Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Y O ' S P O I N T O F V I E W
HINDI lahat ng masaya ay tama. Hindi rin lahat ng tama ay makakabuti para sa'yo. Kagaya ng sitwasyon ko ngayon. Masaya ako kasama si Pha kahit alam kong hindi tama. Alam kong ang tamang gawin ay ang tuluyan ko na syang itulak palayo pero hindi naman 'yon makakabuti sa'kin dahil malulungkot ako. At nakakapagod ng malungkot. Halos nakalimutan na nga yata ng puso ko kung paano maging masaya. Iyong totoong masaya talaga.
Happiness became a foreign emotion to me because pain and loneliness were the only thing that's constant in my life.
"Good morning." I felt his breath brushed through my skin. My body was wrapped under his arms while we were lying naked on the floor. Tanging isang comforter lang ang nakatakip sa mga katawan namin. "Nakatulog ka ba ng maayos?"
The smile on his face told me how happy he was. What happened last night was unexpected. Hindi na rin sana dapat nangyari iyon. It made our already complicated situation more complicated.
"Y-yes," I answered him and got up. Mabilis akong nagbihis at nagpunta sa panyo. Naghilamos ako at tiningnan ang repleksyon ko sa salamin. "Shit."
What have I done? He was my weakness and I allowed my weakness to swallow me alive. A moment of bliss ruined everything I've worked hard for. Sobrang pinaghirapan ko na maka-move on kay Pha pero lahat ng paghihirap na iyon ay nabalewala dahil sa nangyari sa amin kagabi.
My phone rang. It was Night. Memories of his confession last night flashed back. Pati na rin ang rambulan sa pagitan nila ni Pha ay nagbalik sa alaala ko. And I realized kung gaano kalaki ang problema ko ngayon.
"Hello?"
"Yo? Where are you now? Buong gabi akong naghintay sa labas ng apartment mo pero hindi ka umuwi."
"Huh? Ba't mo naman ako hinintay sa labas ng apartment ko?"
"I can't contact you last night and I was so worried. Where are you?"
"U-uhmmm..." Hindi ko alam kung paano sya sasagutin pagkatapos nyang mag-confess sa'kin kagabi.
"Are you still with him?"
"Look, Night," huminga ako ng malalim, "can we talk about this later? Medyo magulo pa kasi ang isip ko, eh."
I heard him sigh on the other end. The fact that I made him sad was enough to punch my heart. Ayokong nasasaktan sya dahil sa'kin dahil sobrang buti nyang tao. Bakit kasi na-in love pa sya sa'kin? Naging complicated tuloy ang sitwasyon namin. Okay na sana kami sa friendship na meron kami, eh. We were so compatible as friends. We know and care for each other a lot.
I can't deny na after ng confession nya kagabi, may magbabago talaga. Magiging awkward na kahit pigilan man namin. Sayang lang talaga ang friendship namin.
"I understand. Please call me when you're home, Yo. I'm worried."
"I'm sorry kung pinag-alala kita, Night. Don't worry, okay lang ako," I lied. Dahil ang totoo, hindi ako okay. Sobrang hindi ako okay dahil ang gulo ng isip ko.
