Sekreti I Ujkut Te Bardhe

17.Sekreti i Ujkut.

Ishte ora 23:56 dhe ne shtepi te gjithe duhet te flinin,por jo te gjithr ishin duke fjetur pasi Andre dhe Boiken ndodheshin ne veranden e shtepise.
-Nuk deshiron te flesh?-pyeti Boiken djalin.
-Peral,peral.-tha djali pasi donte te degjone nje histori.
-Po ku marr vesh nga perrallat une more djal.Cti tregoj kti tani,si han uqerit njerzit?Perendi e madhe.-tha ai duke ferkuar koken.
Andre filloj te qante me te madhe,por ne cast Boiken i mbylli gojen dhe i tha i shqetesuar pasi nuk donte te zgjonte Airen.
-Mir,mir pusho se do te te them un nje perralle.Na ishte nje here nje ujk i bardhe...

Pasi ai mbaroj perrallen,djalin e kishte zene gjumi ne krahet e tij.
-Fli vogelush fli,ke te drejten me te madhe per te qene i lumtur me persona qe te duan.
Vendosi djalin ne mes te krevatit me Airen,dhe u shtri ne divan,kur papritur degjoj uqer te ulerisnin.Ishte babai i tij i cili po paralajmeronte dicka.

E nesermja erdhi shpejt.Aira ishte ne humor si gjithnje dhe mori djalin e vogel dhe shkuan te dy ne kuzhine.Ne sallon pa Boikenin teksa flinte,dhe u cudit.
Ju afrua,dhe e ferkoj.
-O gjumash,ngrihu.
-O ma,le se sdo fle dhe cik,pastaj do shkoj te babi.-tha ai duke folur e gjume.
-Eh?O lumadh ca thua?-pyeti duke qeshur dhe duke e tundur.
Ai u ngrit rrufeshem dhe tha:
-Si?Qysh?Nga?Pse?Ca ndodhi?
-Ooooo mbahu,merr frym ca thua?Supozohet te ngriheshe jo te me bombardoje me llafe.-tha Aira,dhe u ngrit.Pa folur me shkoj ne kuzhine,dhe Boiken ngeli nga reagimi i saj.
-Babi.-uleriti Andre,dhe shkoj ta perqafonte.
-Mirmengjes kampion.-tha ai dhe e perqafoj gjithashtu.-Eja shkojm te hame mengjes.
E mori ne krah,dhe te dy bashke shkuan ne kuzhine,uli djalin dhe pa Airen.
-Mirmengjes o mami.-tha Boiken dhe e perqafoj nga mbas.
-Mirmenges.-tha ajo dhe vazhdoj te gatuante.
Pas disa minutave,u ngrit mami i Aires me gjithe Dionin dhe pa se familja ishte ngritur perpara,dhe u ul prane tyre.
-Mirmengjes o shpirt i motres.-ju versul Aira te vellait.
-E moret vesh qe sot ka hene te plote?-tha mamaja e Aires,duke i hequr buzeqeshjen Boikenit nga fytyra.
-S...Si?-pyeti ai i shokuar.
-Po,dhe dua qe mos te dal njeri nga shtepi sot.-tha mamaja serioze,duke u ulur prane tyre.
-Dreqi ta haje,dhe kete kisha manget.Pse duhet te kete hene te plote dhe jo nje top i ndricem pa kuptim.Sikur kjo hena te mos ishte hene fare.Sa pa lidhje po flas o perendi dikush te me jap mesime te foluri.
Nuk dinte me cte mendonte,truri i fluturonte diku gjetke dhe as qe e kishte me mendjen tek ato te dyja.Vrullshem u ngrit nga tavolina,dhe doli.
-Boiken,ku shko...-ndaloj ajo kur pa se ai doli.-Ku po shkon?-peshperiti e shqetesuar nga reagimi qe ai beri.
-Ben vaki te besh dicka sot baba,dhe betohem se nuk kam per te ta falur.Ti flliqesire baba,ndyrsire ujk.
Me i inatosur se kurre u nis per ne pyll,u nis per tek ai ujk qe aq shume urrente.
Mberiti,dhe pa nje tufe te tere qe ishte gati per tu nisur ne gjueti.
Trailit po i nxirte goja shkume nga padurimi i madh per te shqyer.
-Mirseerdhe bir.-tha ne menyre djallezore babai i tij.
-Ti ndyresire,ju afrove familjes time,kam per tju shqyer me dysh te gjitheve.-aq i inatosur ishte sa po i shqyente te gjithe me sy.
-Familje?FAMILJE?TI NA PASKE NJE FAMILJE?NJE UJK?TE KETE NJE FAMILJE?.-filloj te bertiste gjithe inat Logan,dhe papritur filloj te qeshte.
-More koke tul,sikur do na sillje ushqim?-tha Traili si te ishte me i mire nga ai.
-Ti debil me lesh,qepe ate goje ose ti shkula dhembet.-ju versul me fjale atij,dhe ai qe nuk foli.
Edhe pse ishte njeri,prap arrinte tja mbyllte gojen vetem me nje fjali.
-Po ju paralajmeroj,ju afruat vajzes qe dua,keni per te vuajtur pasojat.-perfundoj ai,dhe u largua.
-Po pra vajzes..-peshpetiti Logan.

