Sekreti I Ujkut Te Bardhe

3.Fati i Pare

Kishin kaluar rreth 15 vjet dhe,binte bore.Aira u rrit u be nje nga vajzat me te bukura te fshatit.Me e edukuara dhe me e qeshura mes tyre.Gjithnje ishte e gatshme per te dhuruar nje fjale te mire dikujt qe ja kishte nevojen.
-Aira bije,me ndihmon pak?-tha kumbara e vajzes.
-Erdha kumbare.-tha dhe vrapoj per ta ndihmuar duke i marr kutite e renda.
-Bije,te kam thene te mos kalosh kufirin tone?Nuk duhet te shkelesh tek kufiri i ujqerve.-tha ajo paksa e nevrikosur me vajzen rebele.
-Ufffff...Dhe ti..Nuk e kalova kesaj here teto.-tha duke e ferkuar nga krahet.
-Nuk e di pse,po nuk duhet te te besoj.-tha duke e pare me ironi vajzen syzeze.
-Tani teto,po nuk e pate besdi,dua te luaj pak.-i dha nje puthje e faqe dhe u largua si era,ashtu sic kishte dhe emrin.
-Ik bije ik,ty ste ndalon dot as mortja.-tha me nje buzeqeshje.
-Ajer eja ketu.-thirri dikush.
Ajer ishte menyra se si shoket dhe shoqet e quanin,sepse ajo ishte gjithnje e shpejte si ajri.
Berriti tek ta dhe tha:
-Cka qe bertet Mari?-pyeti vjzen qe po vezhgonte boren me sy te tmerruar.
-Ce ke ate surrat prej pate?-pyeti Aira.
-Sh...Sh..Shiko pak ketu.
Vezhgoj pjesen dhe pa,gjurme ujku te cikat shkonin me thelle ne pyll.
-Ua cna the moj vajze,pse nuk e dije ti qe ka uqer ne pyll?-tha Aira me ironi.
-Mos u tall tani mjaft.-tha ajo duke e pare qe po qeshte.
-Mire mire pushova.-Dua te shkoj e te vezhgoj me shume brenda ne ate pyll.-tha Aira e vendosur.
-Mos ke luajtur mendsh?!-tha shoqja e saj e pataksur nga fjalia pasardhese e Aires.
-Joo.-tha ajo duke e pare.
-Ti je e cmendur.Une pervete po iki ti bej cte duash.-tha dhe u largua.
-Pfff,ik moj,sikur ta kam nevojen une se shikon ti.-tha duke e pare me bisht te syrit dhe u fut brenda ne pyll.
Ecte e ecte deri sa papritur humbi ne pyllin e madh.
Frika filloj te shfaqej por ajo nuk e tregonte deri sa,nje ujk i bardhe dhe i uritur u shfaq perpara saj.
-O ZOT...-u shtang ajo.
Filloj te vraponte pa e ditur se ku po shkonte.
-Ku vete vajze.-mendoj ujku i quajtur Bojko.-Nuk me shpeton dot jo.-tha ai me nje buzeqeshje dinake.
Vajza nuk arrinte ta degjonte se cfare ujku po thoshte.
Ne cast Bojko u hodh mbi vajzen.
Lotet e vajzes qe rridhnin pa pushim.Bojko qe afrohej dalengadale deri sa arriti tek fytyra e saj.Pa lotet qe i rridhnin dhe i behej qejfi me shume.
-N..ndihme.-peshperiti ajo me nje ze qe i dridhej nga frika.
Ne ate moment Bojko kujtoj fytyren e vajzes se vogel qe ndodhej ne dritare 15 vite me perpara.U shtang papritur dhe u largua nga ajo duke e lene vajzen te ngrihej.
Peshperiti pa e degjuar vajza:
-Aira...-serish i shtangur nga fytyra e embel e vajzes se vogel qe pa ate nate tek parvazi  dritares.
Ajo nuk mund ta degjonte ujkun pasi njerzit nuk e kishin ate aftesi.
Aira e pa qe u smbraps dhe tha:
-P..pse me le?Pse..nuk me hengre?-tha ajo si te mos kishte frike edhe pse kembet po i dridheshin.
Ujku nuk mund te fliste pasi do te ishte e kote,sepse vajza nuk e degjonte.
Ajo u afrua ngadale duke u perpjekur ta kapte.Por ai dmbrapsej duke mos e lejuar ate ta prekte.
-Mos ki frike.-tha ajo e qete duke vazhduar te afrohej.-nuk te bej keq.
-Cpo thote kjo.Sikur kam frike une nga njerzit.Madje me ben pershtypje si me afrohet.-thoshte ai duke e pare vajzen me nje ironi.
-Une quhem Aira.-tha vajza dhe ndaloj.
Ne cast Bojko u shtang duke mos levizur me.
Ajo u afrua por ai largohej derisa,u afrua vete tek vajza duke e lejuar ta ferkonte.
-Sa qime te bute qe paske.-tha ajo duke buzeqeshur.
Ai ndjeu nje dore aq te bute qe e ferkonte sa e zuri gjumi.
-Qenke gjumash ujk.-tha Aira duke u ulur prane tij dhe ai qe vendosi koken tek prehri i saj.
-Bojko.-tha ajo papritur.-Do te quaj Bojko.
Ai papritur hapi syte dhe beri nje buzeqeshje.
-E shpejte bardhoshja.-tha ai me nje nenqeshje.
Ajo vazhdonte,e vazhdonte ta ferkonte deri sa erdhi mbasditja.
-MOS.-bertiti ajo dhe zgjoj Bojkon nga gjumi.
-Po kjo cpati kshu?-tha ai i trembur.
-Harrova,kushedi sa e shqetesuar do te jete nena.-tha ajo paksa e trishtuar.
-Un thash cte gjeti moj vajz,na bere me zemer.-fliste ai sikur Aira ta degjonte.
-Me fal Bojko,po tani duhet te shkoj,nuk mund te rri ketu.-e trishtuar ishte gati per tu larguar.
Bojko cuditerisht nuk donte qe vajza te largohej dhe e ferkoj nga pas me puter.
-Me vjen keq.-tha ajo dhe u ul ne gjunje duke i ferkuar koken.-Do te vi neser ne po te njejten ore.-tha dhe e perqafoj ujkun e eger si te ishte nje.kelysh qeni.Ujku i dyte me i eger i pyllit u zbut nga nje fshatare e rendomte.Si ka mundesi?Cfare pati ai qe nuk arriti ti jepte fund asaj?
-Po une jam i trash apo si?-tha me vete Bojko dhe shikonte vajzen teksa largohej.
Mberiti ne fshat dhe te gjithe fshataret qe ishin bere merak po e perqafonin.
-Kush ka vdekur?-pyeti ajo habitur.
-Budallaqe.-e qelloj shoqja me lot ne sy.-Mendova se uqrit shqyen.
-Mua?Te me shqyenin?-tha ajo edhe me e habitur.
-Debile.-tha shoqja dhe e perqafoj forte.
Mamaja e saj u afrua duke e perqafuar gjithashtu me lot ne sy.
-Pse e ben kete moj bije,pse me ngrin gjakun keshtu,pse je kaq koke shkrete?-the e ema duke qare.
-Me fal nene,me fal vertet shume.-tha ajo dhe e perqafoj fort.-Nuk desha.
Pasi te gjithe u qetesuan te dyja nene e bije u larguan per ne shtepi.
-Je vetem 16 vjec bije,nuk mund te vardisesh neper pyll aq me teper vetem.-the e ema teksa ecte.
-Me fal o ma,nuk do ta bej me,te premtoj.tha ajo duke menduar per ujkun e pyllit.Teksa mendonte buzeqeshi embelsisht.

