BACK OFF SHE'S MINE!

CHAPTER FOURTEEN: Other Half

CHAPTER FOURTEEN: Other Half

DAY TWENTY NINE

Ewan ko ba kung bakit hindi mawala wala sa isipan ko yung Shanon na yun. Sino ba kase sya?

Is there something that she can do to me?

Naglalakad lakad lang ako dito sa field iniintay ko pa kase sila Chippy.

Naiinis nga ako sa hindi ko malamang dahilan, Si Sprikitek kase hindi parin sya pumapasok eh sa pag kakaalam ko Captain sya ng Football, hindi tuloy sya nakakapagtraining, nakakainis!

Nakita ko si Seraige kasama yung mga kaibigan nya, papunta sila dito sa direksyon ko. Shocks! Bat ba ang gagwapo nila?!

"Serai--" Masigla ko sanang bati ng nilagpasan nila ako.

"Don't Talk To Me..." Ayan ang mga huling katagang narinig ko mula sakanya at tuluyan na silang nawala sa paningin ko.

Ewan ko ba pero parang sumasakit yung mata ko pati nadin ang puso ko. Bakit? Ano bang nangyari?

Tumakbo nalang ako papunta sana sa C.R ng may narinig akong mga salita at bulungbulungan sa bawat nadadaanan ko.

"Akala mo santa yun naman pala nagsasantasantatihan lang!"

"Such a Slut! She doesn't deserve to be treated good by the First Class."

"May Seraige na may Spruce pa! The hell with her?"

"If I were the School's President, Im going to kick her out! Hindi sya belong sa Royal Academy."

"Buti nga sakanya at ayaw na syang makausap ni Seraige!"

"What on earth? May lakas pa sya ng loob para maglakad sa harap ng maraming tao?! I can't believe it!"

"SLUT! FAMEWHORE! BITCH! BOO!" Sigaw naman ng grupo nila Savannah, Tanda nyo pa ba sya? Sya yung nagtapon ng mga pagkain sakin dati.

Naestatwa nalang ako, hindi ako makagalaw. Bakit bigla bigla naman sila? Ano bang nangyayari?

May nagtapon sakin ng isang balde ng tubig. Nasundan pa ito ng mga iba't ibang uri ng panis na pagkain.

"Don't Talk To Me..."

Lalo akong napaiyak nung naalala ko yung mga salitang binitawan ni Seraige sakin, I feel so helpless. Wala ng tutulong sakin.

Tuloy tuloy padin ang pagtatapon at paghahagis nila sakin ng kung ano ano. Hanggang sa namalayan ko nalang na may humigit sakin at niyakap ako ng mahigpit tapos nilagay sakin yung coat ng uniform nya. That Smell came from...

Seraige Manvard.

Nagsitahimikan silang lahat. Tila ba walang may lakas mg loob na magsalita pa.

"WHO GAVE YOU THE FVCKING PERMISSION TO TREAT HER THIS DMN WAY?!"

Umiyak nalang ako ng umiyak sa dibdib ni Seraige. Akala ko ba "Don't Talk To Me..."?

"NO ONE'S GOING TO ANSWER MY GODDAMN QUESTION?! WELL, FVCK YOU ALL."

Pagkatapos nun hinila nya na ako, papunta sa parking lot.

Nang makarating na kami don nakatulala lang ako at nakayuko. Narinig ko ang sunod sunod na malulutong na english na mura ni Seraige.

"Stop crying." Narinig kong sabi nya pero nanatili lang akong nakatungo habang humihikbi.

"Don't cry. I am breaking, please stop." Sabi nya at niyakap nanaman ako. Mas lalo tuloy akong napaiyak, parang natrauma ako sa lahat ng nangyari kanina.