Focussed || Teen Wolf || #3

Hoofdstuk 33

Waarom dit? Stiles kreeg het meest fantastische idee om toneel te spelen, zodat Theo niets zou vermoeden. We gaan naar Scott zijn huis en Scott zet zich boven in de gang. Theo weet niet dat Scott nog leeft en dat kan zeker in ons voordeel zijn. Scott gaat naar het gesprek tussen Stiles en Theo luisteren om na te gaan of hij de waarheid spreekt. Hij zal naar zijn hartslag luisteren en wanneer die iets sneller gaat slaan, dan weten we dat hij nerveus wordt en dus liegt. We moeten nu eenmaal weten wat er met de Sherrif is gebeurd.

"Stiles, ben je wel zeker dat dit een goed idee is?" Vraag ik hem aarzelend en zie hem van de trap lopen naar beneden.

"Dit gaat zeker lukken!" Zegt hij vol overtuiging en zet zich neer.

"Dus, ik ga?" Vraag ik hem wanneer ik niet zeker ben wat mijn deel in dit verhaal is.

"Jep! Jij gaat gewoon naar huis en doet alsof er niets aan de hand is." Zegt hij en neemt de trui van Scott naast zich. Die trui gaat ervoor zorgen dat Theo de geur van de trui herkent en niet doorheeft dat Scott boven mee luistert.

"Maar er is wel degelijk iets..." Zeg ik stil, maar stiekem wilde ik dat hij het had gehoord.

"Ik weet het Heather... maar niet nu..." Zegt hij alsof hij er zelf niet eens van overtuigd is.

Wauw thanks Stiles! Dat geeft me zeker goede moed!

Ik wandel het huis uit zonder nog een woord te zeggen. Ik ga met mijn hoofd gebogen verder richting thuis. Waarom kan alles nu niet gewoon normaal lopen... Waarom kunnen we niet gewoon een normaal leven leiden... We hebben al zoveel meegemaakt en nog steeds denk ik dat het ergste nog niet gekend is.

Ik begrijp maar al te goed waarom Stiles teleurgesteld of kwaad of misschien zelfs droevig zou zijn, omdat ik Scott ben gaan helpen en hem niet. Ik zag wat er gebeurde tussen Stiles en Theo, ik zag dat Stiles Theo tegen de grond sloeg en nog steeds deed ik niets en keek ik gewoon toe. Het is niet eerlijk, ik hielp hem niet en ging er gewoon vandoor.

What's wrong with me...

Hoofdschuddend loop ik verder en uit het niets bots ik tegen iemand aan.

"Oh, sorry! Ik zag niet waar ik liep." Zeg ik snel en kijk dan pas op om te zien wie er voor me staat.

"Theo..." Zeg ik stil en wil verder lopen, maar hij houdt me weer snel tegen.

"Ik ben onderweg naar Stiles." Zegt hij stil, waarschijnlijk om me te testen. Ik zucht even en knik.

"Oke. Zeg maar tegen hem dat ik hem graag wil spreken." Zeg ik als ik bedroeft naar mijn voeten keek. Grinnikend kijkt hij me aan en haalt zijn schouders op.

"Misschien." Zegt hij grijnzend, maar ik ga er verder niet op in.

Al starend naar de grond, wandel ik verder. Ik wilde meteen weer achterom kijken en zien of Theo verder liep, maar ik moest mijn acteer werk echt laten lijken. Theo mag er niet achter komen dat ik weet van Stiles zijn plan, want dan kan alles in het water vallen. 

Ik was net thuis wanneer Scott me belt.

"Heather, Stiles is buiten bewust zijn! Kom snel naar hier Theo is weg." Zegt hij snel en eindigt meteen het gesprek. 

Snel draai ik me om en loop ik terug naar Scott zijn huis. Ik schrik wanneer het doordringt dat Stiles niet goed is. Misschien heeft Theo hem aangevallen? Misschien is hij gestruikeld en maak ik veel te veel drama voor een normaal persoon. 

Wanneer ik aankom zie ik Stiles in de auto zitten en Scott kan de auto niet in. 

"Alles oké hier?" Vraag ik bezorgd en ze gaan gewoon verder met hun gesprek. 

"Je weet niet eens waar we moeten beginnen. We weten alleen dat het een andere chimera is." Zegt Scrott en twijfel valt over Stiles zijn gezicht. Ik zie Stiles zijn hoofd schudden en dan probeert hij de wagen te starten en gaat hij een stuk vooruit. Scott en ik gaan op hetzelfde moment voor de wagen staan, zodat Stiles stopt. 

"Wat is er mis met jou?!" Vraag ik hem geschrokken en dan merkt hij me pas op. 

"Stiles je kan dit niet alleen. Je hebt ons allemaal nodig." Zegt Scott als hij Stiles probeert tot rede te brengen. 

"Ik kan de pack bellen, Heather kan helpen, misschien kan ik Liam bellen." Zegt hij en Stiles grinnikt. 

"Hij probeerde je te vermoorden." Zegt Stiles serieus en realisatie slaat ons in het gezicht. 

"Laat ons dan toch helpen!" Zeg ik snel en kijk hem hoopvol aan. 

"Oké, goed dan..." Zegt Stiles en doet de deuren weer van het slot. 

"Heather ik zet jou af bij het ziekenhuis en dan laat je ons iets weten, vanaf er iets in zijn toestand verandert." Zegt Stiles en verbasend zeg ik: "Wat?! Ik kan jullie beter helpen!"

"Scott gaat mee naar mijn thuis en gaan we die laatste chimera opzoeken." 

"Stiles nee, wat als de Dread Doctors komen? Scott kan hen niet alleen aan!" Zeg ik als ik hem probeer te overtuigen om me toch mee te nemen. 

"Heather, ik wil dat er iemand bij mijn vader is die ik vertrouw... Alsjeblieft doe het gewoon..." Zegt hij gemeend als hij bezorgd en nerveus naar me kijkt in de achteruit kijk spiegel. 

<<<>>>

A/N: I know... Weeral veel te lang geleden... MAar de inspiratie is volledig op... Ik weet niet of ik dit boek nog KAN uit schrijven, want ik weet het niet meer... 

Ik heb geen excuses meer, sorry...

Someone_Special