BACK OFF SHE'S MINE!

CHAPTER THIRTY: Killing

CHAPTER THIRTY: Killing

After ng pangyayaring yon. Gulat na gulat parin si Cassy na malaman na ako at si Shinny na kinukwento nya ay iisa.

Nagising ako ng biglang bumukas ang pinto at nakarinig nanaman ako ng mabibigat na yabag. Siguro malalaking tao ang papunta sa pwesto namin. Sa palagay ko ay alas dose na ng gabi ngayon dahil saktong tumunog ang relo ko.

"Kuhanin nyo na sya!" Sigaw nung isa. Malaking boses ng lalaki.

Naramdaman kong gumalaw ang posas na nakakabit samin ni Cassy, naalimpungatan din siguro sya tulad ko. Nanatili lang na tikom ang bibig ko, nagtulog tulugan muna ako dahil sa pagkakataong ito iyon ang the best na magagawa ko.

"A-anong nangyayari?" Narinig kong bulong ni Cassy pero hindi parin ako umimik. Mas mabuti ng ganito diba? Minsan kailangan mong maging selfish para maprotektahan ang sarili mo.

Sorry Cassy but Self first before anything else.

Lumuwag ang pagkakakandado ng bakal sa may wrist ko.

"FVCK! BITAWAN NYO KO! ANO BA!" Sigaw ni Cassy.

"Wag! Please wag!.....A-ako nalang! Please ako nalang! Wag sya!"

Anong ibig nyang sabihin?

"Maawa kayo....ako nalang..." Nagsimulang humikbi si Cassy.

Masyado ba akong naging selfish?

_______

CAZELLARY CHEN'S POINT OF VIEW

I am Cazellary Chen, And I am alive.

FLASHBACK

I wake up lying on the floor with fake blood in my Royal Uniform. And I notice na marami kaming ganun ang itsura. What happened to us?

Before I get back to my senses someone grab my arm at may itinusok saking kung ako....I groan.

Fvck! I tried my very best not to close my eyes habang nararamdaman ko sa ugat ko ang pagdaloy ng kung anong likido ang itinuturok sakin, I saw a woman....wearing a mask....a smiling fvcking mask....and everything went black...

END OF FLASHBACK

That's it. Then I woke up with this cloth covering my eyes and this handcuff . I don't know why I never been hungry nor thirsty, maybe because of that injection.

I was awaken by a sound of footsteps coming near us....Shinny.

I never thought na ganito ang mangyayari...na they will find out that the long lost daughter is still alive. If I could bring the past....I would never talk to her as in never. It's all our fault that we talk to her in the very beginning.

"A-anong nangyayari?" I whispered.

Alam kong gising si Shinny, malakas ang pakiramdam ko sa mga bagay bagay. But I prefer kung mag kukunwari syang tulog para rin naman sa kalagayan nya.

Nakapiring ako kaya di ko makita kung sino ang paparating.

Bigla nalang lumuwag ang bakal na nasa wrist ko at may humila sakin tapos tinanggal ang piring ko ng sobrang lakas. Sht.

Sht Sht Sht Sht Sht!

"Wag! Please wag!.....A-ako nalang! Please ako nalang! Wag sya!"

The gun, itinapat nila ang mga baril nila kay Shinny.

No...

"Maawa kayo....ako nalang..." I fake a cry.

I know that she will be here in a few minutes. No one could resist their own daughter right?