Focussed || Teen Wolf || #3

Hoofdstuk 14

Uiteindelijk is Lydia toch naar Eichen House gegaan met Stiles. Ook Scott en Kira zijn meegegaan voor bescherming. Ik was echt hard aan het twijfelen om mee te gaan, maar als Stiles wou dat ik meeging had hij het me wel gevraagd, toch? Als hij een beetje personal space nodig heeft dan gun ik hem dat ook. 

De dag ging snel voorbij maar de nacht was kort. Ik kon maar geen slaap vatten. Mijn gedachten waren telkens elders. Soms bij Lydia, omdat ze zo gek was om naar Eichen House te gaan. Soms verschijnt ook Kira in beeld, met haar vreemd gedrag terug in Sinema. En dan natuurlijk ook Stiles. Ik kon het niet uit mijn hoofd zetten. Wat zou er toch aan de hand zijn. Weer heb ik vandaag niets van hem gehoord. Weer een dag van radeloos denken. Weer heb ik dat onwetende gevoel dat ik zo haat. 

Uiteindelijk heb ik in slaap kunnen vallen. De volgende dag had Scott gevraagd om bij hem thuis af te spreken om het boek over de Dread Doctors te lezen. Waarschijnlijk zal er weer een ongemakkelijke stilte vallen tussen Stiles en ik. 

Als de avond  valt, ga ik naar Scott zijn thuis en zie dat bijna iedereen er al is. Kira is er al, natuurlijk, ook Stiles en Malia zijn al aanwezig. Een minuut later komt ook Lydia binnen. Meteen moest ik haar vragen hoe het gisteren geweest is in Eichen House. 

"We weten niet veel meer..." Zegt Lydia. 

"Voor niets naar dat gekkenhuis gegaan dus?" Zeg ik meer als een vraag en ze knikt. 

Weer gaat de bel en ik kijk verbaasd naar de deur. Wie missen we nog? Plots stapt Theo het huis binnen en verbaasd kijk ik hem na.

"Wie heeft hem uitgenodigd?" Fluister ik tegen Lydia en we lachen beiden .

"Dat hoorde ik Heather." Zei hij dan en ik haal nonchalant mijn schouders op. 

"Dus?" Vraag ik hem en hij draait zijn ogen. 

"Waarom mag je hem niet. Je bent net als Stiles." Zegt Lydia en dat laatste stukje maakt me een beetje droevig. Ik mag dan misschien dan wel van gedachten op Stiles lijken, maar nu voelt alles zo anders...

Scott stelt voor dat we ons in de woonkamer zetten en we gaan allemaal akkoord. Ik ga op de zetel zitten naast Lydia en Theo komt naast me zitten. Ik kijk hem vragend aan en hij lacht alleen maar. Meteen moet ik aan Stiles denken en automatisch ga ik op zoek naar zijn gezicht. Hij zit in de andere zetel aan de overkant. Malia is naast hem gaan zitten en hij heeft niet eens door dat Theo naast me zit. Ik neem een diepe zucht en neem de bundel met het verhaal in mijn handen. 

Na een uur of twee kijk ik op en zie dat iedereen er maar moe uitziet. Misschien is het niet zo'n fantastisch goed idee om het boek aan één stuk door te lezen. Ik zag dat Scott ook opkeek en nog een tas koffie nam. Ik sta op en ga naar de keuken om een tas thee te maken. Ik laat het water in de kan koken en wacht. Ik hoor dat er iemand aan komt, dus draai ik me snel om. Ik zie Theo staan en automatisch richt ik me weer op de kan met warm water. Ik laat het water in mij tas vloeien en ruik de lekkere geur al van kamille.

"Nog altijd een theedrinker huh?" Vraagt hij en ik kan al raden dat er een grijns op zijn gezicht staat. 

Ik negeer zijn vraag en wil terug naar de woonkamer gaan, maar hij houdt me meteen tegen.

"Laat me toch gewoon met rust." Zegt ik hard en hij grinnikt. 

"En waarom zou ik dat doen?" Vraagt hij me en nog voor ik een antwoord kan geven, hoor ik Stiles zijn stem.

"Omdat ze het deze keer nog vraagt." Zegt Stiles en ik lach automatisch.

Theo draait zijn ogen en loopt weg. Ik neem mijn tas in mijn handen en laat mijn handen opwarmen. 

"Dankje." Zeg ik uiteindelijk net voor Stiles wilt vertrekken.

"Geen probleem." Zegt hij neemt nog een stap in de richting van de woonkamer, maar draait zich weer om.

"Hoe was het in Eichen?" Vraag ik hem net voor hij iets wou zeggen en hij lacht.

"Even griezelig als altijd." Zegt hij en we lachen.

"Al wat beter?" Vraag ik en verwijs naar gisteren omdat hij 'ziek' was.

"Ja, gewoon kleine verkoudheid." Zegt hij en ik knik ongemakkelijk.

De stilte duurt deze keer langer. Ik kan dit niet... Ik mis zijn stem, zijn geur, zijn lach... Ik mis hem.

"Stiles." Zegt ik op hetzelfde moment als ik mijn naam hoor.

"Blijf je straks?" Vraagt Stiles dan en snel wordt er een lach op mijn lippen gevormd.

"Graag." Zeg ik en zie dat hij zijn armen spreid.

Ik geef hem een knuffel en lach automatisch.

Nu weet ik zeker dat ik niet zonder hem kan...

<<<>>>

A/N: Heyo! Me again! Sorry dat het weer wat later is, maar ik ben echt vermoeid.. Al die verschillende uren.. Ik heb echt nood aan slaap.. Dit weekend heb ik weer niet kunnen uitslapen door babysitten en werk... Maar ik ben wel naar het concert van Stan van Samang geweest en het was geweldig! 

Laat me zeker iets weten wat je van dit hoofdstuk vond!

someone_special