Ishte ora 18:00,tashme ishte erresuar,dhe gjithe fshati ishte bosh.Boiken ndodhej ne shtepi me Airen,me Andren dhe me mamane dhe vellane e saj.
-Flik,kam flik.-thoshte Andrea i vogel.
-Mos ki frike.-tha Aira dhe shkoj ta perqafonte.
Ne moment ulerima uqerish degjoheshin qe tutje.Ishin ulerima dritheruese,ulerima qe te fusnin friken qe me te paren.
-Duhet te dal pak.-tha Boiken me serioz se kurre.
-Cfare?!Te ka lene mendja valle?!-tha Aira dhe me vrap shkoj tek ai.
-Mos u shqetso,do te jem mire.-buzeqeshi ai.
-Jo,nuk dua te te humbas sic humba tim ate.-tha ajo me lot ne sy,te cilat rridhnin ne faqe.
Ai u afrua,dhe e puthi ne balle.
-Nuk do te me humbasesh.-tha ai dhe i ferkoj barkun.-Vetem ti rri ketu.Nuk dua tju humbas te dyjave.
U largua,por sa hapi deren,Andre i kapi mengen e bluzes,dhe tha po ai me lot ne sy:
-Babi,dua babi...
Boikenit ju thye zemra nga ato fjale.U lidh aq shume me djalin e vogel,sa u fut ne rolin e babait te tij me gjithe shpirt.
U ul ne gjatesine e tij dhe i tha:
-Te dua shume bir.-dhe e perqafoj fort.
U ngrit,dhe hapi deren,i pa dhe njehere dhe mbylli deren avash,pa bere zhurme.
Aira ishte e shqetesuar per ate cka mund ti ndodhte atij.
Shikonte nga dritarja cdo gje.
-HE BABA,NXIRE INATIN.-bertiti Boiken gjithe inat.
Nga erresira e nates,u shfaq ai,me gjithe ushtrine e tij nga pas.Gjithe inat ju versul te birit duke ju hedhur ne qafe.
Aira e shokuar dhe e traumatizuar se mos e humbiste,pa u menduar dy here,doli jashte,dhe bertiti:
-BOIKEN JOO...
Logan ndaloj,pa vajzen e cila ndodhej perpara tij dhe ngeli.
-Pra ajo qenka vajza qe do he?-buzeqeshi djallezisht dhe e la te lire nje cast.
Boiken u ngrit me vrap dhe pa Airen qe ndodhej perball tij.
-Aira cben futu brenda.-tha ai duke mos levizur.
Kur papritmas,ne ate moment,u shfaq Nena Natyre,ajo qe leshoj mallkimin 18 vite me perpara.
-Eshte ajo...Ajo Nena e mallkuar.-tha Logan gjithe inat.
-Boiken,te paralajmerova njehere,duhet ti tregoje asaj te verteten ose do te paguaje nje denim.-tha Nena Natyre.
Boiken ngeli nga fjalet e saj,dhe pa Aires se si e shikonte.
-Per cfare po flet ajo?-pyeti Aira e gjore e cila nuk dinte gje.
-Bije,-tha Nena Natyre duke shkuar tek ajo:-E di qe eshte e veshtire ta pranosh por ai...-theksoj ajo:-Eshte ujku qe ti takove dy vite me perpara ne pyll.Ujku,qe te vrau babane.
Aira ne ate moment nuk foli,pa Boikenin ne sy dhe syte filluan ti rridhnin lot.
-P...Po...Po tallet apo jo?-tha ajo e trishtuar duke qare lum.
-Aira me fal...-tha ai duke u afruar.
-AS MOS GUXO....AS MOS GUXO TE ME AFROHESH....TI....SI....SI MUNDE....KUSH JE TI....CFARE JE TI?-tha Aira e terbuar nga zemerimi jo nga genjeshtra e tij,por sepse ishte e dashuruar me vrasesin e babait te cilin nuk e kishte pare kurre.
-Degjoja fjale,fjale qe thoshin per nje ujk te mallkuar....per nje i cili mund te ndodhej prane nesh....por pse ti?PSE PIKERISHT TI?KU ME DOLE?NGA?
-Aira te lutem me degjo...-syte e tij filluan te lotonin,nuk po e duronte dot faktin se e genjeu dhe se nuk ja tregoj dot te verteten asaj.
-Jo,Sdua te te degjoj me,mjat te kam degjuar.NUK KE ME ASNJE TE DREJTE TE ME AFROHESH AS MUA,DHE AS VAJZES TIME.-bertiti ajo me nje dhimbje qe i pushtoj shpirtin.
Logan u shtang.Nuk e dinte se i biri,kishte nje vajze me te.Nuk e dinte se gjithe kete kohe ai e ka mbajtur dhe kete te fshehte.Ne ate cast,kuptoj se kush ishte ajo.
Ajo ishte vajza qe ai priste prej 18 viteve.Ishte vajza qe do ta kuptonte ujkun,vajza e vogel e cila ndodhej ne dritare.

