Kidnapped by the Alpha

Hoofdstuk 44

{POV Blair}
Ik sta nu in een kledingwinkel samen met Luca.

We zijn al in verschillende winkels geweest en we hebben ook al best veel gekocht.

Luca betaalt natuurlijk alles aangezien ik geen geld heb hier.

Ik wou eerst niet dat Luca zoveel betaalde voor mij. Maar Luca dacht daar anders over. Hij wou perse alles voor me betalen wat ik wilde hebben.

En als ik alleen al maar zei 'deze is leuk' dan zocht hij mijn goede maat uit en betaalde hem.

Na een aantal winkels gaf ik het maar op om tegen te werken en nu probeer ik er niet meer aan te denken.

Hij heeft me net ook een heel verhaal verteld over waarom dat hij alles voor me koopt wat ik ook maar wil.

We stonden in een winkel en Luca had weer een hele hoop kleren voor mij betaald en ik vond het heel erg dat hij zoveel betaalde voor mij.

Toen zei hij "lieve Blair, luister eens schat. Jij bent mijn alles, als jij gelukkig bent dan ben ik ook gelukkig. Ik wil dat jij blij bent en ik wil daarom alles voor je doen wat je ook maar wilt. Je bent mijn mate en betekend alles voor me. Jij geeft me twee prachtige kinderen, tenminste ik weet nu al dat ze prachtig zullen worden want dat kan niet anders met zo'n mooie mama zoals jij. Ik ben je daar al zo dankbaar voor dat je dit mij geeft. En daar moet ik iets terug voor doen. Ik geef gewoon zoveel om je"

Ik keek hem aan met tranen in mijn ogen.

Toen grijnsde hij en zei nog "Ow ja en trouwens. Ik ben de reden dat jij hier bent want als diegene uit mijn roedel jouw niet had meegenomen was je nu nog gewoon bij je pleegouders geweest. En omdat je daar niet meer bent heb je geen kleren meer hier en je hebt geen geld dus ja. Ik moet toch iets doen"

Ik begon te lachen en zei "Awh je bent zo'n schat. Ik hou van je"

"En ik ook van jou" zei hij.

En toen had ik het het maar geaccepteerd dat hij alles voor me betaalde en nu zijn we weer hier.

Ik zie een leuk grijs jurkje hangen en zoek mijn maat. Ik zeg tegen Luca dat ik hem even ga passen. Ik loop het pashokje in en trek het strakke grijze jurkje aan. Zie foto bovenaan het hoofdstuk.

Ik vind hem heel leuk en besluit om hem te kopen.

Ik pas nog een aantal anders dingen en loop daarna weer naar Luca toe die het afrekent bij de kassa.

We lopen de winkel weer uit en besluiten om even wat te gaan drinken op een terrasje.

Zodra ik op een stoel ga zitten ben ik blij dat ik eindelijk weer even kan zitten.

We drinken wat en gaan na een tijdje weer verder met winkelen.

Ik snap niet dat Luca het nog niet zat is als jongen zijnde.

We kijken een beetje om ons heen naar verschillende winkels en dan wijst Luca ergens naartoe.

Ik kijk naar de richting waar hij naartoe wijst en zie dat het een kledingwinkel is met zwangerschapskleren.

We lopen er naar binnen en worden meteen aangestaard door verschillende vrouwen.

In de andere winkels en alles enzo keken ook al meerdere mensen naar ons. Maar hier al helemaal.

Dat snap ik ook wel want ja het is en blijft een winkel waar ze zwangerschapskleren verkopen en niemand verwacht natuurlijk dat wij hier naartoe komen aangezien niemand weet dat ik zwanger ben en überhaupt weet niemand wie ik ben.

Misschien een aantal mensen wel, als die hebben meegekregen wat er allemaal laatst op het plein was gebeurd enzo. Van toen ik hier aankwam.

Maar ja we trekken er ons niets van aan en gaan gewoon verder met kleding uitzoeken.

Maar nu natuurlijk naar kleding die ik tijdens mijn zwangerschap kan dragen.