Kapı çaldığında heyecanla açtım ama kimse yoktu.
O sırada titreyen telefonuma yöneldim
Anonim: yaaa görüldü atarsan böyle olur işte
Lydia: sen benimle dalga mı geçiyorsun? Heyecanlanmıştım
Anonim: beni bu kadar özlediğini farketmemişim
Lydia: ya dur konumuz bu değil kapıyı çalıp kaçma oyunu mu oynuyoruz burda
Anonim: hayır söylemeyi unuttum kapıyı açıp arkanı dön
Lydia: ne? Neden böyle saçma birşey yapacakmışım?
Anonim: yapacaksın.
Lydia: nerden geliyor bu özgüven? Hem kapıyı açsam da gerçekten dönüp dönmedigimi nasıl anlayacaksın acaba
Anonim: çünkü arkanı döneceksin
Cevap vermeye zaman kalmadan kapı çaldı.
Tereddüt ederek kapıyı açtım gene kimse yoktu. Yavaşça arkamı döndüm. "b-ben hazırım" diye bildim sadece.
"Pekala" diye bir ses duydum. Artık ezberlediğim o sesi..
Bi anda omzumda soğuk bir el hissettim irkildim.
"T-ta-tamam sakin ol sadece benim"
Elini omzumdan çekti ve bir anda gözlerime kumaş parçası olduğunu düşündüğüm bişey bağladı şaka mı?
Biraz sıktıktan sonra durdu
"Canın acıyor mu sıkılığı iyi mi?"
"Hayır acımıyor böyle iyi" dedim. Sonra belimden tutarak beni kendi olduğu yöne çevirdi. Çok gergindim ve bunu yansıtmamaya çalışıyordum.
Birkaç saniye öylece durdu sonra ellerini belimden yavaşça çekti. Sonra bir anda kolumu kaldırıp yavaşça kendi koluna doladı.
"Şimdi seni arabaya götüreceğim" dedi kelimeleri tam net söyleyemiyordu oda gergindi
Yavaşça yürümeye başladı.
Beni arabaya kadar komutlar vererek götürdü en son kolumdan çıktı ve durdu.
"Bir sorun mu var?"
"Seni arabaya nasıl bindireceğimi düşünüyorum"
"Gözlerimi açıp binebilir miyim?"
Bir anda paniklerip ses tonunu değiştirdi
Hayatta olmaz diyerek beni kucağına aldı ve ben daha tepki veremeden koltuğa bıraktı.
"Hoş değildi bunu bir bayandan izin almadan nasıl yapabiliyorsun?"
Sinirlenmiştim. Çünkü daha kim olduğunu bilmediğim biri beni kucaklamış ve arabasına koymuştu.
"Pekala ç-çok özür dilerim ama başka yapacak birşey bulamadım"
Suratımı buruşturup koltuğa yerleştim.
Oda kapıyı kapatıp kendi kapısını açtı. Seslerden anlaşıldığı kadarıyla arabası cok yeni değildi kapılar biraz gıcırtılı açılıyordu.
Motoru çalıştırıp biraz bekledi.
Bende o sırada hayalimde böyle canlanmamıştı diyerek dudağımı büzdüm.
"Şimdilik sadece bunları yapabiliyorum" diyip gaza bastı.
Yolda resmen bir ölüm sessizliği vardı. Taa ki o bana bir soru sorana kadar...
