Focussed || Teen Wolf || #3

Hoofdstuk 24

De volgende weer verloopt alles in slow motion. Niemand praat nog met elkaar. Het is net alsof we vreemden zijn voor elkaar. Stiles en ik praten niet... Ik geef Stiles de ruimte die hij nodig heeft en misschien schaamt hij zich met het verhaal van de bibliotheek... Als dat het geval is, dan zal ik hier zijn als hij klaar is om te praten.

Ik wist niet wat ik moest doen, dus besloot ik om met Lydia te gaan praten. Lydia stond al te wachten aan het lokaal als ze me zag aankomen. 

"Hey." Zeg ik droog en zacht omdat het al even geleden is sinds we hebben gepraat. 

"Hey." Zegt ze en gaat het lokaal binnen. We gaan samen aan een bank zitten en nemen onze spullen om de les te kunnen volgen. Stiles komt niet veel later door de deur en automatisch krullen mijn lippen omhoog. 

"Stiles en ik gaan straks, na deze les, kijken in het bos of we de Nemeton vinden. Zin om mee te gaan?" Vraagt ze me en ik knik en dan gaat de les van start. 

***

Als we als een uur in het bos rondlopen, lijkt het alsof we al een hele dag bezig zijn om te zoeken naar iets wat niet lijkt te bestaan. 

"Het lijkt ernaar dat de Nemeton niet gevonden wilt worden." Zegt Lydia als ze het lijkt op te geven.

"Lydia, jij bent de Banshee." Zegt Stiles en ze kijkt hem vragend aan.

"Wat wil je daarmee zeggen?" Vraagt Lydia en Stiles lacht.

"Jij bent diegene die altijd de lichamen vind!" Zegt ik om Stiles te verdedigen en dan zucht ze.

"Wel, de Banshee heeft een slechte dag vandaag." Zegt ze als ze probeert verder te zoeken.

"We moeten Parrish gaan vragen om hulp." Zegt ze en Stiles verstijft.

"Waarom?" Vraag ik en dan legt ze het verhaal uit over Parrish, dat ze denken dat Parrish diegene is die de lichamen meeneemt. Volgens hen brengt Parrish ze naar de Nemeton. 

"Misschien liggen daar nog vragen en nieuwe aanwijzingen naar een nieuw onderzoek..." Zegt Stiles aarzelend en dan begrijp ik waarover hij het heeft, Donovan...

"Misschien, moeten we verder zoeken." Zeg ik om Stiles te steunen, maar Lydia volgt niet.

"Doen jullie wat jullie willen, ik ga met Parrish praten." Zegt ze en vertrekt.

"Heather, ze kunnen Donovan niet vinden... Dan gaan ze vragen stellen en dan weten ze wat er gebeurd is... Theo kan het hen zo vertellen..." Zegt hij nerveus als hij zijn handen meermaals door zijn haar laat gaan.

"Stiles dat gaat niet gebeuren... Je gaat waarschijnlijk je verhaal mogen doen aan Scott, maar hij is je beste vriend en hij gaat je van niets beschuldigen. Hij zal je geloven, net zoals ik..." Zeg ik als ik zijn handen in de mijne vast houd. Iets wat ik doe als ik weet dat hij nerveus is. 

"Heather, jij bent Scott niet... Scott dood niet en als hij weet dat ik dat wel heb gedaan dan..." Zegt hij als hij zichzelf nog meer de put induwt.

"Stiles! Je hebt donovan niet vermoord... Je hebt jezelf verdedigt en dat betekende zijn einde, ja dan is dat zo... Ik ben blij dat jij hier vandaag nog naast me zit." Zeg ik eerlijk en dan kijkt hij eindelijk op. Ik wist niet hoe ik het moest verwoorden, maar Stiles was alles voor me en hij kan alles over zichzelf zeggen, maar hij is geen moordenaar.

"Scott zal daar ander over denken..." Zegt hij toch en ik zucht. Ik ga zijn gedachten niet kunnen veranderen, maar hij moet wel een keer snel met Scott gaan praten.

"Dat weet je niet, totdat je met hem hebt gepraat." Zeg ik en hij knikt.

"Ik weet het..." Zegt hij en kijkt weer naar beneden. 

"Vorig jaar heb ik ook bijna iemand  vermoord..." Zeg ik zacht en stil en hij kijkt me geschrokken aan. 

"Bij de aanval van de moordenaars tijdens de deadpool. De deadpool werd maar net uitgeschakeld en ik had bijna iemand vermoord... Ik bleef maar slaan en mijn klauwen grepen naar zijn vlees. Ik kon het niet stoppen... Brett was diegene die me van die man heeft gehaald. Dan zou dat ook helemaal anders afgelopen zijn, maar dat kan je niet veranderen. Het verleden is het verleden en hoe graag we ook soms terug willen gaan, het is beter zo." Zeg ik en hij kijkt me geschrokken aan. Dit had ik hem nog niet verteld... Dit was nooit ter sprake gekomen... 

"Misschien als ik die man had vermoord, stond jij nu niet naast me." Zeg ik zacht en dan heb ik zijn aandacht weer. Ik wist dat dit veel nadenken vraagt, maar ik weet dat dit ook belangrijk is voor hem. Nu ziet hij in dat hij door die keuze nu de persoon is, die hier vandaag voor me staat en misschien als die buizen niet door Donovan zijn lichaam zijn gegaan, zou Stiles een andere Stiles zijn. Dat weet je niet en ik hoop dat hij dat nu inziet. 

<<<>>>

A/N: Normaal zou dit het voorlaatste hoofdstuk zijn, maar ik kan nu niet stoppen! Er zullen nog een paar hoofdstukken komen, maar het kan ook zijn dat het er maar 2 of 3 gaan zijn of meer, geen idee... Maar hopelijk kijken jullie er evenveel naar uit als ik! 

someone_special