Focussed || Teen Wolf || #3

Hoofdstuk 18

Scott zei tegen Stiles dat hij me naar huis moest brengen. Ik was niet in de meest ideale emotionele staat om een dood lichaam te onderzoeken met hen. Stiles ging akkoord met hem. Ik ging aan de passagier kant zitten en zweeg de hele rit. Stiles probeerde een paar keer een conversatie te starten, maar niet meer dan gemompel kwam uit mijn mond.

Als de motor dooft, kijk ik op en zie ik dat we niet bij mijn appartement zijn. Ik kijk Stiles vragend aan, maar hij zei niets. Ik kreeg enkel een bezorgde en meelevende blik terug. Eens we binnen zijn, zie ik de Sherrif in de woonkamer zitten. Hij wilde gedag zeggen, maar zag dan dat het niet goed ging met me. Stiles en ik lopen de trap op en als ik in zijn kamer ben, vallen mijn ogen direct op het doorschijnende bord, naar die oh-zo-bekende naam: Olivia.

Ik snik en veeg een traan weg. Stiles komt achter me staan en legt zijn armen om mijn middel. Zijn kin rust op mijn schouder en ik vind het moeilijk om alle tranen binnen te houden. Ik staar naar het raam en zie de schemering van de lantaarnpaal door het raam schijnen. Ik merk dat mijn ogen waterig worden en al snel rolt er weer een traan over mijn wang.

Een lange tijd had ik gehoopt dat ze nog leefde. Theo had me zoveel jaar terug beweerd dat ze nog leefde, dat ze niet zomaar verdwenen was. Ik had het moeten zien aankomen. De manier hoe hij achter me aan liep nadat ze verdween was bijna een obsessie. Even leek het dat hij gewoon terug contact zocht nadat Olivia weg was, alsof hij troost zocht bij een oude vriendin, maar dat was dus niet het geval.

"Laten we misschien gaan slapen... Het is al laat." Zegt Stiles en ik knik.

Stiles zijn armen verdwijnen rond mijn lichaam en hij gaat naar zij kast. Hij geeft me een shirt en een jogging en neemt hetzelfde voor zichzelf. Traag kleed ik me om. Ik had geen zin om iets te doen. Ik wil gewoon in bed liggen met veel dekens en gewoon huilen totdat ik uitgedroogd ben.

Eens ik omgekleed was, gooi ik ik mijn andere kleren op de grond en kruip in bed. Ik ga op mijn zij liggen en aan de buitenkant van het bed. Zo lig ik met mijn rug naar Stiles. Niet dat hij het verdient, maar ik kan nu niet anders. Ik ben nu niet stabiel genoeg om normaal tegen anderen te doen.

"Heather..." Hoor ik na een kwartier ookal leek het wel uren.

"Hmm..." Mompel ik terug en dan voel ik zijn hand over mijn zij glijden. Hij komt tegen me aan liggen en knuffelt me. Automatisch wordt er een glimlach op mijn gezicht gevormd. Ook al denk ik nu enkel nog aan Olivia, Stiles zal er altijd zijn om me te troosten, om er voor me te zijn, om te luisteren, ...

"Gaat alles al wat beter?" Vraagt hij me uiteindelijk stil en bezorgd. Ik glimlach en draai me om zodat ik naar hem kijk.

"Het gaat al beter omdat jij bij me bent." Zeg ik eerlijk en hij glimlacht meteen.

"Ik weet dat ik eerst niet zo blij leek als we hier aankwamen, maar dat ben ik wel.." Zeg ik en hij knikt.

"Het is oké, ik ben al blij dat het beter gaat met je." Zegt hij en duwt zijn gezicht in mijn nek. Ik giechel en voel me spontaan weer gelukkig.

Na een korte stilte, sprak Stiles weer.

"Over wat Theo zei..." Zei hij zachtjes en ik schudde mijn hoofd.

"Je hoeft me nu niets te vertellen. Doe dat dan morgen maar." Zeg ik en geeuw.

"Ik wil gewoon even zeggen dat, eender wat ik je morgen vertel... kijk me alsjeblieft niet anders aan als gisteren." Zegt hij en ik kijk hem verbaasd aan.

"Is het zo erg dan?" Vraag ik hem en beschaamd knikt hij zijn hoofd.

"Stiles ik kan niets beloven, maar ik weet wel heel zeker dat er niets, maar dan echt niets kunnen mijn gevoelens voor jou doen veranderen. Eender wat er ook gebeurt." Zeg ik eerlijk en hij knikt. Ik weet niet of hij er echt tevreden mee is of niet, maar ik hoef niet tegen hem te liegen. Hij weet dat ik niet goed kan liegen.

"Dat is al iets..." Zegt hij en toch zie ik een lach op zijn gezicht verschijnen.

Ik draai me weer om en voel dat Stiles weer zijn armen om mijn middel legt. Ik lach door het warme en veilige gevoel. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou doen...

"Stiles..." Zeg ik stil, maar hij reageert niet."Ik houd van je..." Zeg ik stil en dan hoor ik gemompel.

"Ik ook van jou."

<<<>>>

A/N: I know it's really cliché maar ik vond het wel leuk om te schrijven! Again sorry dat het wat langer heeft geduurd...

Voor diegene die het nieuwe seizoen volgen: Stiles zal in de volgende aflevering terug verschijnen! 😱😍 EINDELIJK 😂

someone_special