Sekreti I Ujkut Te Bardhe

6.Ujku i Bardhe

Te nesermen ne mengjes Logan ishte me i nxehur se kurre.I biri Bojko nuk kishte sjelle asnje karrem me vete per ta.
-Te thash te gjeje kedo more djal mosmirnjohes.-tha i ati duke e qelluar me puter.
Nuk u ndje,pasi ishte mesuar nga ato te qelluara qe i ati i bente gjithnje.
-Me fal baba,asnje nuk ishte ne rruge ne ate moment.-tha ai pa asnje emocion.
-Nese deshton dhe kesaj rradhe,ke per tu zhdukur qe ketej more vesh?-ishte aq me nerva sa askush nuk fliste dot.
-Ne rregull.-tha kokeulur dhe u largua.
-Hej Bojko,pse nuk sjell ate fshataren magjepsese qe ishte dje tek pylli?-tha Traili,gjithnje duke futur hundet ku nuk i takon.
Bojko vrapoj tek ai dhe e shtriu ne toke duke thene:
-I preke nje fije te vetme floku qofte edhe ta shikosh,ta preva koken pa u menduar dy here.QARTE?!-tha gjithe inat me syte qe i shkelqenin nga zemerimi.
-Bojko djali na qenka zbutur nga nje fshatare.-filloj te qeshte Traili dhe me te degjuar te qeshuren e tij,Bojko nxori thonjte duke ja vendosur tek syte:
-Quaje si te duash,por te paralajerova,e bere ate qe te thash nuk do jesh me ne faqen e dheut.-e la dhe u largua pa kthyer koken pas.

-Cbere more?Ja pra shiko sa bukur!Sapo tregove qe je nje super idjot.Si more nuk dashke ti qe ti kapi nje fije floku asaj.Lere more ne punen e saj cfut hundet ti?

