Sekreti I Ujkut Te Bardhe

4.Simpatia

Ai shkoi drejt saj por papritur mendoj:
-More je ne terezi ti,dhe ujk dhe vete pas nje fshatare.Paske lajthitur more djal.Hajde levizi ato kembe njeriu dhe bej punen qe tu caktua.Hajde jepi leviz,marsh.-dhe nderoj rruge duke u kthyer per ne fshat.Aira veshtroj nje cast liqenin me shpresen se ai do ti kthente te atin.
-More baba,pse ike e le nenen te ve?-tha e gjora me lot ne sy.
U ngrit qe nga ai gur dhe shkoj per ne fshat.Papritmas,degjoj ulerima ujku.
Aty filloj te vraponte si e cmendur nga frika.
-C'mu desh mua qe te vija ktu?-tha teksa vraponte.
Sa pa dike perpara bertiti:
-HAPU NGA RRUGA SE SME PUNOJNE FRENAT..
Por ai nuk e pa,dhe i ra pa dashur persiper.
-Ouch,ouch,t..te thash hapu,degjon a sdegjon ti.-tha Aira duke ferkuar koken.
Ai u kthye dhe u cudit nga fakti se perpara pa,po te njejten vajze qe e ferkoj.Bojko pa Airen qe u perplas me te dhe ngeli i shashtisur.
Ne cast u kthye dhe tha:
-Heres tjeter vizito syte,mbase ke probleme dhe nuk shikoke mire.
E pa me inat dhe shfryhu.
-Dhe ti pastroj veshet ne mengjes mbase heres tjeter nuk perplasesh me.-tha ajo tere nerva dhe u ngrit.
Sa beri per tu ngritur,kemba i ishte shembur.
-Aaaajaa..-beri nje britme duke kapur kemben.
Bojko me te degjuar ate britme,u kthye nga vajza i shqetesuar.
-Cpate?-tha duke e pare.
-A...Asgje.-tha Aira duke ferkuar kemben.
-Pse se shikoj qe po ferkon kemben?-tha duke e pare vajzen me ironi.
-Nuk kam gje te thash.-tha ajo gjithe nerva por prap ra ne toke teksa ngrihej.
Bijko e pa por nuk reagoi.U ngrin qete qete dhe filloj te ikte.
-Sa me dhemb.-thoshte ajo neperdhembe por veshte e Bojkos prej ujku e degjuan peshperitjen e saj.Beri nje klithme tere nerva dhe u kthye duke menduar:
-More qe kur na qenke zbutur ti?Pse po vete tek ajo?Kthe more rruge,cte duhet fshatarja ty?Qe kur na u prekerke ti nga nje cupeline?Je dhe ujk pale.
Nuk e linte dot vajzen aty dicka perbrenda e ndalonte ta linte ashtu te vrare.Sikur do ti coptohej zemra.
U ul me te dhe i veshtroj kemben qe po gjakoste.
-Cben?-tha ajo me lot ne sy nga dhimbja.
-Shttt,mos fol.-tha ai.Hoqi xhaketen dhe grisi njeren menge te bluzes.
Aira e pa djalin qe po kujdesej aq lehte per te sa i dukej sikur ta kishte njohur prej kohesh.Por kur?
Bojko lidhi kemben e vajzes dhe tha:
-Tani nuk do flasesh.
-Pse?-pyeti ajo e cuditur.
-Te thash mos fol.-tha Bojko dhe ngriti vajzen ne krah.
Ajo u skuq e tera dhe uli koken poshte.Zemra filloj ti dilte nga kraharori.Ishte dicka e paprovuar.Ishte thjesht 16 vjec,ajo cka dinte ishte vetem te luante,e jo kjo cka ajo po ndjente ne krahet e atij djali.
-Bravo Bojko,jo vetem e ndihmove dhe grise mengen po na e more dhe ne krah pale.Jepini nje medalje ketij djali per zemergjeresine e kryer.Budall.
Ishte i nevrikosur sepse e dinte qe po bente nje gabim trashanik.Nuk duhet te zbutej perpara njerezve pasi ishte ujku me i eger i pyllit.Ujku i madh i Arktikut ngriti ne krah nje cupeline nga fshati ku duhet te ushqente racen e tij.
Ecnin te dy pa folur,dhe papritmas Aira prishi qetesine:
-Si te quajne?
-Boiken.-ja prehu shkurt djali.
-Gezohem..-tha ajo.-Une quhem Aira Xhonas.
-E di moj bardhoshe e di.-mendonte Boikeni.
-Ku jeton bardhoshe?-pyeti djali sikur te mos e dinte.
-Po ky mua me thote bardhoshe?.-pa ajo djalin e painteresuar.
-Tek fshati ketu afer.-tha ajo duke i treguar me gisht fshatin.
Ai beri nje buzeqeshje te vogel djallezore dhe u nis per tek shtepia e vajzes.
-Sa vjec je?-vazhdonte te pyeste vajza.
Atij ju ngriten aq shume nervat nga pyetjet e shumta te saj sa ishte gati per ta leshuar.
-Do e qepesh,se te lash mu ne mes te rruges po fole me.-tha ai me dy sy te eger dhe te ftohte.
Ajo e friksuar nga ata sy nuk foli me deri sa mberriten ne fshat.Te gjitha vajzat pane ate teksa vinte dhe u mahniten nga menyra se si ai djal mbate ne krah Airen
Sa mberriten ai e zbriti ne shesh duke thene:
-Si je?
-Mire,faleminderit.-tha ajo teksa dridhej nga i ftohti i acarte i asaj nate dimri.Buza i ishte bere blu dhe duart i kishin ngrire.
-Tani e bere punen,kthehu mjaft gentleman u bere per sonte.
-Naten e mire.-Tha Aira duke i buzeqeshur aq embel dhe bukur,sa Bojko u mahnit nga menyra se si ajo arrinte te qeshte dhe ne ate gjendje.
Nuk rezistoj dot.Nuk mundte ta linte vajzen e cila i dha nje buzeqeshje aq te pafajshme ashtu dhe te largohej.Ai qe ishte nje ujk hoqi xhaketen dhe ja hodhi kraheve duke thene:
-Heres tjeter vish dicka me te trashe,nuk duhet te ftohesh ne kete kohe.

