Sekreti I Ujkut Te Bardhe

5.Heroi

E nesermja erdhi sa hap e mbyll syte.Ishte nje dite e ftohte ashtu si cdo dite tjeter dimri.Aira ishte ne krevatin e saj e mbuluar deri ne gryke,por ishte e kote prap dridhej nga i ftohti.
-Bije je mire?-pyeti mamaja e shqetesuar.
-Me...Me duket...se kam temperature nene.-tha vajza me nje ze te holle.
Mamaja e pa teksa perpiqej te mbulohej dhe tha:
-Bije,shkojme tek doktori eja.
-Jo te lutem,nuk e duroj dot djalin e tij une.Ai eshte mendjemadh,kush e duron ate me kte dhimbje koke aman.-tha dhe u kthye nga ana tjeter e krevatit.
-Ne rregull,por kur te kthehem do te sjell ilac qe ta pish mire?-u ngrit mamaja dhe puthi te bijen ne balle.-Shiko se do kthehem vone keshtu qe rri shtrire dhe nese te nevojitet ndonje gje thuaj kumbares.
-Mire nene,shko tani.-buzeqeshi embsisht Aira.

-Bojko cke qe verdallisesh qe ne mengjes.-pyeti Traili teksa e shikonte qe vinte rreth e rrotull.
-Da qepesh gojet ti gjysmak,apo do te te le ne vend?-tha tere nerva ai teksa mendonte.
-More a nuk tha ajo qe do vinte prap.Pa prit nje cik.Cdreqin me intereson mua njehere.Dhe po erdhi miresetevi fundja ushqim per ne do jete.Para se te na lere shendet te pakten te me kthej xhaketen.
-Duhet,te ngrihem..I premtova Bojkos se do ta takoja serish..Dhe do ta bej.-zbriti kembet ne derrasat e ftohta dhe veshi nje pallto.Doli tek dera,dhe u perball me Kiran.Vajza me te cilen u perball Bojko poashtu.
-Pra ishte romantike nata jote me ate djalin?-tha Kira me nje nenqeshje patetike.
-Do me hiqesh sysh se skam nerva te merem me ty.-tha vajza e gjore qe mezi qendronte ne kembe.
-Uaaa sa e paedukate qe na u bere moj!Deri ku arritet?-Kira po e bente kastile kete gje qe Aira te ulte koken.Por nuk ndodhi sic e kishte planifikuar.Aira ngriti doren tere nerva duke ja perplasur keshtu ne fytyre.
-Femer e ulet.Spaske as respekt per veten tende.Vajze pa vlera.-tha Aira duke e lene Kiren me goje hapur nga reagimi qe beri.
-Si guxoj ajo..-peshperiti Kira duke kapur faqen e cila ishte skuqur nga dacka e dhene prej Aires.
U nis per ne pyll me shpresen se do ta shikonte prap ujkun e saj.
-Sec ndjej nje ere,o zot nje njeri ne pyll?!-bertiti Traili me syte qe po i shkelqenin nga uria.
-Ca the?!-ngriti koken Bojko,dhe nuhati eren.Po ishte ajo ere qe mendonte.ishte Aira qe po e kerkonte,dhe me ta dalluar u versul si i terbuar drejt saj.
-Ku vete more?
-As mos guxo te me ndjekesh more vesh?-tha ai i nevrikosur.
-Mire mire qetesohu.-tha i painteresuar Traili.
-Po kjo cdo ktu?Si ja dha truri njehere te vinte prap.Qenka me budallacke nga ce kisha imagjinuar.Pff..-Dhe padashur beri nje buzeqeshje te vogel.

-Ku...eshte ai?-tha Aira teksa vezhgonte verdalle.-Nuk...po qendroj dot,u lodha..
U ul aty ne mes te pyllit pa menduar pasojat qe mund te kishte.
Pas pese minutave,perpara nje lulishte degjoj dicka te levizte.
-Me ne fund..Thash mos...-dhe fjalen ja nderpreu nje ari me i madh se fjala e madhe.Ishte gjigant.Ai beti nje te bertitur sa beti qe vajza te ngrihej e te vraponte me vrull.
-NDIHMEEE...NDIHMEE..-bertiste Aira.
-Mu duk mua apo ajo bertiti?E nise qe e nise perfundoje te pakten.Jepi levizi putrat me shpejte.

