BACK OFF SHE'S MINE!

CHAPTER TWENTY SEVEN: Tribulation

CHAPTER TWENTY SEVEN: Tribulation

                               

Pumasok ako Royal Academy ng nakatulala. I don't even know what to do next ang alam ko lang ay I need to know the truth.

FLASHBACK

Nakarating kami ni Shone sa bahay. Binuksan ko ang gate namin, pinapasok ko na din si Shone. Pagkabukas ko palang ng bahay sinalubong na kaagad ako ng yakap ni Mama--this woman.

"Oh my goodness Shin! Where have you been? I'm so worried about you anak."

 

Napangisi ako sa pagkakarinig ko ng salitang yon. I heard it right diba?

'anak'

This woman caresses my hair while whispering those words to me. She hug me very tight but I don't think that I can hug her in return. Litong lito na ako. For pete's sake! How could I know someone when I don't even know my self?! This is funny, really funny.

Finally humiwalay na din sya sa pagkakayakap sakin.

"Anong problema daughter--Shone?"

 

So she knows Shone. They know each other, they understand everything, But me? Guess what, I know nothing.

"Hmm...Ms. Stella, Pinabibigay po ni Tito."

 

Ano ba nilalaman ng letter na yun? Bakit kailangan ganun pa? Hindi ba nila alam ang email? facebook or something like that?

Agad namang kinuha yon ni Mama--What should I call her from now and then?

Habang binabasa nya yon I take advantage para umakyat sa taas at pumunta sa kwarto ko.

"Sandali lang Shinelle..." She said, sounds like paiyak na sya.

Nasa ikalimang hagdan na ako. Hindi na din ako nag-abalang lumingon pa.

"Shinelle, Sorry if I hide everything about you B--"

 

"Stop." Sabi ko, half way looking at her. Napansin ko ding wala na si Shone.

"Please anak listen to me..."

 

"No! H-hindi ko alam kung maniniwala pa ba ako sa kasinungalingang sunod mong sasabihin. Papaikutin mo nanaman ba ang ulo ko? Ano?! Bakit...b-bakit wala akong matandaan sa lahat ng nangyari saakin noon?! Bakit?" I cried.

"It's because--"