Sekreti I Ujkut Te Bardhe

8.Me Mungove

Kishin kaluar 2 vjet qe kur Bojko nuk ishte shfaqur per ti folur Aires.Ajo shpresonte cdo dite qe ai do te vinte ta takonte dhe ajo shprese nuk u shua kurre.
-Aira bije,mos u vono shume.Shko merr perimet tek zoti Bills dhe eja prap per te bere dreken.
-Mire nene mos u shqeteso,nuk do te vonohem.-tha Aira e kthyer ne nje femer fantastike.
Tashme ishte 18 vjec,nje femer joshese,floket gjithnje te bardhe dhe ata syte e saj te zinj dhe buzet tashme te kuqe si vete gjaku.Shume e shume djem te fshatit kishin kerkuar doren e vajzes se debores,djem te larte,ata me te miret ne fshat,me te bukurit,por kurre nuk pranoj sepse kishte dhene nje premtim diten e largimit te Boikenit.Kishte premtuar se nuk do ta harronte kurre,kishte premtuar se ai do te ishte i vetmi ne zemren e saj,i vetmi i cili ajo do te donte.
-Aira moj Aira gjithnje duke u verdallisur.Si nuk u rrite?-tha me shaka zonja Berg.
-Teto,une jam rritur me trup,po mendja eshte po njesoj.-qeshi Aira duke e perqafuar zonjen.
-Ik bije ik.E mbare qofsh gjithnje.
-Ika teto ika.-tha dhe u largua me nje buzeqeshje.
-Ik bije si vajza me e nderuar e fshatit.Vajza me e sjellshme dhe me e bukura mes nesh.-peshperiti e buzeqeshur zonja Berg.

-O Bojko,kur ke nder mend te marresh vendin e babait tend?Mjaft u sorollate si femije.Je nje ujk i rritur tashme.Bej punen qe te takon.-nena ulkonje e nevrikosur i fliste te birit qe kush e di se nga i fluturonte mendja.
-Po ma dhe une te kam xhan.-tha ai pa asnje lidhje dhe pa e degjuar nenen.
-Cme do more?Ore po degjon ti se ca them une apo je akoma ne re?
-He?Si?..-erdhi ne vete Bojko duke pare neneen i habitur.-Si ishte muhabeti?
-Ah more djal AH...Ti do me cmendesh mua.Si sdegjon njehere.-tha e ema tere nerva dhe u largua.
-Cpati kjo?-i cuditur pyeti Xhinen motren e tij te vogel.
Gjate ketyre dy viteve,shume gjera kishin ndryshuar.Bojko kishte nje moter,Aira kishte nje baba te ri dhe se shpejti do te behej moter e madhe.
-Ku di gje une,e gjete dhe ti ke te pyesesh.-tha motra duke fjetur.
-Pfff,aman dhe ti.
U largua avash avash,deri sa shkoj tek liqeni.
Beri nje buzeqeshje te lehte dhe filloj te mendonte serish.
-Ah moj Aira.Bardhoshja ime.Cte jesh duke bere valle?Sa shume dua te te takoj serish,te te perqafoj.Me kujtohet gjithnje ai zeri yt i embel qe therret emrin tim.

-Aira,u mendove per oferten qe te dhash?-pyeti dikush misterioz vajzen qe po shkonte tek shitesi.
-Do me zhdukesh nga syte ti me gjith ofertat e tua.-tha Aira duke vazhduar rrugen.
-Sa me pelqen kur nevrikosesh.
-Ta tregoj une nevrikun tim ty po mu zhduk para se te bertas.-tha tere nerva vajza.
-Mire mire,po ne darke dua pergjigje ama.-tha dhe u largua.
-Pffff,ci shkon ne mendje keti budallai.Na dashka te martohem me te une qe te kem leke.Me mire rri beqare dhe e varfer sesa te mar nje daulle si puna e tij.Epo kjo pike e zeze.
Mbaroj pune shpejt e shpejt tek zoti Bills dhe u nis per ne shtepi.
-Mama erdha.
-Mirseerdhe bije.Eja,bej gati kekun se me te tjerat merem une.
-Mire.-buzeqeshi e bija dhe vendosi trasten e qepur me duart e saja mbi tavoline dhe nisi si te nxjerre tasat.

Me te perenduar djelli,Aira doli per nje shetitje rreth e rrotull neper fshat.
-Ku te jesh tani valle?A je duke menduar dhe ti kshu si une?Apo jam une e vetmja budallacke qe mendoj cdo nate per ty.Me mungon aroma jote.Pse me le ate nate me ate puthje aq te pakuptimte?Pse me the lamtumire?Kurse ti tjetri.Ti katerkembesh me qime te bardha.Cpate ate dite qe me ulerije si i cmendur?
Pse jeni kaq te mistershem te dy?