-Bravo,se cte duhet ty se ftohet apo jo ajo.Hajde qyp hajde.Jepi dhe pantallonat je qe je.

E habitur nga veprimi qe ai beri tha:
-F..Faleminderit.
-Naten.-tha Bojko dhe u largua.
E pa teksa iku dhe u fut brenda.Pa mamane te ulur ne karrige teksa thurte triko dhe tha:
-Erdha nene.
-Mirseerdhe bije.Tek tavolina te kam lene pjaten.
-Mire.-tha dhe u largua tek dhoma e saj.U ul ne divan dhe instiktivisht i mori era xhaketes se djalit.
-Cke ti te besh me Ajrin?-pyesnin vajzat djalin e pashem teksa kalonte.
Nuk foli dhe ecte i painteresuar.
-Dhe me ke,me Ajrin,ajo seshte as vajze per te qene,me mire te mos e kishte lodhur veten duke e ngritur ate.-tha nje vajze me nje ze mburres duke qeshur me djallezi.
Sa degjoj ato fjale nervat ju ngriten deri tek maja e flokut.Nuk e duronte dot ate teksa fliste ne ate menyre per Airen.Shkoj tek vajza gjithe inat duke thene:
-Te degjova me,te shqyeva.-dhe syte qe ju erren nga inati dhe nga etja per gjak.
Me te degjuar ate dhe syte e tij,pa u menduar edhe nje here te vetme vrapoj me gjithe vajzat e tjera.
Nuk zgjati shume dhe arriti ta gjente karremin e tij dhe u nis psr tek tufa...

End of this part.Supozohet te dilte me perpara po nejse.Shpresoj tju pelqej dhe jam e lumtur qe historia deri tani ju ka peqyer.
(me thoni mendimin tuaj ne komente 😊)