Sekreti I Ujkut Te Bardhe

16.Femija i Ri

Dicka po levizte dhe po godiste barkun e saj rrufeshem.
-C...Ceshte kjo?-kapi barkun dhe filloj te pyeste.-Mos eshte vajza?-pyeti dhe buzeqeshi ajo embel.
-Aira,cdo per mengj...-e pa se si ajo po vezhgonte barkun e saj,dhe u afrua duke pyetur:
-Je mire?
-P..Po..Por vetem se...-tha ajo duke qeshur.
-Por?-pyeti ai duke u afruar.
-Femija levizi..-tha Aira duke pare Boikenin.
-V...Vertet?-u ul rrufeshem ne krevat,dhe vendosi doren tek barku.
Aty ndjehu dicka qe e shkelmoi,duke bere qe ai te vendoste direkt veshin per ta ndjere.
-Cben more?-pyeti ajo e cuditur.
-Dua ta ndjej prap.-tha ai duke buzeqeshur.
-Daina,dua ta quajm Daina.-tha Boiken duke e ferkuar.
-Si te doje babi,ashtu te jete.-tha Aira,dhe e perqafoj fort.

Pas tre oreve,ata te dy kishin dale nga shtepia,kishin ardhur verdalle neper fshat,dhe kishin blere shume e shume gjera.Ishin tamam si nje familje e lumtur.
-Bip,bip.-tha nje djal i vogel,i cili kapi Boikenin nga pantallonat.
-He?Cke djalosh?-pyeti ai,djalin e vogel i cili dukej si mos me keq.
Dukej qarte qe ai nuk kishte shtepi banimi,apo te kishte ndonje familje.Pantallonat e grisura dhe te bera qelbur nga pluhuri dhe nga balta.Ajo bluze e cila nje menge e kishte dhe nje nuk e kishte,dhe kembet e zbathura,e te bera pis nga rruget e fshatit.
-Si te quajne?-pyeti Aira,dhe u ul ne gjatesine e djaloshit.
-Andre.-u pergjigj djali,qe sado i pafat te ishte,kishte nje buzeqeshje e cila te vinte keq ta shihje te zhdukej nga fytyra e tij e vogel.
-E sa vjec je?-vazhdonte ajo te pyeste djalin.
-5.-shkurt pergjigjej ai.
-Ku e ke mamin?
Djali nuk u pergjigj,thjesht ngriti gishtin lart nga qielli dhe pa Airen drejt e ne sy.
Syte e tij te mbushur me vuajtje,qe sado i vogel te ishte,sa do 5 vjec te ishte,ai kishte kaluar ngjarje nga me therrese ne shpirt.
Ata sy ishin aq te vegjel,aq domethenes sa qe Aira nuk mund te rezistonte dot.Pa Boikenin dhe ai qe e pa ate,duke pohuar me koke.Ai e kuptoj shume qarte kerkesen e saj.Ishte fare e lehte ta zbuloje se cfare Aira deshironte ne ate moment.
-Deshiron te vish me ne tek shtepia?-pyeti Aira duke buzeqeshur.
Djali qe ju hodh ne qaf,dhe e perqafoj aq fort.Syte e vegjel te tij,u mbushen e lot,dhe rridhnin ujvare nga gezimi.
-Atehere,le te shkojme.-tha boiken,dhe kapi doren e djalit.Djali e pa,dhe buzeqeshi.Natyrshem ishte aq i vogel,sa dhe fjala qe tha i doli nga gezimi:
-Ba...Ba.
-Eh?-u habiten qe te dy.Ai i tha Boikenit baba.I shkreti,mendonte se ai ishte i ati.Por nuk mund te thoshte jo,do te prishte endrren e atij femije.
Buzeqeshi qete,dhe tha:
-Po.
Andre pa Airen dhe i tha:
-Ti,ma...ma.-kapi gjithashtu doren e saj.
Aira i buzeqeshi djalit dhe te tre u nisen per ne shtepi.
-Djali i vogel,kushdo qofte,tani eshte biri jm.
-Erdhem i vogli Andre.-tha Boiken dhe i hapi deren.
-Aty ke dhe nje beb te vogel qe te luash.-tha ai duke buzeqeshur.
-B..eb?-pyeste Andre ne menyre engjellore te pafajshme.
-Po,dhe keni per tu bere shok shume shpejt.-tha Aira,dhe ne at moment hyri nena e saj.
-Erdh...-u shtang kur pa femijen brenda ne shtepi.Nuk mbate mend te ishin tre veta.
-K..Kush eshte ky djali?-pyeti ajo konfuze nga ngjarja.
-Ky eshte Andre mama...Nje djal i vogel 5 vjec,ai tani eshte pjese e familjes.-tha Aira duke pare Boikenin taksa i buzeqeshte.
-Si?-pyeti ajo edhe me konfuze.
-Ai do jete djali im dhe i Boikenit mama.-u pergjigj shkurt e sakte ajo.
Mamaja u afrua prane djalit,u ul sa gjatesia e tij dhe i tha:
-Mireseerdhe bir.
Djali qeshi dhe e perqafoj.
-Andre,eja te lahesh.-e kapi Aira per dore dh shkuan ne banje.
Beri ujin gati,dhe ne ate moment Andre tha:
Mama...dua,dua.-bente per tu zgjatur e per te mare nje rosak te vogel gome.Ishte rosaku i vellait te Aires te Dionit te vogel.
-Do kete?-tha ajo dhe e mori duke e futur ne dush.
-Ftohte,ftohte.-perseriste ai duke qeshur.
-Aha...Ftohte hee?A ti ti camarrok i vogel.-qeshte ajo nderkoh qe e pastronte.
Mbaroj se lari djalin dhe shkoj ne dhome per ta veshur.
-Hmmm....Cte te veshim ty taniii....-syte i ndeshen nje pal pizhama te Dionit,te cilat ishin te medha per moshen e tij.I mori dhe i mati me trupin e Andrese,ishin pefekt.
E veshi,dhe e shtrihu ne krevat.E puthi ne ball por sa beri per tu larguar,djali i kapi doren me lot ne sy dhe tha:
-Frik,mama.
Aires ju dhimbsen ata dy aq te vegjel.
-Bej me tutje se erdha.-dhe u shtri me te.
Ai buzeqeshi dhe e perqafonte deri sa ta zinte gjumi.Aira e mbante fort pas vetes duke mos e leshuar.Ai u be pjese e zemres se saj qe kur e pa.Ishte nje djal i vogel,floke bjonde te gjate dhe sy arre.Kishte ato faqet e vockla paksa bufe,dhe faqet qe mernin forme grope da here ai buzeqeshte.
Nje femij aq i pafajshem i braktisur dhe i rrenuar,tashme kishte nje familje te re.Nje mama,dhe nje baba te cilin nuk do ta leshojne kurre...

Me falni per update-in e vonshen por detyrat bejne punen e vete.Ja dhe nje jave dhe kam per te postuar dit per dit ☺.
P.s Ai larte eshte Andre
(Me thoni mendimin tuaj ne komente😊)