U pengua tek nje gur dhe ra ne toke e bllokuar.Kthehu koken pas per te pare ariun,dhe ai ishte duke shijuar fytyren e friksuar te vajzes.Sa ngriti doren ariu,Bojko u versul duke i ngulur dhembet tek shpina e tij.
Ariu beri nje ulerime te temerrshme dhe perpiqej ta hiqte qafe ujkun.Kur Bojko e leshoj,ariu u largua me vrap pa e pare kush ishte.
-Bojko.-tha vajza e lehtesuar me lot ne sy.
-Bardhoshe.Cke qe qan?Ti mendove se do te lija te te hanin pa me kthyer xhaketen?Prit pak,cke qe je e kuqe si spec?!
U versul tek ujku duke e perqafuar fort,si te ishte nje qenush i urte dhe i bute.
-Po kjo perveloka.Seriozisht erdhi me temperature ketu?Zot i madh me kte.
-Une e mbajta premtimin,erdha prap.-tha duke buzeqeshur embelsisht Aira duke fshire lotet.
-Mos me shiko keshtu sepse jam me energjike nga sec dukem.
-Po pra.Te pash dije teksa vrapoje si e cmendur.
Bojko u afrua tek ajo duke e vendosur ate perpara tij.Ai perqafoj vajzen per ta mbajtur ngrohte,dhe vendosi koken e tij mbi te sajen.
Ishte gjith ai ujk.E mbulonte vajzen si te ishte nje batanije e madhe e ngrohte.U habit nga ajo cka ai beri dhe buzeqeshi duke mbyllur syte.
-Faleminderit Bojko.-kapi putren e tij duke e ferkuar.
-Me nder qofsh moj vajze.Tani me duhet te te bej dhe si batanije se na dole me e manget na c'mendova.Faleminderit qe erdhe Bardhoshe.- buzeqeshi ujku i eger vajzes se pafajshme.

Ora ecte dhe ajo tregonte histori te ndryshme ujkut dhe ai qe e degjonte,por kesaj here ishte ndryshe,ai e degjonte vajzen teksa fliste,me embelsi dhe me i qete se kurre.
-Duhet te shkoj tani Bojko bardhoshi.-qeshi me veshtiresi ajo teksa ngrihej.
-Ik ik,prap aty tek fshati yt do vi po hë.
Dhe u largua por,ndenji sa ndenji u kthye duke i dhene nje puthje ne koke ujkut te saj te bardhe.Sepse tashme ai ishte i saj.Nje habi e madhe pushtoj ujkun ne moment,por ishte i kenaqur nga ajo qe Aira beri.

-Te lumte bir.Dje e kreve detyren me sukses,duhet ta besh po njesoj dhe sot.-tha Logan te birit qe tashme ishte kthyer ne njeri.
-Si urdheron baba.-tha Boiken dhe u nis per ne fshat.
-Te jete mire Aira valle?Ndodh gje sikur te shkoj ta shikoj?Jo more,cte shkon ne mdendje te shikosh nje vajze.Jo do shkosh te rimaresh xhaketen qe i dhe dhe do ikesh.Ske fare te drejt te qendrosh.
Mberriti ne fshat dhe te gjithe ishin neper shtepite e tyre.
-Ua ca fati.Kokerr njeriu ne horizont.Si supozohet te sjell karremin une?!Cme gjeti mua tani.Ah moj Nena e bishtit tim.Vetem ne te kapsha.-peshperiste ai por padashur,pa shtepine e Aires qe i kishte ende dritat te ndezura.
Shkoj atje dhe veshtroj nga dritarja.
-Sa keq qe eshte.Nuk duhet ta leme keshtu ne kete gjendje,duhet te bejme dicka.-tha kumbara i shqetesuar.Nena qe qante pa ze duke pare te bijen aq keq.
Kishte tete veta shtepia brenda qe i qendronin vajzes qe renkonte tek koka.
-Aira..-peshperiti Boiken duke pare vajzen,i trishtuar nga gjendja qe ajo ndodhej.-Sikur te arija te beja dicka.-dhe filloj te mendonte.
-AIRA BIJE CKE KESHTU,AIRA?-papritmas u degjua nje e bertitur nga brenda.Boiken ngriti koken direkt duke pare vajzen qe nuk po qendronte dot ne vend.
-Dilni jashte te gjithe shpejt tani.-tha doktori duke i nxjere te tere.

Pas nje gjysme orshi te mire vajza me ne fund u qetesua.
Doktori doli jashte duke e lene keshtu Airen te vetme ne dhome.
Ai pa qe nuk kishte njeri,dhe hapi dritaren lehte duke u futur brenda.
U afrua tek krevati i saj dhe i vendosi doren tek koka.
-B..Bo..jko.-mermeriu ajo me veshtiresi.
Sa degjoj ate fjale u shtang,vuri re se ishte duke pare nje enderr ku ne te ndodhej dhe ai.
U afrua tek koka e saj dhe ne vesh i peshperiti:
-Jam ketu Aira,mos u shqeteso.Nuk kam per te te lene vetem.-puthi vajzen tek koka dhe pa se si fytyra e saj ndryshoj,nga e friksuar,u ndje e mbrojtur nga fjalet e ujkut,tashme te kthyer ne nje qenie njerezore.
E pa per here te fundit,dhe u largua nga dritarja duke e mbyllur ate serish.
-Cpo ndjej kshu?Pse me dhemb shpirti ta shikoj ate vajze te qaj apo te ndihet e trishtuar?Dua kaq shume ti qendroj prane.Ah moj Aira.Bardhoshja e vogel e dritares cme ke bere keshtu?....

Fund i pjeses.Cila pjese ju pelqeu me shume deri tani?Dua te falenderoj shume ata qe lexojne shpesh pjeset e librit tim dje qe komentojne gjithnje.Faleminderit shume per komentet dhe per yjet.
(me thoni mendimin tuaj ne komente si zakonisht😆😆)