(Ella)
•••
Mahabang katahimikan ang bumalot sa pagitan namin ng lalaking naging laman ng isip ko buong magdamag.
I can't tell if he's looking at me since he is wearing a dark sunglasses yet all I know is that he's way too mysterious to uncover.
"Hindi ka naman masisikatan ng araw dito sa loob. You can remove your sunglasses if you want. Bakit nga pala, para saan ang tickets and the flowers?" Bungad ko sa kaniya.
He neither moved nor spoke. He just let out a sensuous smirk. Wow. That smirk was appealing.
Napansin ko ang pagiging disente niya. I noticed it from the way he's cross-sitting with his hands on his knees and the way his clothes are elegant-looking.
He seems like a rich guy who wouldn't dare step to an old apartments' single structure. Napaisip tuloy ako, is he really the man I was with last night?
Kung ibabase ko sa aura at tindig niya, yung nakasama ko kagabi sa lumang apartment at sa library kanina were more like a monster that is ready to kill. Yung tipong hindi pahuhuli ng buhay tapos hindi rin nagpapatakas ng buhay, ganon.
Yet this guy na nasa harapan ko ngayon, is different. He is almost perfect.
"Bakit hindi ka nagsasalita? Ikaw ba yung nakasama ko kagabi sa lumang apartment? Kanina sa library?" Naiilang at medyo kinakabahan kong tanong sa kaniya.
Nasa harapan ko siya pero parang wala naman akong kausap. Pakiramdam ko nakatingin lang siya sakin sa loob ng salaming iyon with that tiny smirk on his face. Nakakailang talaga.
"If I remove this sunglasses, baka hindi mo na tanggalin sakin ang mga mata mo. They say my eyes are captivating. About your inquiry, how do you feel upon seeing me now?" Finally he spoke. Natawa ako ng marahan sa tinuring niya. Ano ang nararamdaman ko?
"Certain. Ikaw nga yung nakasama ko kahapon sa lumang apartment at kanina sa library. Don't ask me about how I feel. I just knew it was you," Tumingin ako kay Loly na ngayon ay nakangiti lang na pinagsisilbihan ang mga customers habang panaka-naka ang pagsulyap sa aming dalawa.
Akmang tatayo na ako ng iangat din niya ang paningin papunta sa akin.
"Sandali. Don't paralyze me. I have to work. Nakakahiya sa kasama ko, baka isipin niya ikaw na ang inasikaso ko," much to my surprised, he didn't immobilize me.
Papalakad na sana ako ng bigla niyang hinawakan ang pulso ko. I stopped for a while.
Hindi ko alam kung siya ang may kagagawan o talagang tila huminto ang paggalaw ng mga tao sa paligid ko. Isa lang ang hindi huminto, ang pagtibok ng mabilis ng puso ko.
"Puwede ka namang umupo. I'm sure your friend won't mind. Look, she's very happy while serving, and she didn't seem to notice you. Besides, I can buy your whole menu. Serve me, yourself. I still need more of you. I mean, I want to talk to you more," his voice is inviting.
Tumingin akong muli kay Loly. Sa pagkakataong ito ay masaya itong nakikipag-usap sa mga customers. Hindi na nga siya muling sumulyap sa kinaroroonan namin. I tilted my head in wonder and headed back to my seat again.
"Puwede naman siguro akong magtanong sayo. If you still remember ay ginawa mong interview session ang nangyari kagabi so I'm gonna do the honor to ask this time. Kaunting mga tanong lang naman. Hindi ka naman siguro magagalit. I mean, you don't bite, do you?" I chuckled. He hissed afterwards.
"You can't tell it yet. Looks can be deceiving though," mabilis akong tumingin sa kaniya with eyes wide open. He smiled a little.
"Naniwala ka?" His fingers are tapping the table.
YOU ARE READING
He Sucks • COMPLETED ✔️
VampireOne night of outright braveness, that's what it took her to be involved in this vampire's chaos. Is her life not chaotic enough? ••• Ella shouldn't have met him, shouldn't have talked to him and shouldn't have left her heart unguarded. Now she's in...