-Bojko.-bertiti Aira teksa verdallisej ne pyll.
Degjoj Airen teksa e therriste dhe vrapoj andej nga vinte zeri.
-Te shpresojme te jete me mire se dje...Aira...
Mberiti tek ajo,dhe pa se ishte shendosh e mire dhe shfryhu nga lehtesimi.
-Te pakten eshte mire.
-Te pakten sot erdhe shpejt,nuk me le te prisja.-qeshi vajza dhe u afrua duke i ferkuar koken.
-Ku do me cosh ne ndonje vend te bukur?-buzeqeshi ne nje menyre te pafajshme sa dhe vete ai nuk rezistonte dot.
-Te te coj tek babi?Mbase me fal.Jo jo cthem kshu une.Idjot.Do cosh vajzen ti te babi.Ti po rrihesh per te tani dashke ta cosh te babi ti.
E ku te te coj une moj Bardhoshe?...
U mendua sa u mendua,dhe me ne fund vendosi te leviz.
-K..Ku po me con more?-tha e habitur kur e pa qe po levizte.
Mberriten ne nje liqen te madh,nga ku dukej djelli teksa perendonte.
-Uau..-u mahnit nga bukuria e atij vendi sa mbeti gojehapur.
Ishte aq i paster ai uji,sa dukej si kristal.
-E di eshte i bukur.Por une mendoj se dikush tjeter eshte edhe me e bukur se kjo pamje..-buzeqeshi Bojko.
Aira u shtri tek bari i gjelber dhe filloj te thurte mendime.
-E di,teksa shtrihem keshtu filloj e mendoj per te ardhmen.Haha e di paksa idjote por,mendoj se do te jete fantastike.Dua qe ta shikoj dhe mamin te lumtur dhe jo me me lot ne syte e saj.Dua qe te mos kem me probleme si tani.Dua te jem e lire.-tha ajo duke kthyer koken e duke pare ujkun.
Bojko degjonte vajzen me aq vemendje sa nuk hiqte dot syte.
-Ah moj Bardhoshe sa doja te te ndihmoja.Por nuk mundem.Ti dhe une jemi komplet dicka tjeter.
Ashtu i trishtuar u shtri.
-E di qe kam takuar nje djal?Eshte i gjate,bjond,me syte e kalter di qielli.E quanin Boiken.Pak a shume si ty.-tha papritmas Aira teksa shikonte qiellin.
Bojko beri nje buzeqeshje dhe degjonte vajzen teksa fliste.
-Ne fillim mu duk goxha mendjemadh dhe arrogant.
-Mendjemadh?Arrogant?Me te vertet e ka kjo?Skagje ishte nje nder te te shpetoje.E paedukate..pfff..
-Por pastaj me ndihmoj,ishte dicka vertet ndryshe.Ndjeva sikur do shpertheja nga momenti ne moment,por jo nga inati.Ishte dicka tjeter.Zemra filloj te me rihte dhe nuk merrja dot fryme.Dhe ai qe me mbante me aq kujdes.-thoshte Aira dhe Bojko qe u habit nga fjalet e vajzes.
E kishte kuptuar qe ate dhe vajzen i lidhte dicka.
-Do te doja ta shikoja serish.Pse jo dhe nje here.-tha vajza me syte qe i shkelqenin nga drita e perendimit te djellit.
-Do ta shikosh do ta shikosh mos u shqeteso hic fare.Plus qe e ke prane njeher.
Vajza mbylli syte,dhe nje gjume i thelle e zuri pa dashur.
-Dhe gjumin e ksaj kisha manget une.Ah moj Bardhoshe ah.
Ora erdhi.Ishte koha qe Bojko te kthehej ne nje njeri.
-Aira zgjohu.-thoshte Boiken teksa tundte vajzen me te qete per mos ta trembur.
-Dua te fle,mos me zgjo te lutem Bojko.-floi ne gjume vajza.
-Cme gjeti mua te shkretin me ty.-tha Boiken dhe ngriti vajzen serish ne krah.E shikonte ate qe flinte si nje engjell dhe nuk arrinte tja ndante syte per nje cast te vetem.
-Pse me cmend ne kete menyre?Pse nje fshatare me ben kete efekt mbi mua.Mbi nje ujk per me teper.Pse dua te te kem prane kaq keq.Dua te rri me ty cdo sekond qe kalon.-peshperisrte Boiken teksa mberriti ne fshat.
Ishte shpejt dhe njerzir ndodheshin ende verdalle duke levizur.Nuk duhet ta shikonte njeri me te ne krah pasi nuk deshironte te kishte probleme.Vendosi te hynte tek dritarja e shtepise se saj e cila ndodhej pas.
-Te pakten ka nje stol te ve kte.-tha,dhe shtrihu Airen deri sa hapi dritaren.Pasi e hapi e rimori duke e vendosur ne krevatin e saj.
-Fli Bardhoshe fli.-mbuloj vajzen si te ishte nje foshnje.Beri per tu larguar por,Aira i kishte kapur mengen e bluzes duke mos e leshuar.
-M..Mos ik..-peshperiti ajo ne gjume.
Beri nje buzeqeshje te pafajshme,nuk ishte me nje buzeqeshje tipike ujku,nje nga ato buzeqeshjet e egra te tyre perkundrazi,ishte nje buzeqeshje plot dashuri dhe dhembshuri.
U afrua tek ajo dhe veshtroj buzet e saj roze te cilat ishin si trendafil,pastaj i preku ato lehte duke u afruar me shume,derisa,buzet e tij arriten te sajat.E puthi me aq delikatese dhe me aq dashuri sa dhe vete nuk e dinte se nga buronte.Nuk i rezistoj dot fytyres se saj aq engjellore.Nuk e dinte se cfare po bente.Por e dinte se kjo gje ishte ajo cka zemra i thoshte.

-Aira ime...

He mo si ju duk dhe kjo pjese?😊
Shpresoj tju pelqej dhe gjithashtu faleminderit qe vazhdoni te lexoni librin e pare "A Mundem Te Te Dua".
(me thoni mendimin tuaj tek vendi si gjithmon 😆)