Sekreti I Ujkut Te Bardhe

7.Zemra

-Aira ime...
Ishte aq magjike menyra se si ai e ledhatonte.
-Cpo bej valle?Pse po e bej kete?Pse zemra me rreh kaq fort kur jam prane saj?Duhet ta zgjidh problemin tek ajo nena e mallkuar.
Aira ndjeu frymemarrjen e tij,dhe hapi syte me ngadale.
-B..Boiken?-pyeti ajo duke ferkuar syte.
Ai u afrua tek ajo i mori ere flokut te saj te bardhe dhe u largua pa thene asnje fjale.
Aira u habit nga veprimi i tij,zemra filloj ti dilte nga vendi.Ajo ishte skuqur ne fytyre si te ishte nje spec djekes.
-Jam nje idjot,por e di qe ajo me perket mua.
-Tani duhet te gjej karremin..Por ke?
Verdallisej neper fshat derisa,me ne fund gjeti nje plake te gjore qe mezi qendronte ne kembe.
U versul tek ajo dhe e kapiper krahu.
-Jeni mire?-pyeti ai zonjen e moshuar.
-F...Faleminderit bir.-tha ajo me nje gjysme zeri.-Je i ri nga keto ane?
-Po,nuk di shume per kete vend.-tha ai teksa ulte zonjen ne nje stol.
-Je ne nje misjon apo jo?-pyeste zonja djalin duke ndezur nje zjarr ku te ngrohej.
-Eh?-u habit nga ajo cka zonja e moshuar tha.
-Nuk eshte nevoja ta fshehesh bir.Une e di.-tha ajo duke u ngrohur.-Madje di edhe qe ke disa probleme zemre.
-Mos jeni gje shtrige ju?!-tha ai i inatosur dhe me syte te cilet u kthyen ne sy te eger ujku.
-Qetesohu bir,qetesohu.Nuk jam shtrige jo.-tha zonja e moshuar pa ju dridhur qerpiku nga fjalet e djalit.-Edhe po te duash nuk me ben dot keq.Jo vetem mua por asnjerit ketu ne fshat,sepse ti tashme ke rene ne dashuri me njeren prej tyre.
Boiken hapi syte nga habia.Ishte dicka qe nuk mund ta bente.Nuk duhet te dashuronte karremin.Ishte kjo porosija e mamase se tij,nese binte ne dashuri me nje human,zemra e tij do te zbutej deri sa te mos e doje me formen e tij te vertete.
-Po..Po thoni brockulla zonje.-tha ai i inatosur.
-Une e shikoj bir,tek syte e tu.-tha ajo duke e pare drejt e ne sy.Ne syte e saj kishte dicka magjike.Nuk ishin sy njeriu te thjeshte.-Ti nuk e le dot ate vajze bir.Ju keni lindur ne te njejten vit muaj,dite dhe ore.Ti vrave babain e saj 15 vite me perpara dhe e pe vajen per here te pare tek veranda e dritares.Ajo ishte kaq e vogel sa zemra jote u lidhe menjehere me ate te vajzes.Ti e do ate bir,madje me shume nga se e imagjinon.-tha plaka duke u afruar tek djali.
-K...Kjo nuk eshte e vertete.Ti...ti po gjenjen.Ti je thjesht nje genjeshtare.-tha Boiken dhe u ngrit me vrap duke filluar te vraponte.Ishte shume i nxehur por edhe i trishtuar.Kishte vrare babain e vajzes te cilen ai e mbante si gjene me te shtrenjte.
-Ajo po genjen.Une nuk e dua ate fshatare.Ajo nuk eshte asgje per mua.Nuk dua tja di me per te.Ishte nje genjeshter e sajuar.Duhet te jete ndonje shtrige patjeter.