-Bir tani eshte koha.-tha mamaja e Bojkos dhe te gjithe qe u mblodhen rreth e rrotull.
Bojko filloj te ndryshonte forme.Nga ujk cdo pjese e tij u kthye ne pjese njeriu.
Ishte nje djal 16 vjecar me syte e kalter si qielli dhe floket e arte si vete floriri.Tipare te pa pershkrueshme.Ishte nje djal shume i bukur.
-Tani shko bir dhe a sill ate cka ne na nevojitet dhe mos e trego identitetin tend.-tha babai.
-Po baba.-dhe djali qe u nis per tek fshati.

-Nene une do shkoj pak tek liqeni.-tha Aira te emes.
-Mos u vono ama se do hame.-tha ajo dhe pa mbaruar fjaline Aira kishte fluturuar nga shikimi.
-Ah,ajo vajze do me cmendi.
Ne ate liqen ajo shkonte nate per nate duke menduar per gjerat e saj te kaluara gjate dites.
Teksa Bojko ecte,pa nje vajze qe ndodhej tek liqeni.Ishte e mrekullueshme menyra se si rrezet e henes binin tek ajo.Ishin aq te bukura sa dhe ai vete,nje ujk u mahnit nga bukuria e saj.
-Kush eshte ajo?-tha ai i mahnitur...

Pjesa mbaron ketu.Neser do te kete te tjera me te bukura dhe me interesante.☺ (me thoni mendimin tuaj ne komente si gjithmone 😆)