikleyip, heyecanlanırken nefesini tuttuğunun farkında değildi.
Göz ucuyla Evren'e baktığında onlara bakmadığını gördü. Çaktırmadan rahatlamış bir nefes verdi.
"En azından sizin gibi...Öldüğü için kulaklık kıran ve öfke kontrolü olmayan biri değilim. En fazla sevgilim tarafından aldatılıyorum Sims oynarken...Kaç yılımı vermiştim öküze ya!''
Derin o sırada ellerini çekmiş ve amerikan mutfağa ilerlemeye başlamıştı.
"Evet, daha kötüsünü yapıyorsun...''
YOU ARE READING
ALTIN KANAT
General Fiction"Herkes iyi biri olduğunu söyler. Göremedikleri şey, onlara hiç kötü olma fırsatı verilmediğidir." Ben İzgi Tanyel. Ve gücümün bittiği yerde adım başlar.