U nis si i cmendur per ne pyll.Nuk i interesonte me se kishte karrem apo jo,ajo qe ai deshironte ishte te harronte fytyren e embel te asaj vajze te thjeshte.Ishte nje ujk,dhe si i tille duhet te bente punen qe i takonte,e jo te dashurohej me dike.Djelli filloj te lindte dhe ai tashme ishte nje ujk i terbuar nga zemerimi.Vraponte pa u menduar.Nuk donte te shikonte asnje,sepse mund te shkaktonte ndonje sherr te papritur.
-Ku eshte ky djal?-pyeti i xhindosur babai i tij.
-Prit dhe pak i dashur,mbase e ka kapur dhe po e sjell tek ne.-tha e ema e shqetesuar.
-Duhet te coj dicka tek ata ose babai nuk do te me falte kurre.
Pa nje drenushe qe po vertisej neper pyll dhe ju versul duke e rjepur.Gjaku vinte lum dhe ai e mori me pretekstin se ishte nje njeri.
-Me ne fund.-tha mamaja e lehtesuar kur pa te birin qe po vinte.
Te gjithe po ulerinin nga ushqimi qe po vinte,dhe babai shkoj tek i biri duke thene:
-Te lumte bir,ke bere nje pune te shkelqyer.
Bojko as qe e pa te atin dhe u kthye duke thene:
-Bera detyren time.-dhe u largua pa e zgjatur shume.
-Dicka nuk shkon me te Logan.-tha mamaja e shqetesuar kur pa te birin te reagonte ashtu.
Babai nuk foli,vetem e shikonte Bojkon teksa largohej.
-Aira ku shkon bije?-pyeti mamaja.
-Po dal pak nene.-tha me nje fytyre qe i driconte si cdo dite tjeter.
-Mos u vono ne darke.
-Jo nene.-dhe u largua si era.
-Ajer,ku shkon qe ne pike te mengjesit?-pyeti Mara,shoqja e saj e ngushte.
-Po bej nje shetitje Mara.Kthemem me vone.-tha duke i buzeqeshur,dhe u largua.
Shkoj ne pyll per te takuar ujkun e saj te bardhe dhe filloj te bertiste:
-Bojkooo..Bojko..
-Prap ajo..Nuk e duroj dot me.Mjaft pas avazit i kam shkuar..Tani do ta shikoj se kush eshte Bojko i vertete.
U nis me vrap per tek vajza pa u menduar.
-Ja ku qenke.-tha vajza duke qeshur.
Bojko ishte ndryshe.Jarget i dilnin nga goja si te donte ta shqyente vajzen.
-B...B..Bojko cfare ke?...Po..Po me tremb.-tha vajza duke u smbrapsur.
-Ti fshatare.Ik largohu dhe mos guxo te vish me ketu.Erdhe serish,nuk do te ta fal jeten.
I uleriu vajzes me nje ze te temerrshem sa qe e beri vajzen te fillonte te qante.
-P...Pse...sillesh keshtu?C...Cte bera une valle?-tha e gjora me lot ne sy nga te cilat rridhnin lum ne faqet e saj deri tek mjekra.-B...Bera ndonje gje...gabim...Ne qoftese po...Me fal te lutem.-tha dhe u ul ne gjunje.
-Cpo ben kjo kshu?Pse nuk iken?Largohu moj.
-Te lutem me fal.-qante edhe me shume e shkreta duke u lutur perpara nje ujku.
Ai u kthye pa folur.U largua si te mos e kishte pare vajzen te qante,edhe pse i dhimbte shpirti ta linte ate ne ate gjndje.Nuk kishte zgjidhje tjeter,vetem te kryente detyren e tij te ujkut.
Vajza me lot ne sy,u habit nga ujku qe u largua,dhe u ngrit ne kembe.Nuk foli,u kthye menjehere ne fshat duke qare.
-Ajer je mire?-pyeti e shqetesuar Mara.
Ajo nuk foli,vetem linte lotet te rridhnin ne faqe,U largua dhe u fut ne shtepi.