-Bojko nisu tani.Kesaj rradhe mbase sperton te na sjellesh me shume se nje.-tha duke qeshur me ironi Traili.
-Po,do sjell nje njeri dhe tet eme me vete.-buzeqeshi djallezisht ai.
Bojko,me sakte Boiken,tashme nje mashkull kryelarte,nje mashkull perfekt.Ideali i cdo vajze,tashme ai ishte nje mashkull i pashem ne cdo aspekt.
-Pfff,i paedukate.-tha Traili
Buzeqeshi djallezisht dhe u largua per ne fshat.
Pyetja tani eshte:Ku e ka gjetur ai ushqimin ne keto dy vite pa e pare Airen?Ishte e thjeshte,ai bente rrugen me te gjate deri tek nje fshat pak me larg se aty ku ndodhej vajza.Ishte nje rruge e lodhshme por te pakten ai arrinte ta hiqte mendjen nga bardhoshja e fshatit.
Kthehej ne agim atehere kur ai ishte nje ujk,dhe sillte karremin e tij me vete.Ate nate do te ishte ndryshe.Ai donte te shkonte tek fshati i saj pasi deshironte shume ta shihte.Donte te dinte se sa e bukur ishte bere.Sa shume kishte ndryshuar dhe se sa shume ishte rritur.
-Prit dhe pak Aira.Sot kam per te ardhur pa u menduar dy here.

U nis per ne fshat duke menduar se si Aira do te ishte bere.
Ishte i lumtur,por gjithashtu i trishtuar pasi nuk mund ti fliste,sepse kishte bere nje premtim.Nuk kishte per ti folur me asaj vajze.
-Te shohim se sa shume do te rezistosh pa i folur asaj more bukurosh.-mermeriti Nena Natyre duke buzeqeshur.

-Pffff.Shpresoj mos ta shikoj e shikoj ate daullen e ofertes.Sikur kam mendje une per te pranuar apo jo.Si mund te pranoj njehere kur une dua dike tjeter.I pashprese.-tha Aira duke shetitur rreth e rrotull neper oborr.
Ne ate moment degjoj dike te thoshte:
-Aira,vajza me e bukur e fshatit.Shko perball pyllit sepse dikush po te pret.Mos hezito,shko.-tha Nena Natyre por pa u shfaqur.
-K...Kush je ti?-tha vajza duke pare verdalle.
-Mos pyet,vetem shko tek pylli.Dikush po te pret,dhe i mungon vertet shume.
-Pfff...E pse te shkoj?Ku ta di une qe nuk po genjen ajo?Jo moj,rri ktu se je mire.Cte duhet pylli ty.
Ndenji sa ndenji,dhe as dhjete sekonda u nis per te shkuar perballe pyllit.
-Cdo me gjej valle?Ndonje ujk jo e jo.Mbase do jete ndonje shoqe e femijerise.

Boiken sapo doli nga pylli dhe kishte mberritur ne fshat.
Aira sapo arriti perball pyllit,dhe sapo pa dike qe e njihte shume mire.Boiken u shtang,pasi pa Airen perball tij.
-A...Aira...
Ishte i mahnitur nga bukuria e saj.
-Sa...sa shume qe ke ndryshuar e vogla Aire..-peshperiti i magjepsur djali.
Syte e saj filluan te mbusheshin me lot.As vete nuk po i besonte syve te saj.I dukej enderr.Nje enderr nga ku nuk do te donte te zgjohej kurre.
-B..Boiken...-tha vajza me lot ne sy,dhe nisi te vraponte drejt djalit.
Boiken nuk hezitoj.E priti vajzen me krahet hapur dhe e shtrengoj fort si te ishte nje arrush i vogel.
-Me mungove...Me mungove vertet shume,ti...ti idjot i dreqit.-perqafoj Aira ate gjithashtu fort.
-Dhe ti...dhe ti me mungove vertet shume.Sa shume qe me mungoj aroma jote,kjo arome qe me deh.-tha Boiken duke i marr ere flokeve te saj.
-Genjeshtar...Pse me the qe do me lije?Pse me the lamtumire?Ps...
Dhe fjalen ja nderpreu puthja e Boikenit.Nje puthje gjithe pasjon e cila i mungonte asaj prej dy viteve.
U shtang por perseri nuk e shtyhu.I qendroj prane deri ne fund asaj puthjeje magjike.
Ai qe vendosi ballin e tij tek ai i vajzes duke mbyllur syte dhe peshperiti embel:
-Sa shume qe me munguan buzet e tua.Me mungoje ti..Me dhimbte shpirti cdo dite e me shume teksa mendoja per ty.Dhe tani te kam preball,tashme je nje vajze perfekte dhe shume e bukur.
-Dhe mua...Dhe mua me mungoje.Me mungove aq shume sa cdo nate prisja tek dritatra me shpresen se do te vij,dhe e dija qe do te vije.Dhe tani te kam perballe si princi i endrrave te mija.-tha ajo duke vendosur duart tek faqet e tij.
Ai qe kapi duart e saj,dhe i puthi ato lehte dhe tha:

-Jam dashuruar me ty Bardhoshe...

As qe kisha nder mend ti ndaja 😑.Gjithsesi shpresoj qe tju behet qejfi qe i keni bashke.
Ka akoma supriza kshu qe duhet te prisni.😊
(me thoni e dini vete ne komente ☺)