*Flashback*
-Une po iki nene,mbarova.-tha Bojko dhe u largua.
Nena e tij nuk foli,por thjesht e pa se si ai largohej.
-Logan do vish?-pyeti nena e Bojkos.
-Po.-tha ai dhe sa beri per tu larguar,pa nje femije te vogel se si shikonte cdo hap qe bente ai,tek dritarja e shtepise aty prane.
-Po kjo cdo?-tha ai i uritur dhe u afrua tek dritarja dhe e hapi me koke.
-Nja,nja...-qeshte ajo embelsisht,dhe pafajesisht.Ishte shume e bukur dhe aq e vogel sa dukej si thesar.
Ajo zgjati doren,por ai u smbraps.
-Dua...dua...-zgjaste duart e vogla,e cila donte ta ferkonte.
Ai u afrua tek ajo,dhe ndjeu doren e saj te vogel,qe e ledhatonte bute,kur ne nje cast,degjoj te shoqen qe i foli.
-Logan eja.-bertiti ajo por pa e pare.
Ai ngeli nje sekond duke pare vajzen dhe duke veshtruar buzeqeshjen e saj.Aty i ferkoj doren e vogel me koke,dhe u largua....

Pasi ju kujtua kush ishte,zemra e tij filloj sikur te qante.Dicka nuk shkonte me te.Pse i dhimbsej ajo?
Pse i dhimseshin ato lot?
-Aira te lutem mos ma bej kete.-tha Boiken me lot ne sy.-Te lutem mos me largo nga vetja,une te dashuroj me shume se cdo gje tjeter....ke gjithe te drejten e botes per te me bere kete,por te lutem mos me largo nga ime bije...-lotet e tij qe nuk kishin mbarim,preken uqerit e tjere,dhe kuptuan se dhe ata gabuan rende,kuptuan se dhe ata mund te dashuronin ata njerez qe kane qene ushqimi i tyre per gjithe keto shekuj e vite.
-S mund ta beje,ti e dije gjithe kete kohe.E dije qe kur me pe heren e pare,e dije qe kur me the se me doje.Gjithnje e dije se une vuaja nga ajo dhimbje qe kisha.E dij....-Nuk pati fuqi ta mbaronte fjalen,pasi,ne moment ra ne toke pa ndjenja.
-AIRA.-Bertiti e ema dhe Boiken ne te njejten kohe.Boiken qe u afrua,por nena e saj e ndaloj duke thene me syte e skuqur nga te qarat:
-Mos ju afro me vajzes time,na ler te qete.-tha ajo pasi kishte degjuar gjithcka.I gjithe fshati degjoj cdo gje,pa cdo gje,dhe disa prej tyre u perloten dhe u ndjene keq ndaj vajzes se gjore.
Disa prej fshatareve e ndihmuan,duke futur vajzen ne shtepi.
-Aira...-peshperiti Boiken me syte me lot,dhe pa nga Nena Natyre.
-Cfare do prej meje?Cfare kam bere?-tha ai duke ju lutur asaj qe e mallkoj.
-Asgje djal,duhet ta rregullosh vete tani.-dhe u zhduk si gjithnje ne ate menyren e saj te mistershme.
Por kur Logan pa mamane e Aires,nuk arrinte te mbushej me fryme..
Ku e kishte pare ate valle?Dhe pse ju dhimbs aq shume Aira?...

Ja ku keni nje pjese te gjate sa per gjithe ato dite mungese😆.Shpresoj tju pelqej dhe prisni se keni per te pasur me shume surpriza.Faleminderit shume per +800 shikime tek ky liber.
(me thoni mendimin tuaj ne komente ☺)