-Bera gjene e duhur,pse tani me dhemb shpirti?Pse nuk mund te sillem si nje ujk i vertete ne syte e saj.Kush eshte ajo qe me ndalon mua?.
Me gjithe ato pyetje shkoj tek te tjeret.
-Te lumte Bojko.Ti po qe je nje ujk i vertete.-thoshnin ulkonjat te mahnitura nga ujku i eger.
Ai i shikonte por pa asnje interes.Asnje fytyre nuk bente.As qe donte tja dinte.Kur beri vajzen qe donte te qante,asgje me ne kete bote nuk i bente efekt.
Erdhi perendimi i djellit.Bojko u kthye ne Boiken si cdo nate tjeter te mallkuar per te.
-Bir,neqoftese te shqeteson ndonje gje fol me mua.-tha ulkonja nene e shqetesuar per te birin e saj te vetem.
-Nuk kam gje nene.-tha dhe u largua duke ja prere shkurt.
Ajo e dinte qe dicka nuk shkonte,por nuk foli.
-Ah Aira,e vetmja gje qe mendoj eshte ky emer.Aira,Aira vetem Aira.U lodha.
-Aira he pra tani,hape deren te flasim.-degjoj dike ts fliste.
Shkoj te shikonte,dhe pa nje vajze qe trokiste tek dera e saj.
-Aira te lutem mu pergjigj,hape deren he pra tani.-e shqetesuar vazhdonte te trokiste.
Kur ne moment dera u hap.
Syte e Aires ishin te kuq si gjaku nga te qarat,ato ishin enjtur dhe fryre.
-Me pe,tani te lutem ik Mara.-ja preu shkurt dhe mbylli deren.
-Aira pse?-peshperiti ajo,dhe u largua me koken ulur.
-Te jem une valle shkaketari i syve te saj?..
I shqetesuar u nis per tek dritarja e shtepise.
Vezhgoje nje cast,dhe pa vajzen te ulur ne nje cep duke qare me ngasherim.
Se shikonte dot ate ashtu,vendosi te hap dritaren pa u menduar dy here,dhe u fut brenda.
-Ajo ngriti koken,dhe e habitur,pa Boikenin qe u fut brenda.U ngrit ne kembe dhe tha:
-Ps...Pse erdhe?
Ai qe nuk foli,u versul duke e perqafuar vajzen fort.
Aira u shtang nje cast por nuk rezistoj shume.Perqafoj djalin fort duke qare ne krahet e tij.
-Aira.Me vjen vertet keq vogelushe.Nuk mund te te shikoj me.Kjo ka per te qene hera e fundit.-tha ai duke e shtrenguar fort vajzen pas tij.
-C...Cfare?-tha ajo duke e pare ne sy.-P...Pse?NJE SHOK ME LA,TANI DHE TI PO IKEN.CA KAM BERE VALLE?-tha duke e shtyre djalin dhe duke u ulur ne shesh.Te qarat e saj qe nuk kishin fund ishin therrese per Boikenin.
U ul me te dhe vendosi doren rek faqja e saj.Ajo e kapi doren e tij duke thene:
-Pse...Pse te tere po largohen nje e nga nje?-qante nen ze dhe lotet qe lagnin derrasat.
Boiken nuk foli,ngriti koken e vajzes,dhe u afrua deri sa balli i tij preku te sajin.Mbylli syte lehte,dhe puthi vajzen duke e shtrenguar pas vetes.
Ajo qe mbylli syte dhe ju pergjigj asaj puthje lamtumire me gjithe dashurine e saj.Te dy nen driten e henes i dhane njeri-tjetrit puthjen e fundit.Dhe e moshuara qe ne te vertete ishte Nena Natyre pa femijet me nje buzeqeshje te trishtuar.

-Te dua Aira....Me shume se cdo gje tjeter.

He ja ku mbaron dhe kjo pjesa. Por ka ende surpriza ne vazhdim 😊😊😊
(me thoni mendimin bla bla bla e dini vete 😂😆😉)