Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Broken 16: Fall Apart
Sarah's Point of View
Day dreaming is one of the best thing that human can have kasi doon magagawa mo ang lahat ng gusto mo. Kasi doon kontrolado mo ang lahat. Kasi doon umaayon lahat sa gusto mo. At kasi doon sumasaya ka...
Just like now...
Nakikita ko na naglalakad kami ni Isaac sa buhangin at magkahawak ang mga kamay, we're happy, nagtatawanan kasi kami. I saw he whispered on my ear at natawa ako sabay tulak sakanya kaya natumba siya. Kaagad naman akong tumakbo na hinabol naman niya ako kaagad kaya napahiga kami sa buhangin with our eyes locked each other.
Napangiti nalang ako sa naiisip ko. Hindi mo akalaing nagsimula ang relasyon namin sa masaya nung college and end up married each other but didn't worked out, kaya ganito ako ngayon. Wasted, Broken, Lifeless, and Hurt.
Minsan napapaisip ako na, worth it bang iyakan ko siya? pero alam kong ang masasagot ko ay Oo kasi alam kong lahat ng nagmamahal, nasasaktan.
Napapahid nalang ako sa luha ko and start cleaning myself. Pagkatapos kong magayos, I started walking till I arrived in the resthouse. Pagkarating ko doon I saw them na nagsasaya pa rin pero no more alcoholic drinks, kantahan lang sila at naguusap.
Napatingin ako sa stairs and decided that ayoko munang pumunta sa kwarto kasi for sure nandoon siya. So lumapit nalang ako kina ate Jillian at Trexie, wala na kasi sina Lourdes.
Pagkarating ko napansin nila ako kaagad kaya nginitian ko siya
"Nasobrahan kaba sa tulog?" Nagtatakang tanung ni Ate Jillian sakin
"Parang yata" Kunyareng natatawa kong sagot kaya tumango-tango nalang siya. Umupo na ako pagkatapos ko siyang sagutin at nakinig nalang sa mga kinakanta. Napatingin ako kina ate Jillian at Trexie, sasabihan ko ba sila? but if sasabihan ko sila I'm sure they'll attack Isaac in no time at ayokong magkagulo. Napabuntong hininga nalang ako at nakinig kaso parang wala ako sa isip. It's like myself is here, with them, pero yung isip ko, lumilipad.
"Saan ka sasabay Trexie?" narinig kong tanung ni ate Jillian kay Trexie.
"Ewan? kina Sarah nalang siguro, madadaanan kasi nila yung subdivision na tinitirhan ko eh" Sagot naman kaagad ni Trexie at napatigin sakin, at nataranta namanako, sasabay siya?
"A-ahhh... ano.." hndi pa nga ako nakapagsalita pero nasagot na ng ibang tao yung gusto kong iparating.
"Aalis na kayo!?" natarantang sabi naman kaagad ni Trexie at napatayo bigla.
Nakita ko siya, pababa ng hagdanan dala-dala ang bag niya. Hindi siya nagiba ng damit, ganon pa rin.
"Sarah!? sandali lang ha? aayusin ko muna bagahe ko-"
